Maćij Čórlich ze Sulšec sej něšto zwaži a smě wot 1. meje swoje wudźěłki jako ekologiske plahowane předawać

Maćij Čórlich so za ratarjenje hori a tola je so prěnjotnje za druhi powo­łanski směr rozsudźił. Po swojim puću kročić a so wupytować je je­mu wažne. Nihdy přepozdźe njeje so na něšto nowe zwažić. Po tym zo je w lěće 2000 tola ratarski zawod staršeju přewzał, póńdźe nětko samo­ hišće kročel dale. Wot 1. meje smě wón swoje wudźěłki jako ekologi­ske plahowane předawać.

K 90ćinam prof. dr. Helmuta Faski, wučerja, wědomostnika a załoženskeho direktora Serbskeho instituta

Něhdy bě w Serbach z dobrym narodnym wašnjom, zo serbscy wědomostnicy tež w serbskim ludowym hibanju narodnopolitisce skutkowachu, tak podmurjujo zasadu: To jedne so poprawom wot tamneho dźělić njeda, poprawom nic.

Dźensa swjeći w Komorowje pola Rakec­ muž 90. narodniny, kotryž je sam legendarna postawa bjezposrědnjeho powójn­skeho a pozdźišo NDRskeho wuwića. Sta so z profilowanym serbskim wědo­mostnikom a bu angažowany Serb w narodnej organizaciji: prof. dr. Helmut Faska. Po towaršnostnym přewróće sta so z direktorom Instituta za serbski lu­dospyt, takrjec, dźiwajo na tehdyše šmja­tańcy w serbskim žiwjenju, wuchowar tuteje­ unikatneje wědomostneje institucije. Do toho bě so njedźiwajcy powołanskeho poćežowanja jako župan Budyskeje župy wot 1982 hač do 1990 za serbske zajimy­ w towaršnosći zasadźował.

„Kotra to překwapjenka! Spočatnje smój na aprylski žort mysliłoj“, wjeseleštaj so Lipšćanskaj mandźelskaj Sophie a Peter Martens, kotrajž staj někotre dny w Königsteinje přebywałoj. Wot 1. apryla ­móžetaj wonaj a druzy jako jězdźenku płaćiwu hóstnu kartku w zjawnym bliskowobchadźe Sakskeje Šwicy wužiwać. Wosom komunow wudawa nowostku na swojich přenocowanskich hosći. A Lipšćanaj měještaj darmotnu jězbu do Bad Schandauwa, samo wužiwanje łobjoweho přewoza wot dwórnišća do města je do jězdźenki zapřijate. „Při stupacych płaćiznach něšto lutować, to mamoj za super.“

Dźeń do toho běchu jednaćel wobchadneho zwjazka Hornje Łobjo (VVO) Burkhard Gehlen, krajny rada wokrjesa Sakska Šwica-wuchodne Rudne horiny Michael Geisler hromadźe ze sydom komunalnymi hłowami kaž tež zastupjerjo turistiskeho zwjazka a zarjada narodneho parka koncept mobilneje hóstneje kartki a to, štož za tym tči, předstajili.

Jutry w dešćiku Pos Balu je rano wotućił. Wón hlada ze swo­jeje psyčeje hěty. Wón so dźiwa: „Kajke da mamy dźensa wjedro?“ A wón so praša: „Čehodla so runje dźensa dešćuje? Mamy tola jutry!“ Balu wobuje sej gumijowe škórnje a skaka do łužow. Runje tak čini to jeho towarška, Bože słónčko. Kajke su to krasne jutry! Josefina Špitankec
Zajac w měsačku Druhdy je połny měsačk. Tež lětsa jutry jón změjemy a to wot jutrow­neje soboty na jutrownu njedźelu. Sće hižo jónu do měsačka hladali a tam wuhladali mjezwočo? Te wšak je tam druhdy widźeć. Jutry pak je to hinak. A wo tym chcu wam dźensa powědać. Jutry mjenujcy je w měsačku widźeć zajac. Je to woprawdźity jutrowny zajac. Runje jutrownu nóc wón z měsačka skoči a wudźěli dźěćom jutrowne jejka. Jako běše zajac dźěćo, je wón był přeco jara luby. Tohodla su jeho zajacy za jutrow­neho zajaca wuzwolili. Nětko so prašeće, što wón na měsačku čini? Wón so na měsačku před konjemi schowa. Přetož so boji, zo konje jeho popadnu. A to by była wulka katastrofa. Felicia Šlosarjec
Wěda wo konjach Móža ludźo konje poprawom při dźěle trjebać? Haj! Někotre konje trjeba policija.