Před 150 lětami, 20. smažnika 1873, bě so w Strjažowje jako syn wučerja a basnika Mata Riza narodźił pozdźiši farar a delnjoserbski prócowar Hajno Rizo. Wón studowaše po wopyće gymnazijow w Choćebuzu a Frankfurće nad Wódru ewangelsku teologiju w Berlinje a Halle. Spřećeli so na gymnaziju a na studiju z pozdźišim zastojnskim bratrom fararjom Bogumiłom Šwjelu. Wón pisaše w nekrologu za 16. hodownika 1917 w 44. žiwjenskim lěće zemrěteho Hajna Riza: „Naju serbski narodny dźeń bu srjeda po jutrach 1890, hdyž z nanomaj wopytachmoj w Budy­šinje hłownu zhromadźiznu Maćicy Serbskeje. Kak bychmoj zabyć móhłoj hodźinki pola patriarcha Michała Hórnika.“ ­Hajno Rizo bě jara aktiwnje w delnjo­serbskim młodoserbskim hibanju. 1901 bu z fararjom w Janšojcach, hdźež k ra­dosći ­wosadnych zaso serbske kemše wožiwi. Wón pisaše za Bramborski Casnik, pěsnješe a wozjewi literarne přinoški za Pratyju a za sobu wudawany cyrkwinski časopis „Wosadnik“. Zakitowaše serbsku rěč w zjawnym žiwjenju. Wot lěta 1910 hač do smjerće 1917 bě z fararjom w Bór­kowach, najwjetšeje delnjoserbskeje wo­- sady. Manfred Laduš

9. smažnika před 75 lětami zemrě w Budyšinje wyši wučer na wuměnku Erich Lodni. Dwaj tydźenjej do toho bě jeho mandźelska na prawdu Božu wotešła. Mandźelskaj buštaj na Tuchorju pochowanaj a narowny kamjeń pyšeše serbske hrónčko. Erich Lodni měješe lětsa dwaj jubilejej, dokelž bě so 21. meje před 150 lětami jako syn ratarja w Jatřobju (Jetscheba) pola Minakała narodźił. Po studiju na Budyskim Krajnostawskim wučerskim seminarje wučerješe najprjedy štyri lěta w Chwaćicach, hdźež aktiwnje w tamnišim serbskim towarstwje a z narodnym pró­co­warjom Arnoštom Bartom-Brězynčanskim hromadźe dźěłaše. Po tym bě wot lěta 1897 do 1934 w Rakojdach z wučerjom, hdźež so jara za Serbstwo zasadźowaše. Lodni bě wot 1895 čłon Maćicy Serbskeje. W Rakojdach załoži 1902 serbske ratarske towarstwo a dwě lěće po tym załoži ratarske towarstwo za Bart a wokolne wsy. Bě jeho městopředsyda a pokładnik. Lodni spěchowaše serbsku kulturu w tamnišej kónčinje a zaběraše so z plahowanjom sadu. 1934 přesydli so jako wuměnkar do Budyšina. Po wójnje po­dawaše wot nazymy 1945 serbšćinu w měsće a wupomhaše jako lektor w redakciji Noweje doby.

28. róžownika před 130 lětami narodźi so delnjoserbska basnjerka a nowinarka Mina Witkojc w Bórkowach jako dźowka słužownicy. Jeje njemandźelski nan bě Fryco Pohlenc, korčmar w jeho po swójbje pomjenowanym błótowskim hosćencu. Mina wotrosće pola wowki, přetož mać bě zahe zemrěła.

20. róžownika 1948 zemrě na železniskej jězbje z Rudolstadta do Łužicy blisko Naumburga delnjoserbski wótčinc a farar Bogumił Šwjela a bu pozdźišo w Choćebuzu pochowany. „Z Bogumiłom Šwjelu je wotešoł jedyn z najhorliwišich prócowarjow stareje generacije, rěčespytnik a nimo Frida Mětška posledni delnjoserbski narodny prócowar.“ Tak pisaše šefredaktor Noweje doby Měrćin Nowak-Njechorński. 5. požnjenca 1873 narodźi so Šwjela jako syn wučerja a redaktora Bramborskeho Casnika Kita Šwjele w Skjarbošcu (Schorbus) w Delnjej Łužicy.