Mysle k aktualnej wosebitej wustajeńcy z twórbami Andrzeja Sharana w Budyskim Serbskim muzeju
Andrzej Sharan
Sydń so
chceš kofej
sy sprócny
daloko a dołho sy po puću był
sym na tebje čakał
a Božo wěš kak chce so płakać
– mi tež
(přebasnił Fabian Kaulfürst)
„Pěstujmy sony – jeničku realitu w tymle iluzoriskim swěće“ je credo ukrainskeho spisowaćela a molerja Andrija Šarana, kiž wustupuje jako mjeztym w Pólskej bydlacy wuměłc mjezynarodnje pod mjenom Andrzej Sharan. Wernisažu jemu wěnowaneje personalneje wustajeńcy w Budyskim Serbskim muzeju zakónčiwši poda dalšu pokazku, kak swoje tworjenje interpretować: „Hodźi-li so wuměłstwo wujasnjeć, njejedna so wo wuměłstwo.“ Wobě wuprajeni stej takrjec z namołwu, přehladce za sebje rěčeć dać, wobrazy a basnje po swójskim dobrozdaću do konteksta stajeć a sej tak cyle wosobinski přistup wotkrywać.
