Wojerowske wuměłstwowe towarstwo kónc lěta rozpušća

Na hłownej zhromadźiznje 2. oktobra su čłonojo rozsudźili, Wojerowske wuměłstwowe towarstwo rozpušćić. „Přičiny za to su zwjetša starobneho a strowotneho razu. Su tu drje někotři młódši čłonojo. Nichtó z nich pak nje­zamó – swójskeho powołanskeho wobćeženja dla – čestnohamtski nawod za towarstwo přewzać. Bohužel tuž njemóže nichtó zamołwitosć za předsydstwo njesć“, rozłožuje wjelelětny předsyda Wo­je­rowskeho wuměłstwoweho towarstwa Martin Schmidt. Dźěło towarstwa ležeše w minjenych lětach rozsudnje w jeho rukach a w rukach jeho mandźelskeje Heleny, podpěrowanaj buštaj wot předsydstwa.

Žitawska biblioteka Christiana Weisy chowa historisku romanowu knihu z lěta 1891 wo rubježniskim wjedniku Karaseku za potomnistwo. To wuzběhny tam­niši nawoda wobłuka Wědomostny a domiznowědny starowobstatk Uwe Kahl. „Dźakowano šćedriwemu spěchowanju ze stron Swobodneho stata Sakskeje – posrědkowaneho přez Krajny centrum za wobchowanje wobstatka při Sakskej krajnej bibliotece/Statnej a uniwersitnej bibliotece Drježdźany – bě móžno, tutu historisku knihu njedawno restawrować“, wón rozłoži. „Při wobnowjenju knihi w Lipšćanskim knižnym restawrowanju su roz­či­tane a wot papjeroweho rozpada wohro­že­ne łopjena najprjedy čisćili.“ Na to su pobrachowace městna wudospołnili a pa­pjeru přidatnje stabilizowali. To sta so z tak mjenowanej jara ćeńkej „japanskej papjeru“. „Tak zawě­sćene łopjena su na kóncu zaso k prěnjotnym 35 zešiwkam hromadźe zwjazali a do specialnje za to zhotowjeneje kartonoweje mapy zapołožili“, wuwjedźe Uwe Kahl. Tak su rědki a drohotny Karasekowy roman za přichod wobchowali a za wužiwanje spřihotowali.

Budyšin (SN/CoR). „Bě nam to priwatna, wuměłska kaž tež politiska naležnosć, tule w Budyšinje naš program wo židowskim žiwjenju w Němskej předstajić a wjeselu so, zo je zajim za njón tak wulki. Dźakuju so Wam, lubi Budyšenjo, zo sće přišli.“ Tak wutrobiće rozžohnowaše so wčera wječor znaty, w sprjewinym měsće wotrosćeny dźiwadźelnik Roman Knižka z publikumom w Budyskim wopomnišću. Něhdźe 130 ludźi, je poradźeny literarno-komorny hudźbny wječork pod hesłom basnje Heinricha Heiny „Ich hatte einst ein schönes Vaterland“ dožiwiło. Zarjadowanje wotmě so we wobłuku swjedźenskeho lěta „1 700 lět židowske žiwjenje w Němskej“. Dujerski kwintet Opus 45 wobrubi čitanje z twórbami židowskich komponistow.

Budyšin (CS/SN). Dwě witrinje w foyeru před čitarnju Budyskeje měšćanskeje bi­blio­teki – to je chětro mało jako hódnoćenje žiwjen­skeho dźěła wuměłče, kotraž­ tele dny swoje 80ćiny swjeći. Při­wšěm skedźbnja mała wustajeńca na wjace a móže składnosć być, so z wu­sahowacej wuměłču zaběrać, kotraž je w swojim žiwje­nju w najwšelakorišich wobłukach skutkowała.