Sulšečan Achim Mič krosnuje, padluje, kolesuje, płuwa, sněhakuje ...
Z přirodu a w njej žiwy być sej mnozy ludźo přeja. Ći jedni wo tajkim žiwjenju sonja, druzy sej je zwoprawdźeja. K tajkim słuša Serb Achim Mič z delnich Sulšec. „Dołhož móžu myslić, so rady hibam, wosebje krosnujo. Najradšo sym wonka na powětře, štož strowoće tyje a ničo njepłaći“, 65lětny powěda. Narodźił je so wón w domje, hdźež tež dźensa z mandźelskej bydli, njedaloko mosta nad rěčku, kotraž ma žórło pod horu „Hochstein“ a so po 179 kilometrow dołhim běhu po Sakskej a Braniborskej do Łobja w Saksko-Anhaltskej wuliwa. Z woknom w swojej kuchni hlada wón na Čorny Halštrow, kotryž jenož něšto metrow dale ćeče. „Je cyle jednorje krasne při wodźe bydlić. Hdyž na rěčku hladam, přeco zaso něšto druhe widźu.“ Tak Achim Mič powěda, zo je so jako hólčec často w njej kupał. Pozdźišo, za NDRski čas, běše woda chětro zanjerodźena. Dźensa pak wón hdys a hdys zaso do njeje skoči a so w njej wočerstwja. „Dźěćom přeco praju, płuwać je najstrowši sport.“