Veles rěka po starodawnym słowjanskim bohu płódnosće, magije a žnjow pomjenowane nakładnistwo, kotrež je „na wjacerěčne wudaća serbskeje literatury kaž tež na přełožki dźěćacych a młodźinskich knihow do hornjoserbšćiny specializowane“. Dotal su w nim štyri stawiznički rjadu Lubiny Hajduk-Veljkovićoweje „Dolina při rěce“ w rozdźělnych formatach a dohromady dźesać rěčach kaž tež přełožkaj „Mała wjera“ (Otfried Preußler) scomter přewodźacym glosarom a njedawno „Znowa namakany přećel“ (Fred Uhlman) wušli.

Budyšin (CS/SN). „Krabat. Mjez mytosom a čłowjekom“ běše tema wodźenja we wobłuku Krabatoweho tydźenja wčera dopołdnja w Budyskim Serbskim muzeju. Muzejownica Monika Ošikowa prezentowaše eksponaty a wideja ze stajneje wustajeńcy. Tak znazorni wopytowarjam zwiski mjez serbskej bajowej postawu Krabata a historiskej wosobinu Chorwata Janka Šajatovića (1624 - 1704).

Naposledk mjenowany běše před něhdźe 300 lětami do Hornjeje Łužicy přišoł, zo by w škitnej gardźe dohromady štyrjoch sakskich kurwjerchow słužił. Za swoju swěrnu słužbu dósta wudwór we Wulkich Zdźarach. Spočatnje domoródni skeptisce na njeho zhladowachu. Jeho dobrych skutkow dla wšak zdoby sej Šajatović bórze sympatije serbskich wjesnjanow – mjez druhim je jim drjewo za natwar cyrkwje darił. Přez lětstotki so tute podawizny, wosebje na přazach, ertnje dale dawachu. Tak je so realita z mytosom změšała. W swojich wuwjedźenjach skedźbni Monika Ošikowa tež na škitne symbole a znamjenja. Mjez druhim namakaš je na serbskich jutrownych jejkach.