25. nazymnika 1948 zemrě w čěskim Varnsdorfje serbski narodny wuměłc, mišter serbskeje hudźby a wučer Bjarnat Krawc. Wón bě so ze swójbu w nazymniku 1945 do čěskeho namjezneho města přesydlił, hdźež běchu jim přećeljo bydlenje poskićili. Při bombardowanju Drježdźan 13. februara 1945 bu Krawcec bydlenje a jeho archiw kompozicijow zničenej.

Na kromje Varnsdorfa bu sławny hudźbnik w swójbnym rowje pochowany. Jeho mandźelska Alma bě hižo lěto do njeho tule pochowana. Pozdźišo namakaštej tež jeho dźowce, dźiwadłowa spěwarka Marka Krawcec-Rawpowa 1947 a młódša, grafikarka Hanka Krawcec 1990 tule swój wěčny wotpočink.

Minjenu srjedu sym sćicha spominała ­na njeboh basnicu Marju Krawcec, kotraž bě so tón dźeń před 75 lětami we Worklecach narodźiła do chěžkarskeho domu w Smječkecach. Marja wotrosće pola dźěda, do šule chodźeše we Worklecach. Po tym studowaše na Serbskim wučerskim wustawje w Budyšinje a bě wot 1969 do 1978 wučerka serbšćiny w Ralbicach. Listuješ-li we wudaćach Noweje doby kónc 1960tych lět abo w zběrce „Kusk wuznaća“ (1977), storčiš na jeje prěnje basnje. Tehdy sta so Marja z čłonku Róžeńčan kružka pisacych a Kružka młodych w Kole spisowaćelow. Wot 1978 do 1980 absolwowaše młoda talentowana wučerka-basnica studij na Lipšćanskim Literarnym instituće „Johannes R. Becher“, po nim zaso w Ralbicach wučerješe. Jeje prěnička, zběrka basnjow „kraj před špihelom“, wuńdźe 1981, druha zběrka z titlom „bosy přez šćernišćo“ 1986. Marja měješe mjeztym připóznate městno jako awtorka w krajinje noweje serbskeje literatury. Po dalšim studiju na Lipšćanskim literarnym instituće 1988/89 skutkowaše hač do lěta 1995 jako regionalna rěčnica Domowinskeje župy „Michał Hórnik“, po tym jako swobodna sobudźěła­ćerka a přistajena w Serbskim rozhłosu.

Wutroba spisowaćela Bena Budarja po dołhej ćežkej chorosći bić zastała

Zrudźaca powěsć je so rozšěriła, zo je spisowaćel-basnik, přełožowar, wudawaćel a wot lěta 2013 lawreat Myta Ćišinskeho, Beno Budar, po dołhej ćežkej chorosći a wjacorych operacijach wčera w starobje 77 lět doma w Hornim Hajnku zemrěł.

Z nim zhubi serbski lud jednoho z najwuspěšnišich literatow, kotryž je z wobšěrnym, zajimawym a pilnym tworjenjom čitarstwu w serbskej a němskej rěči kaž z přełožkami z rušćiny a pólšćiny darił pozbudźowace twórby. W jeho literarnych wupłodach chowaja so filozofiske rozmyslowanja, žortniwosć, wosudy, satira a kritika, zwjazane z lubosću k swojemu ludej a ze starosću wo jeho přichod.