16. hodownika před 25 lětami zemrě bywši jednaćel Ludoweho nakładnistwa Domowina a lawreat Myta Ćišinskeho dr. Pawoł Völkel z Hodźija. Syła žarowacych njeboćičkeho na poslednim puću přewodźeše. Tehdyša jednaćelka LND Ludmila Budarjowa hódnoćeše jeho zasłužby: „Zastojnstwo šeflektora LND je poboku Měrćina Benady swěru wukonjał. Dźakujemy so jemu za njesprócniwe skutkowanje na dobro serbskeho ludu, wosebje na polu našeho pismowstwa.“ Dr. Pawoł Völkel narodźi so 13. požnjenca 1931 w Chrósćicach. Wopyta Kamjenski a po 1945 sewjeročěskej gymnazijej a maturowaše 1951 w Budyšinje. Po studiju slawistiki w Lipsku běše wot 1956 lektor a wot 1965 šeflektor LND. Po smjerći Benady nawjedowaše mjez 1988 a 1992 LND. Jeho najwuznamniše dźěło bě „Serbski duden“ – „Hornjoserbsko-němski prawopisny słownik“ z lěta 1970. Z jeho pjera bě mjez druhim tež woblubowany spěw „Domčk mój luby w serbskim kraju“. Na wurjadnym kongresu Domowiny 13. nalětnika 1990 bě dr. Völkel jedyn z třoch moderatorow. Wot lěta 1993 do 1995 bě zasłužbny narodny a kulturny prócowar předsyda Zwjazka serbskich wuměłcow. Manfred Laduš

12. hodownika 1897 zemrě w Hodźiju štyri dny do swojich 78. narodnin farar Jaroměr Hendrich Imiš. „Duchowny wjednik serbskeho luda, naš Imiš, je nas wopušćił. Mužojo jeho runjeća so žadnje narodźa, wón bě powołany chabłace serbstwo zdźeržeć. Imišowe mjeno a skutki wostanu mjez serbskim ludom njezapomnite!“ Tak pisachu tehdy Serbske Nowiny.

Wón bě z Janom Arnoštom Smolerjom, Michałom Hórnikom a Jakubom Bartom-Ćišinskim najmarkantniša wodźaca wosobina narodneho hibanja ­Serbow w druhej połojcy 19. lětstotka. Wuchodnje Hodźijskeho Božeho domu na kěrchowje stejitej čornej narownej pomnikaj z křižomaj za Imiša a jeho mandźelsku Milu. Zady kamjenja za Imiša čitamy: „Štož je wón był za Bože kralestwo. Štož tebi běše, moje drohe Serbstwo, to nihdy njehiny přez smjerć a row. To budźe jeho, naše swjate herbstwo.“ ­Farar a basnik Jan Wałtar je tute rymowane wěnowanje a te na zadnjej stronje pomnika Mile Imišoweje, rodźeneje Pfulec, pěsnił. Wjace hač tysac Serbow, mjez nimi tójšto ewangelskich hamtskich bratrow a někotři katolscy duchowni so na jeho pohrjebje wobdźělichu.

8. nazymnika 1957 załožichu w Njebjelčicach sportowu jednotu (SJ). 27 přitomnych wuzwoli Franca Bernarda za předsydu, Gerata Libša za jednaćela a zdobom chronikarja a jako dalšeju čłonow předsydstwa Křesćana Korjeńka a Křesćana Buka. Jurij Krawc-Lemišowski přepoda w mjenje Domowiny koparjam košle a cholowy, čerwjeno-běłe, gmejna dari nowy bul. Přitomni so rozsudźichu dać nowej jednoće mjeno „Sokoł“. To pak přitomny zastupnik wokrjesneho wjednistwa DTSB (jednotneje sportoweje organizacije NDR) wotpokaza, kaž sportowy redaktor tehdyšeje Noweje doby Józef Kilank pisaše. Po Francu Bernardźe přewza w lěće 1964 Manfred Zickmüller funkciju nazwučowarja. Pozdźišo wutworichu tež druhe mustwo a na někotre lěta žónske mustwo. Njebjelčanscy koparjo postupichu wot 2. wokrjesneje klasy hač do wobwodneje klasy, wobdźělichu so na turněrach serbskich jednotow, w lěće 1968 nawjazachu přećelske styki k čěskim sportowcam TJ Sokol Roztoky. Najznaćiši hrajerjo w běhu nětko 65 lět běchu Frank Riče, Feliks Hrjehor, Jonas Krawčik, Denny Kral a Niclas Ričel. Frank Ričel je dźensa trenar Biskopic.

5. nazymnika 1902 narodźi so Vladimír Zmeškal, čěski propagandist serbowědy a šćedriwy spěchowar kulturneho a sportoweho žiwjenja w Serbach. Hižo wot lěta 1919 bě čłon wjednistwa Společnost přátel Lužice (SPL), wot 1945 do 1948 jeje předsyda. W lětach 1959 do 1966 předsteješe přemjenowanej Sekciji za studij serbskeje kultury při Towaršnosći Narodneho muzeja. Zmeškal pisaše wo nas w njeličomnych přinoškach – pječa wučinješe jich ličba mjez 1 200 a 1 500 – w nowinach a časopisach a wjacorych knižnych wudaćach. Wulke zasłužby měješe za knižnej rjadaj Lužickosrbská knihovnička a Dom a swět. Pjenježnje podpěrowaše Zmeškal wosebje Serbski Sokoł, kaž za wudawanje Sokołskich Listow. Staraše so wo zwučowanske kursy, jězby na sokołske zlěty, wobstarowaše drasty a narjady za Sokoł. Často přebywaše we Łužicy, mjez druhim na zlětomaj Sokoła 1927 we Wulkim Ćisku a 1931 w Radworju. Hišće 1959 přebywaše w Delnjej Łužicy na wopyće pola Korla Jordana a direktora SWŠ Choćebuz Jurja Pěčki. Wulki přećel našeho ludu zemrě 8. jutrownika 1966. Čłona Maćicy Serbskeje wot 1921 počesći Domowina hakle na marach ležaceho z Čestnym znamješkom. Mikławš Krawc