Budyšin (SN/HaJ) Zarjadowanje so započa wčera hodźinu do premjery knihi na druhim poschodźe Serbskeho muzeja. Wěcywustojne wodźeše kuratorka wustajeńcy „Čej’ da sy?“ Andrea Pawlikowa zajimcow po přehladce, zbližiwši wopytowarjam načasny serbski miljej. Na žurli muzeja předstaji sobudźěłaćerka Serbskeho instituta dr. Susanne Hozyna awtorku dr. Birgit Sack ze Załožby Sakske wopomnišća/Wopomnišćo Budyšin kaž tež moderatorku wječora dr. Jessica Bock. Nowa kniha z Göttingskeho nakładnistwa Wallstein z titulom:„Maria Grollmuß (1896–1944). Biografische Annäherung und Erinnerungsnarrative“ so z aplawsom přiwza, ale tohorunja polarizuje. Němska historikarka dr. Birgit Sack wopisuje žiwjenski puć „němskeje intelektuelneje žony spočatk 20. lětstotka“. Na zakładźe wobšěrnych rešeršow wona posmjertne stilizowanja dr. Marje Grólmusec z přistupnymi žórłami přirunuje. Mnoho ludźi sej publikaciju kupi a da sej ju wosobinsce wot dr. Sack signować.
Wjace hač 600 wopytowarjow, šěsć městnosćow wuměłstwa, 50 wuměłcow na tutych wosebitych městnach, tři busowe linije z wosebje dobrym wuhladom panoramowych škleńcow dla, dźesać pomocnikow při busach a w nich, jědnaće hudźbnikow w busach, 13 čłonow teama za planowanje wuměłskeho busa, z nich wosom čestnohamtskich, 14 oficialnych podpěraćelow a njeličomni dobrowólni pomocnicy, wulka horcota a dobra nalada, podpěraćeljo z hospodarstwa, towaršnosće a politiki – to bě lětuši bus wuměłstwa w Hornjej Łužicy.
Galerija Budissin prezentowaše w Budyšinje wuměłstwowej ekspoziciji na dwěmaj stejnišćomaj. Nimo toho pokazachu film Maje Nageloweje a Juliusa Günzela.
Štóž na mejlowu adresu w impresumje Serbskich Nowin pisa, ma ju jako prěnju čitarku: Claudia Koskowa rozdźěluje posyłki čitarjow, swobodnych awtorow a dalšich ludźi, kotřiž so na naš wječornik wobroćeja, w redakciji. Wona so tež wo wobličenje honorarow za teksty a fota a zapisanje terminow do protyčki stara. To stej móličkej dźělej mnohostronskeje dźěławosće Budyšanki. Pjatk budźe tomu 35 lět, zo je swoje wukubłanje w Ludowym nakładnistwje Domowina (LND) jako pisarka a stenotypistka započała. Tehdom je wšě wotrjady LND zeznała. Wot lěta 1993 dźěła jako sekretarka w Serbskich Nowinach. Tule je Claudia tež knjeni předstwy mjeztym štwórteho šefredaktora. Njezapomnity je čas Benedikta Dyrlicha. Běše napinacy, haj wužadowacy, ale přiwšěm dobry čas, kotryž parować nochce. Wjele je nawuknyła – to najwažniše: „Trjebaš w redakciji dźenika dobre čuwy a njesměš přejara čućiwa być.“
Budyšin (SN/mb). Najebać horcotu bě wčera třiceći zajimcow do Smolerjec kniharnje na zarjadowanje składnostnje 75. posmjertnych narodnin spisowaćelki Angele Stachoweje přichwatało. Wuraz toho, zo je wupłód jeje produktiwity tež dźensa „načasna literatura“, kaž Jan Bělk, předsyda Zwjazka serbskich wuměłcow, wobkrući. Marka Maćijowa, kotraž je wěcywustojnje přez wječork wjedła, měješe před sobu na blidźe tři knihi awtorki stejo: „Halo Kazek“, „Sobotu wječor doma“ a „Nahła zyma“. Na spočatku čitaše Katka Pöpelec, kotraž w Lipsku dźiwadłowe wědomosće studuje, z powědančka „zetkanje po tydźenju“ z knihi „Halo Kazek“. W srjedźišću bratr a sotra, kotrajž so kaž dźělenaj začuwataj, po tym zo je mandźelstwo staršeju zwrěšćiło a hólc pola maćerje a sotra w dotalnym bydlenju swójby pola nana bydli. Runje wjele druhim tekstam Stachoweje je tute powědančko awtobiografisce inspirěrowane, wšako dožiwješe wona podobnu tragiku.