Zajimawe stawizny Sokolnika – woblubowaneho areala wočerstwjenja a sportowanja

Wot lětušeho 1. januara ma hosćenc na horje Sokolnik (Valtenberg), – wona je z 587 metrami najwyša našich Łužiskich horow, noweho wobhospodarjerja. To staj najenkaj – mandźelskaj Vanessa a Romano Porsche. Tale hora a jeje wokolina přiwabjatej w kóždym počasu wjele wopytowarjow, předewšěm pućowacych a sportowcow. Hórski hosćenc ma wotydźenja, nimo póndźele a štwórtka, stajnje wot 10 hodź. wote­wrjeny. W nim su nětko swjedźenje, narodniny kaž tež kwasy, móžne. Wjazońčanska gmejna je na horje tohorunja mału hórsku kapałku za bórzomne Bože słužby natwarić dała. Hosćo móža tak po kemšach w hosćencu pojěsć. Pućowarjo abo sportowcy, kotřiž su zwonka słužbneho časa na horje, móža znajmjeńša něšto pić, hosćencarka praji. „Mamy kasu dowěry, tak zo steja stajnje napoje při hosćencu, tež na wotpočnych dnjach.“

Ze serbskim wječornikom před 30 lětami roznošowanska syć LND nastała

Nawječor hišće raz aktualnu nowinu w kašćiku měć, je za abonentki a abonentow Serbskich Nowin přijomna zwučenosć. Minjeny tydźeń 2. měrca bě tomu 30 lět, zo je Ludowe nakładnistwo Domowina započało ze swójskej roznošowanskej syću dźěłać. Tehdy, róžowu póndźelu 1992, bě wony dźeń, na kotrymž dyrbjachu so dobre štwórć lěto trajace wobšěrne přihoty prěni raz w praksy wupruwować. To wožachu awta Wenclec spediciskeje firmy z Radworja nowinu k wjesnym roznošowarkam a roznošowarjam. Ći w Budyšinje su sej swój pakćik w tehdyšej Serbskej ćišćerni na Hornčerskej wote­wzali.

Sćěh towaršnostneho přewróta

Milan Hrabal ma čas pandemije za dwumjezwočny, předewšěm, hdyž na to mysli, w kotrej měrje je zjawnje dźěłać móhł. Na jednym boku wšak su mnohe, w minjenymaj lětomaj připowědźene čitanja wupadnyli. Na tamnym boku su digitalne formaty pisane słowo ćim bóle šěrili. Tak je čěski PEN-klub na YouTube čitanja awtorow šěrił. Dźakowano Towarstwu přećelow Serbow (SPL) čitaše sławny čěski dźiwadźelnik Jaromír Meduna z knihi Jurja Brězana „Geschichten vom Wasser“, kotruž běštaj Milan Hrabal a Ilona Martinovská přełožiłoj. Z ilustracijemi Isy Bryccyneje su „Příběhy o vodě“ w susodnym kraju dosć wulki zajim žnjeli.

SPL je w interneće swojim čłonam składnosć dało so prezentować, tak je tam tež Milan Hrabal čitał. „Wosebje wabjace pak bě čitanje na streamje Radio Zett w Žitawje“, čěski basnik a přećel Serbow powěda, „tam sym mjez pjeć serbskimi basnjerkami a basnikami swoje čěske přełožki jich basnjow čitał. Iniciatiwa to Benedikta Dyrlicha a Andreasa Hermanna.“ Załožba za serbski lud je projekt podpěrała. Wusyłanja su zajimcam w cloudowym archiwje Radija Zett přistupne.

Šulske dźěći sej minjene měsacy lochko njemějachu. Jónu domjaca wučba, jónu prezencna wučba – to wšak je so mjeztym na dobro wuknjenja w šuli změniło –, k tomu hišće škitny nahubnik we wučbje wužiwać a so testować. Što móhło tuž rjeńšo być, hač za čas wučby wonka w lěsu přebywać? Čerstweho powětra so nasrěbać, so wucychnować, k tomu sej hišće wědu přiswojić a małe praktiske dźěła přewjesć. Wšo to skića lěsnopedagogiske oferty Załomskeho (Sohland/Spree) lěsneho muzeja, kotryž je zaměstnjeny w bywšej Lessingowej šuli. Wězo tajke poskitki hakle pomału přibywaja, po tym zo su pandemije dla nimale dospołnje wupadnyli. Hižo ­loni w juniju chcychu projek­towe dny z wuknjacymi tehdomnišeho 5. lětnika Załomskeje Gerharta Hauptmannoweje wyšeje šule přewjesć. Te pak su najprjedy na september přestorčili a skónčnje hakle w nowembrje přewjedli.