Jurij Bulank z Prawoćic poćahuje so w swojim dopisu na rozprawnistwo w SN wo njedawnym posedźenju Budyskeho wokrjesneho sejmika:

We wudaću 20. junija pisachu SN wo móžnych problemach při zaručenju podpěry serbskeje kultury. Njeje to potom budźenske znamjo, zo dyrbimy so gratu přimać, politiskeho gratu. Wšako je namjet ze stron #noAfD jenož jedyn z wjele přikładow boja přećiwo mjeńšinowym skupinam. Přiwšěm njewoznamjenja namjet tu hnydom kónc podpěry za Serbow. Ale krok po kroku da so to tak we wšelakich sejmach zwoprawdźić. Chcemy w přichodźe dale na to dźiwać, zo budu sejmy na komunalnym a krajnym polu po wólbach přeco tak natwarjene, zo su pjenjezy za podpěru serbskeje kultury a kubłanja dale zaručene? Snano je wažne so wjace w politiskich stronach angažować, w tutych so za serbske temy zasadźować a při wólbach do parlamentow na serbske zastupnistwo kedźbować.

Cyril Pjech z Berlina wupraja so k diskusiji měroweho rozrisanja wójny w Ukrainje dla:

Społnomócnjeny za prašenja měra Ewangelskeje cyrkwje w Němskej (EKD), biskop Friedrich Kramer, je so na njedźelu skónčenym Ewangelskim cyrkwinym dnju w Nürnbergu za to wuprajił, zo njeměli so Ukrainje dale brónje dodawać, dokelž brónje morja, ale zo by so skónčnje wo přiměrje a jednanjach rěčeć dyrbjało. Na to je jemu bywši wulkopósłanc Ukrainy w Němskej, Melnyk, wudawał (hišće njedźelu!), zo dyrbjał so wón „społnomócnjeny za kapitulaciju abo Judaš-społnomócnjeny“ mjenować. Za čas swojeho zastojnstwa w Němskej je so Melnyk jara wótře a lózysce wo to postarał, zo so kóžde rozumne słowo w tutej naležnosći podusy a zo tajke někak lěto dołho po nadpadźe Ruskeje na Ukrainu tež słyšeć njeběchu (tež nic w tutej nowinje, w kotrejž bě so něchtó hóršił na tych, kiž po zdaću hinak pisaja hač bě lěto dołho měnjenje we wodźacych medijach).

Robert Maćij z Hrubjelčic poćahuje so na přinošk „Za šulu je koncept trěbny“ we wčerawšim wudaću SN:

Wospjet su w SN wulki přinošk wo Serbskej zakładnej šuli w Budyšinje wozjewili. Z wulkim zadźiwanjom čitach, zo su wšitke dźěći, kiž w awgusće do Budyskeje Serbskeje zakładneje šule zastupja, pruwowali. Nawodnica šule, knjeni Rätzowa, pozdatnje praji, zo „pak ani jeničke serbske abo na maćernorěčnym niwowje rěčace dźěćo“ mjez nimi njeje. Sym sej chětro wěste, zo wona to tak – so na wšěch nowačkow poćahujo – prajiła njeje. Z Budyskeje pěstowarnje „Jan Radyserb Wjele“ póńdu wjacore dźěći do woneje šule, kiž doma jenož serbsce rěča a dalše z měšanych mandźelstwow ze sylnej serbskej wutrobu a serbskim jazykom.

Při tutej składnosći, so tež prašam, čehodla SN wo dnjowych přebywanišćach pisaja. W němčinje hižo dźiwne słowo běrokratow, je mi tutón germanizm w serbšćinje wosebje bolostny. Wuraz pěstowarnja tola wo wjele lěpje wopisuje, što dźěćom tam skića.

Jurij Sorna* wudospołni rozprawnistwo wo tak mjenowanym „dnju X“ w Lipsku ze swójskim dožiwjenjom:

Kónc meje wuńdźe po dołhim jednanju wusud w tak mjenowanym jednanju Antifa-wuchod. Njehladajo na snadnu ličbu indicijow a samo alibije wobskorženych, Linu E. a dalšich antifašistow k jatbje hač do pjeć lět zasudźichu – w mojich wočach ryzy politiski wusud. Tohodla so rozsudźich, hromadźe z 1 500 tamnymi přećiwo wusudej demonstrować.

Demonstraciji bě město Lipsk do toho přizwoliło. Tute prawo mi přisteji – to sej znajmjeńša myslach. Na městnje pak nam policija naše prawo zaprě. Stotki ćežko wobrónjenych policistow wobdachu naměsto, na kotrymž běchmy so měrliwje zetkali. Woni bijachu do ludźi a ćěrjachu nas hromadźe. Z tym započa so dwanaćehodźinska tortura. Wjace hač tysac demonstrantow běše hromadźe stłóčenych, bjez wody a jědźe, ani móžnosće na wustup hić. Mjeztym policija stajnje zaso do ludźi zarazy. Mnozy z nich njeběchu ani hišće połnolětni. Zdźěla sanitetarjam zakazachu, zranjenych zastarać.