Pomha, hdźežkuli móže
Dobre duše – haj, wone eksistuja: Su to ludźo, kotřiž pomhaja přiwuznym, znatym abo w komunje, bjez toho zo bychu sami z toho profitowali. Tež w Njebjelčanskej gmejnje tajkich ludźi maja, na přikład w kružku Hilžbjetow, w domizniskim towarstwje a we wotrjedźe kopańca sportoweje jednotki. A tam ma so Beno Bjeńš wuzběhnyć.
Z drjewom dźěłać, to je metjej 1950 w Sernjanach rodźeneho. Hižo tři lěta je wón wuměnkar a ma tuž nětko wjace chwile swoje rjemjeslniske kmanosće dopokazać, na přikład při porjedźenskich dźěłach wosadneje cyrkwje. Wosebje na wutrobje leži jemu nowa pěstowarnja. Wjacore kukawy je za jeje wonkowny teren twarił a přičinił. Wulke drjewjane swěčki za adwentny čas je wón kubłanišću runje tak darił kaž tři małe tružnicy.
Pytaja NS-přesćěhaneho Serba
Hižo w prěnim koncepće k załoženju Budyskeho wopomnišća z lěta 1997 bě předwidźane, zo nima so stajna wustajeńca jeno specialnemu lěhwu a stasi-stawiznam, ale tež stawiznam Budyskeju jastwow za čas nacionalsocializma (NS) wěnować. Mjeztym přihotuja wotpowědnu přehladku. Tež serbski aspekt chcedźa při tym wobkedźbować.
Wažny přinošk k regionalnej identiće
Na Njepilic statoku w Rownom bě so pjatk wječor zhromadźiła nahladna ličba wjesnjanow a wobydlerjow z wokoliny, ale tež hosći. Mjez nimi běchu fachowcy stawiznow a znajerjo a lubowarjo Slepjanskeje narěče. Tež wulki zajim wšelakich medijow swědčeše wo tym, zo so něšto njewšědne stawa.
Rowno (JK/SN). Čłonojo towarstwa Njepilic dwór a mnozy angažowani Serbja Slepjanskeje kónčiny běchu lěta dołho zběrali wopřijeća a wurazy w slepjanšćinje, zo bychu je w spisanej formje zawěsćili tuchwilnym a přichodnym wobydlerjam swojorazneje kónčiny. Cyle čerstwje w Budyšinje ćišćany słownik z wjele wuprajacym titulom „Kak to jo było – 1 000 Slěpjańskich słowow“ móžachu prócowarjo a přewodźacy fachowcy Budyskeho Serbskeho instituta prezentować.
Ruska hudźba zaklinčała
Chórowy tydźeń w Smochćicach wuspěšnje zakónčeny
Smochćicy (SN/mwe). Wot 30. julija do wčerawšeho wotmě so w Smochčanskim Domje biskopa Bena kaž kóžde lěto, mjeztym štyrnaty raz, chórowy a instrumentalny tydźeń z horliwymi spěwarjemi z cyłeje Němskeje. Pod nawodom znateho Drježdźanskeho politologi prof. dr. Wernera J. Patzelta a Huberta Gößweina prezentowaše něhdźe 70 chóristow sobotu wječor na koncerće wuslědki zhromadneho dźěła we wobłuku tydźenja. Lětsa steješe tón pod hesłom „Ruska chórowa hudźba & Bach“. Zaklinčeli su mjez druhim twórby Pětra Čajkowskeho a Igora Strawinskeho.
Wustajeja derje „třělane“ motiwy swojeje domizny
Slepo (JK/SN). W Serbskim kulturnym centrumje (SKC) Slepo su minjeny pjatk fotowu wustajeńcu Wótrotřělcow z Běłeje Wody wotewrěli. Skupina, kotrejž přisłušeja młodźi kaž tež starši zajimcy fotografowanja, wobsteji lětsa dźesać lět. Jich předsydka Monika Frenzel wupraji w zawodnych słowach wosebitu dźakownosć napřećo sobudźěłaćerjam SKC, zo smědźa so w jubilejnym lěće w bliskej domiznje prezentować. Dotal běchu swoje fota přewažnje w němskich kónčinach pokazowali. Mjez druhim bě to hakle spočatk lěta w Hannoveru. W aktualnej přehladce, kotraž steji pod hesłom „Naša domizna“, pokazuja wuběr fotow z najwšelakorišimi widami na Łužicu. Wone sahaja wot brunicowych jamow hač ke krajinowym a přirodnym motiwam. Ze swojimi wobrazami spytaja čłonojo skupiny wosebitostki bjezposrědnjeje domizny a łužiskeje krajiny wotbłyšćować. Zapopadnjene łužiske impresije hodźa so po zestawje a zarjadowanju jara derje do stajneje pokazki SKC. Folklora so tak na spodobne wašnje wudospołnja z pokazkami na kraj a přirodu zwonka kulturneho centruma.
Braška wostanje na Hrodźe! – takle móžeš wopisować fakt, zo je ...
Zwučuja za noweho biskopa
Korla H. R. Rjeda
Štož „štyri elementy“ zwjazuje
Łužiske hudźbne lěćo čiły wothłós žnjało
Zemja, woheń, powětr a woda – pod tymle hesłom „štyri elementy“ steješe Łužiske hudźbne lěćo 2016. Derje organizowany, w lětnim dowolowym času hudźbnu kulturu intensiwnje posrědkowacy festiwal je zaso Budyski měšćanski kulturny zarjad přewjedł. Na najwšelakorišich městnach, wot Kamjenca přez Njeswačidło, Smochćicy, Budyšin a Chróstawu hač do Žitawy, sahaše wot 15. do 31. julija rjad ze 16 zarjadowanjemi jara rozdźělnych poskitkow na wysokim niwowje.
Z hudźbu a poeziju začuća pokazać
Serbisko-němski basnik Aleksandar Jovanović z Eschborna přebywaše na 38. swjedźenju serbskeje poezije prěni raz we Łužicy. Wón je městopředsyda towarstwa Sedmica, kotrež zjednoća wšitkich w Němskej bydlacych serbiskich basnikow a spisowaćelow. Alfons Wićaz je so z nim rozmołwjał.
Kotre zaćišće sće sej w Serbach zdobył?
A. Jovanović: Bě woprawdźe wulke wjeselo, prěni króć we Łužicy a scyła we wuchodnym dźělu Němskeje přebywać. Běch překwapjeny wo hospodliwosći ludźi, ale tež wo měsće Budyšinje. Sym połny pozitiwnych dožiwjenjow a dopomnjenkow. Mjeztym sym swojim swójbnym a mnohim přećelam fota a komentary wo tym rozpósłał, štož je mje tule w Budyšinje jimało.
Z Wašich basnjow je wusłyšeć, zo sće z wutrobu a dušu serbiski poet. Kak dołho hižo w Němskej bydliće a što zwjazuje Was z poprawnej domiznu?
