komfortowu conu
wopušćić
Maximilian Gruber je wolontar w redakciji Serbskich Nowin.
Vanessa Heppec
a Katharina Žurec stej so z nim rozmołwjałoj.
Što Wam najwjace
wjesela we Wašim
powołanju wobradźa?
Maximilian: Mi so ženje njewostudźi. Dyrbiš so kóždy dźeń na nowe wěcne wobstejnosće nastajeć,
z ludźimi kontakt nawjazać a so z nowymi informacijemi rozestajeć, kotrež do toho snadź njejsy scyła znał. Tuž nima hłowa ženje składnosć so wotpinać. A to je woprawdźe wulkotne.
Što Wy při swojim dźěle dokładnje činiće?
Maxmilian: Pisam přinošk, rešeršuju a spytam kóždy dźeń našich čitarjow z informacijemi zastarować, kotrež do toho snadź hišće słyšeli, widźeli abo čitali njejsu.
Kak je k tomu dóšło,
zo tute powołanje
wukonjeće?
Maximilian: Dyrju rjec, zo bě to mjenje abo bóle připad, woprawdźe zbožowny připad. Mój šef je so mje prašał, hač chcył wukubłanje činić. To sym rjekł, ,jasne, wuspytam so’. Nětko sym wjesoły, zo sym wukubłanje započał. Dokelž je poměrnje wólberne, ale wuběrne
powołanje.
Móžeće tute powołanje poručić a čehodla?
