Hłójčkowanje w kopańcy juniorow zakazać!

Ně, to njeje žadyn směšk, ale, dźe-li po měnjenju někotrych wědomostnikow, realna próstwa. Najprjedy to sam wěrić nochcych. Tola smjeće je mi, po tym zo sym so hłubšo do tematiki začitał, woprawdźe zašło.

Přikład Jendźelska: Tamniši koparski zwjazk bě hižo loni na warnowanja reagował a samo wukaz wudał. Z dźěćimi w zakładnošulskej starobje, potajkim hač do jědnaće lět, je hłójčkowanje tohodla na koparskich treningach mjeztym dospołnje zakazane. Dale wukaz předwidźi, zo maja so hač do staroby 18 lět zwučowanja, při kotrychž z hłowu hraja, redukować. Při dypkowych hrach pak wostanje pola jendźelskich juniorow najprjedy hišće wšitko po starym – młodźi hrajerjo smědźa tam z nohomaj runje tak kaž z hłójčku bul třěleć.

Wjace hač 40 telefonatow a rozmołwow sym w minjenych tydźenjach wjedł, a stajnje dóstach wotmołwu, zo to ničo njebudźe. Tež moji kolegojo z Chrósćic, Pančic-Kukowa a Njebjelčic běchu sobu pytali, trenarja za hrajne zjednoćenstwo młodźiny C pak žanoho njenamakachu. Do telefonata z Matthiasom Möllerom sej rjeknych, zo budźe to mój posledni pospyt – a runje wón je připrajił. Zbožownje móžachmy 25 młodostnym tuž zdźělić, zo smědźa jako serbske zjednoćenstwo dale za bulom honić. Wulki dźak słuša potajkim młodemu Šunowčanej, kiž je runja swojim trenarskim kolegam čestnohamtski nadawk přewzał.

„Přećeljo, přećeljo, najwjetše bohatstwo ...“, tutón­ spěw drje mnozy znaja. A twjerdźu, zo su sebi naši lońši spěwarjo musicala tekst jara derje spomjatkowali. Přećela abo přećelow měć je woprawdźe přewšo rjana a wažna naležnosć.

„Wšako je kopańca najwažniši sport we Łužicy.“ – kónčna sada kolumny zašłeho tydźenja je mje trochu k přemyslowanju hnuła. Móžu intenciju wuprajenja sćěhować, hdyž wěm, zo přińdźe z pjera někoho, kiž je sam wot swojeje młodosće sem kopańcu hrał a so dale po aktiwnej karjerje za swój sport zasadźuje. Štož je wšeje chwalby hódne, přetož tajkich ludźi, hač jako sudnik, trenar, organizator, kóžda sportowa družina trjeba.