Nowej flajeraj Rěčneho centruma WITAJ­ (RCW) šěritej w němskej rěči infor­macije wo serbskorěčnym kubłanju w šuli a pěstowarni. Poskitk to mjez druhim za staršich w Budyšinje a wokolinje sprjewineho města.

Budyšin (SN/MiR). Za RCW bě wažne, wudać flajeraj z jadriwymi informacijemi, po kotrej metodźe a kotrym koncepće dźěći we wšelakich starobach serbskorěčnje respektiwnje dwurěčnje ku­błaja. Mnohim němskim staršim njeje wědome, zo je za dźěći při přiswojenju druheje rěče runje zažna faza za čas w dźěćacym dnjowym přebywanišću jara wažna a zo měli šansu dóstać, tute swoje znajomosće w šuli dale wuwiwać.

Budyšin (WŽ/SN). Helena Smolic z Chróšćanskeje a Miriam Bjeńšec z Workle­čanskeje zakładneje šule stej dobyćerce 15. čitanskeho wubědźowanja, kotrež je Rěčny centrum WITAJ sobotu přewjedł. Zakładne šule z Worklec, Chrósćic, Ralbic, Pančic-Kukowa, Radworja, Budyšina, Wojerec a Slepoho běchu swojich najlěpšich čitarjow z 3. lětnikow na wurisanje do Budyskeje Smolerjec kniharnje delegowali.

W skupinje A1 maćernorěčnych dźěći bě Helena Smolic z Nuknicy hižo w prěnim dźělu wurisanja čitajo ze swojeje najlubšeje knihi – „Haperlejka“ Beaty Nastickec – jury na so skedźbniła. Wuběrny čitanski wukon wobkrući wona w druhim dźělu, jako mějachu maćernorěčne dźěći wurězk z jim njeznateje knihi – to bě lětsa „Słónčna róža Marhata“ Angele Stachoweje – předčitać.

Mysle k 50. posmjertninam docenta a spisowaćela Jurja Wjele

Jurij Wjela (4. měrca 1892–6. apryla 1969) je w mojim spomnjeću přećelny, dostojny a měrny čłowjek z wysokim etosom a wobšěrnej wědu, a wón njebě jeno za mnje čłowječny a narodny přikład.

Zeznach česćeneho wučerja Wjelu, jako nastupi wón 1948 městno jako direktor Serbskeje wyšeje šule. Přińdźech do 9. lětnika a wón bě naš rjadowniski wučer. Wobaj běchmoj štyri lěta na šuli. Wón dźěše 1952 jako docent na Serbski pedagogiski institut do Małeho Wjelkowa, ja podach so na studij do Lipska.

Wězo zeznach tež literata Wjelu, kiž bě jako prozaist a dramatikar připóznaty. Powědančka běše hižo do Prěnjeje swětoweje wójny wozjewił, a mjez wójnomaj nastachu po zaběranju ze serbskimi stawiznami hry kaž „Knjez a roboćan“ (1931), wo bědźe w serbskej wsy za čas feudalizma, a „Naš statok“ (1937), wo žiwjenju Serbow w Třicećilětnej wójnje. A přećiwo hitlerskemu režimej měritej so „Zhubjena njewjesta“ (1935) a „Paliwaka“ (1936).

Kubłanska klawsura wo wuslědkach ewaluacije Witaj-kubłanja na zakładnych šulach Delnjeje Łužicy bě wčera w Choćebuzu zazběh, ze zwěsćenym njespokojacym stawom podawanja ­delnjoserbšćiny so wobšěrnje rozestajeć a puće do přichoda pokazać.

Choćebuz (SN/at). Rěčny centrum WITAJ wuhotowa z podpěru župy Delnja Łužica njezjawne zarjadowanje, zo by zakład tworił za zaměrnu zaběru z wuslědkami ewaluacije. Wjace hač 40 wobdźělnikam, kotřiž so hłownohamtsce abo čestnohamtsce na rěčnym polu angažuja, poda dr. Viktor Zakar, wotrjadnik delnjoserbskeje wotnožki RCW, zawod do ewaluacije. Při tym mjenowaše někotre swójske nastorki za móžne jednanje Domowiny, kaž stej to na adresu Braniborskeje zdźěłanje standardow za bilingualnu wučbu abo za delnjoserbsku stronu naprawy za dalekubłanje­ wučerjow. Nawodnica RCW dr. Beata Brězanowa porěča wo wuknjenskim procesu a wo faktorach, kotrež jón wobwliwuja.