Maćica Serbska namołwja do zjawneje diskusije wo teksće serbskeje hymny – Serbske Nowiny wobzamknjenje wědomostneho towarstwa tule jako zakład diskusije dokumentuja:

Hižo někotre lěta su w towaršnostnym diskursu słyšeć hłosy, kiž žadaja sej wjace widźomnosće žonow nic jenož w zjawnosći, ale tohorunja w rěči. W tutym zwisku zwurazni so w serbskej zjawnosći tež prašenje, hač njeměli tekst serbskeje hymny změnić, wšak njeskutkowachu a njeskutkuja jenož mužojo na dobro serbstwa. Aktualne bu tute prašenje wo­spjet po swjatočnym spožčenju Myta Ćišinskeho w oktobrje 2021, jako redaktor Serbskich Nowin namołwi, zo „měli chutnje wo tym rozmyslować, hač so druheje štučki přichodnje wzdamy abo ju znajmjeńša přebasnimy“ (Serbske Nowiny 18.10.2021, str. 2). Postorkował bě so redaktor wosebje na linkach „Ow, zo bychu z twojeho / klina wušli mužojo, / hódni wěčnoh wopomnjeća!“.

Křesćan Krawc z Hrubjelčic pisa:

Připowědźene je pokročowanje Hłowneje zhromadźizny Domowiny njejasnosće w nowym statuće dla, přećiwjace so Byrgarskemu zakonikej BGB. To je jedna wěc, tamna – a wo njej měło so při tej składnosći runje tak diskutować – je tale: Z kotreje přičiny bu sada w starym statuće šmórnjena, hlej w předłoze na stronje 208, hornjoserbsce, pasus wo „połoženju serbskeho ludu“? Zo njebudźe Domowina wjace połoženje do rozprawow přijimać, ale so jenož hišće „zwoprawdźenju nadawkow dźěłowych směrnicow“ wěnować.

W němskorěčnej wersiji statuta je mi to hišće bóle napadnyło – hlej z čerwjenej smuhu šmórnjeny pasus na str. 252: „Das Wirken der Domowina und über die Lage des sorbischen Volkes“, město toho wobmjezuje so nadawk Domowiny nětko na „Verwirklichung der Aufgaben der Arbeitsrichtlinien“.

Leticija Kilankec z Wiena: Časy so měnjeja. A z nimi tež towaršnosć a towaršnostne konstrukcije. Bjez prašenja towaršnosć tež rěč wobwliwuje, ale rěč so runje tak na towaršnosć wuskutkuje. Samo­zrozumliwje to pola nas Serbow a Serbowkow hinak njeje. Tak daloko, tak derje.

Při wšej progresiwiće Maćicy Serb­skeje so chutnje prašam, hač njejedna so tu jeničce wo performatiwny liberalny feminizm. Na jednej stronje nastorča Ma­ćicarjo a Maćicarki diskusiju wo prašenju, hač je žona wažna dosć, zo by scyła­ w našej hymnje mjenowana była (štož je wězo najprjedy raz prawe a wažne), město toho zo aktiwnje wo woprawdźite změny za žony w patriarchalnej towarš­nosći wojuja. Na tamnym boku­ je daw­no znate, zo so teorija resp. konstrukcija splažneje binarity wjace njedźerži, štož hodźi so tež wědomostnje dopokazać (hlej Claire Ainsworth: Nature). Njeby potajkim načasu było, wo dobro wšitkich pod patriarchatom ćerpjacych so prócować a tak skónčnje wšitkich zapřijeć – nic jenož mužow a žony?

Ptačokwasny program Serbskeho ludo­weho ansambla „Njewěsta nje­wjesta“ je minjeny kónc tydźenja wulki aplaws žnjał. Cordula Ratajcza­kowa je so na pre­mjerje minjeny pjatk w Chróšćanskej „Jednoće“ mjez přihladowarjemi wobhoniła, hač, kak a što je so jim lubiło abo tež nic.

Měrko Handrik z Dobrošic: Po tajkim dołhim času w pandemiji bě to něšto wulkotne, zo móžach sej zaso ptači kwas wobhladać – a bě woprawdźe jara rjany!

Helena Rjedźina z Pančic-Kukowa: Lětuši ptačokwasny program je so mi popra­wom cyle derje lubił. Běchu jed­notliwe rjane sceny pódla, kotrež běchu zahorjace, kaž na přikład solowy spěw mandźelskeje wjesnjanosty (Mónika Ker­tész)­. Tež ći mužojo-rejwarjo běchu połni temperamenta. Krótko a jadriwje dyrbju tež orchester wuzběhnyć, tón je so mi wosebje lubił. Je jara derje klinčał.