Zetkanje z młodej delnjoserbskej spisowaćelku a basnicu Jill-Francis Ketlicojc

Wona je we mni wćipnosć zbudźiła, jako so z jeje prěničku-zběrku basnjow „Pyšpot procha“ zaběrach (hlej deleka). Nětko sedźi 32lětna Jill-Francis Ketlicojc, kotraž swoje lyriske ja „Źilka“ mjenuje, mi napřećo, na swojim dźěłowym městnje redaktorki delnjoserbskeho tydźenika „Nowy Casnik“ w Choćebuzu. Wona je so na naju rozmołwu přihotowała a chce mje najprjedy po serbskej hospodliwosći na skibku   samonapječeneho tykanca přeprosyć. Mje pak ćehnje hnydom do rozmołwy a zajimuju so, štó je tuta młoda žona, w kotrejž tči tajki spisowaćelski talent.

Čłowjek so dźiwa, kak so přitomnostna delnjoserbska literatura dale wuwiwa. Ju wo­bohaćachu dotal na přikład Jurij Koch, Christiana Piniekowa, Fryco Libo, Werner Měškank, Ingrid Hustetojc, Bernd Pittkunings a dalši. Nětko přidruža so jim nowa generacija, kotraž póčnje tež wuspěšnje tworić. Do njeje słuša Jill-Francis Ketlicojc (hlej horjeka), kotraž bě hižo lěta 2020 w Ludowym nakładnistwje Domowina knižce „Wuchack głupack a druge tšojeńka“ (mjeztym je pod titulom „Zaječk hłupačk a druhe powědki“ tež wersija w hornjoserbskim přełožku Jana Měškanka w LND wušła – přispomnjenje redakcije) z powědkami wo zwěrjatach a 2021 „Basnjeca banjawa“ ze žiwymi  štučkami za mjeńše dźěći wo­zjewiła.

Loni wuńdźe jeje prěnička-zběrka basnjow pod jeje lyrikarskim mjenom Źilka w delnjoserbšćinje, do kotrejež zapřija tež někotre swoje basnje w němčinje. Antologiju z titulom „Pyšpot procha“ (Šeptanje procha) lektorizowaše Janka Pěčkec de Lévano. Ilustratorka Isa Bryccyna budźi z modernym pismom a ze skromnej čerwjenej figuru na módrej podłožce z titulnej stronu lóšt do čitanja.

Budyšin (SN/bn). Spěchowanski kruh za serbsku ludowu kulturu zarjaduje kóždolětnje dźesać dnjow po popjelnej srjedźe resp. pjeć tydźenjow do jutrow tradicionalne Serbske jutrowne wiki w Budyskim Serbskim domje. Lětsa pokazuje potajkim 24. a 25. februara „dohromady 45 serbskich a němskich ludowych wuměłcow z Hornjeje, srjedźneje a Delnjeje Łužicy, mjez nimi žony we swojej pyšnej serbskej drasće, kak so typiske serbske jutrowne jejka debja. Lubowarjo tutych drohoćinkow a zajimowani hosćo změja móžnosć, sej z wulkeho wuběrka jutrowne jejka z charakteristiskimi motiwami a barbami kupić“, zarjadowace towarstwo zdźěla.

Choćebuz/Lipsk (SN/bn). Delnjołužiska, mjez druhim we wobłuku festiwala „Women in jazz“ a z Němskim rockowym a popowym mytom wuznamjenjena šansoneta Lena Hauptmann zakónči swój studij jazzoweho spěwanja ze zjawnym pruwowanskim koncertom. W minjenych lětach bě so na Lipšćanskej wysokej šuli za hudźbu a dźiwadło „Felix Medelssohn Bartholdy“ pod nawodom Pascal von Wroblewsky a Evelyn Fischer w swojim předmjeće wukmaniła. Z Baršća pochadźaca absolwentka Delnjoserbskeho gymnazija Choćebuz připowědźi „mnohostronski program z jazzom, brazilskej hudźbu a swójskimi kompozicijemi“, do kotrychž je so „za čas studija zalubowała“ resp. kotrež je sama napisała. Program skulojćeja „łaćonskoameriske rytmy a filigrana popowa melodika“, z přinoškami chce wona „multilingualnje mjez serbskej, portugalšćinu a jendźelšćinu so wotměnjejo pop a jazz bjezpo­srědnje do so ćeć dać“. Po jeje słowach jedna so wo „hudźbu, kotraž do wucha dźe; a teksty, wotbłyšćowace stawiznički ze žiwjenja wuměłče, kotraž sej při pisanju žane stilistiske hranicy njestaja“.