Budyšin (SN/bn). „Samo za linguistow dosć naročna lektura“ je po słowach dr. Sonje Wölkoweje najnowša publikacija rjadu „Spisy Serbskeho instituta“, kotruž wčera w Smolerjec kniharni něhdźe 20 zajimcam premjernje předstajichu. Kniha „Komplexität und soziolinguistische Typologie in den Flexionssystemen des Sorbischen“ z pjera prof. dr. Thomasa Menzela wotbłyšćuje mjez druhim „wuwićowe rozdźěle mjez delnjo- a hornjoserbšćinu w zwisku z jeju wšelakorymi sociolinguistiskimi wuměnjenjemi“ a rozjimuje prašenje, kak je so dual we woběmaj rěčomaj do dźensnišeho wobchowował. Wobswětlujo metodologiju swojeho slědźenja Menzel wuzběhny, zo złoži so na „wuběrnych rěčespytnikow, kotřiž su po Druhej swětowej wójnje započinali, serbšćinu strukturalistisce klasifikować. Naš nadawk je, na tymle zakładźe pokročować, při čimž pak mamy wobstajnje dale so wuwiwace linguistiske prudźenja wobkedźbować.“ Najwažnišo w tym zwisku su „socialne faktory, kotrež rěče takrjec wotwonka wobwliwuja“.

W žohnowanej starobje nimale 92 lět je prof. dr. sc. Helmut Faska 15. januara swój posledni puć nastupił. Rodźeny 1932 we Wuježku pod Čornobohom, na južnej kromje hornjoserbskeho rěčneho teritorija, wuži po Druhej swětowej wójnje składnosć a wopyta gymnazij w Českej Lípje, Warnoćicach a Liberecu. Bě tuž jedyn ze zastupjerjow tak mjenowaneje Warnočanskeje generacije. Nawróćiwši so do Łužicy, złoži 1951 maturu na Serbskej wyšej šuli w Budyšinje, hdźež skutkowaše na to dwě lěće jako wučer serbšćiny a sporta. Slědowaše studij sorabistiki a polonistiki w Lipsku, hdźež sta so čłon a předsyda Sorabije. 1957 poda so na dalši studij do Moskwy, na uniwersitu Lomonosowa.

„Klasika w zymje“ je nowy festiwal, kotryž ma so po zazběhu zapřichodny kónc tydźenja kóždolětnje w Budyšinje wotměwać. Premjerny, třidnjowski program pod nadpismom „Domizna“ je po třoch kapitlach rozrjadowany a wopřijima komornu hudźbu kaž tež lyriku w třoch rěčach.

Köln/Budyšin (SN/bn). Pod hesłom „Mostowe kuzło mjez poeziju a hudźbu“ chce dohromady šěsć mjezynarodnych hudźbnikow festiwal 26. januara na žurli Budyskeho Serbskeho muzeja zahajić. Mjez druhim zaklinča twórbje Franza Schuberta a Leoša Janáčeka kaž tež prapremjera „Trilogije za smyčkarjow“ Jana Cyža. Nimo toho recituje Lenka swójske basnje a lyriku Miny Witkojc. Dźeń pozdźišo pokročuja pod nadpismom „Pytanje slědow mjez žedźbu a woprawdźitosću“ z kompozicijemi na přikład Bedřicha Smetany a Mieczysława Weinberga. We wobłuku festiwal zakónčaceje njedźelneje matineje „Zetkanje kulturow“ prezentuja wobdźěleni instrumentalisća „hudźbu z krajow, z kotrychž pochadźeja“. Tak chcedźa wopytowarjam mjez druhim twórby Paula Ben-Haima, Manuela de Falle a Toshianaowa Satowa předstajić.

Budyšin (SN/bn). „Měšćanski kurs“ Budyskeho Schilleroweho gymnazija a Archiwoweho zwjazka sprjewineho města „polěkuje zrozumjenju, kak historiska wěda nastawa. W běhu 20 lět su šulerki a šulerjo žórła, kajkež měšćanski archiw a Serbski kulturny archiw wobchowujetej, přeslědźili a so – dalokož móžno – z časowymi swědkami rozmołwjeli. Rezultowace prezentacije su mjeztym z wažnym sposrědkowarjom regionalnych stawiznow a kulturneje geografije.“ Z tymle słowami zahaji měšćanski archiwar Rico Heyl wčerawše předstajenje wuslědkow lońšeho kursa na kopatej połnej žurli Kamjentneho domu. Pod hesłom „Budyšin w 1970ych lětach“ je so dohromady dźesać gymnaziastow dobje wěnowało, kotraž „bě jim dospołnje cuza“, nawodnica kursa Ulrike Wiezorek wuzběhny.