Budyšin (SN/bn). Křesćan „James“ Młynk słuša k wusahowacym wosobinam łužiskeje hudźbneje sceny 1980ych a 1990ych lět. Solo kaž tež jako čłon wjacorych skupinow spisa retomas rockowych a popowych titulow, jako spěwar a gitarist bě do tójšto produkcijow mjez druhim Serbskeho rozhłosa zapřijaty. Składnostnje lětušich 65. narodninow kaž tež 20. posmjertnin wěnowachu jemu předwčerawšim we wobłuku rjadu „Open mic night“ Kamjentneho domu wosebity wopomnjenski wječor w Budyšinje. Iniciatorej wječora Torstenej Wiegelej bě zarjadowanje zdobom składnosć, so zjawnje jako jednaćel Kamjentneho domu rozžohnować. So předewšěm swojim „wjelelětnym sobudźěłaćerjam“ dźakujo zaspěwa wón „My way“, přebasniwši tekst na kóncu: „We did it our way“.

Winowcowe wudaće Rozhlada wopřijima tójšto čitanjahódnch přinoškow. Zazběh skići dohlad do impresijow njewšědneje wustajeńcy, kotraž Nadju Brězanec wosrjedź města Offenbach k tworićelstwu w swojej maćeršćinje inspiruje – wšako je zhromadny wotmysł wustajerstwa, z widźomneho zaćišća nowotwórby čerpać. Serbski rozsud poda něžny rum k filozofiskemu přemyslowanju.

W předsłowje rozjimuje so wědomje domoródneho ludu a jeho kmanosć, so mjez modernu a tradicijemi pohibować, w sebi stejišćo serbskeje identity skrućić a daloko sahace móžnosće za wobstaće serbstwa wobkedźbować.

Žiwjenje jubilarki Hanamarje Měškankoweje so w dalšim přinošku rysuje, jeje slědy po Łužicy maja do dźensnišeho wuznam: Jako něhdyša wučerka a pozdźiša studijna radźićelka w Delnjej Łužicy załoži lěta 1952 delnjoserbsku wyšu šulu w Choćebuzu sobu a přełožowaše někotružkuli wučbnicu do serbšćiny. Priwatne dopomnjenki z dźěćatstwa na wsy runje tak wopomina kaž njesebične prócowanja wo šěrjenje a samozrozumjenje serbskeje rěče.