Kak podpołkownik stawizny pisa
Serbski muzej nětko w „mini“-formaće
W Choćebuskim měšćanskim muzeju su wčera wječor nowu wustajeńcu „Zachowane drohoćinki“ wotewrěli.
Choćebuz (HA/SN). Štóž chce so jako turist abo wobydler w Choćebuskim muzeju wo stawiznach a kulturje Delnich Serbow wobhonić, ma wot wčerawšeho k tomu zaso dobru móžnosć.
Po tym zo běchu Serbski muzej w měsće spočatk lěta zawrěili, dokelž chcedźa jón w přichodnym času po 22 lětach wobstaća dokładnje modernizować, wotewrěchu wčera wječor w měšćanskim muzeju wosebity serbski wotdźěl. Pod hesłom „Zachowane drogotki – Bewahrte Kostbarkeiten“ pokazuja w třoch wjetšich rumnosćach wosebitu wustajeńcu z drohotnymi eksponatami ze Serbskeho muzeja, mjez nimi tež z někotrymi žadnymi. Su to hłownje mólby a wobrazy – mjez druhim wot Conrada Felixmüllera, Fryca Latki a Wylema Šybarja –, stare historiske fotografije, knihi a narodna drasta.
Falowacy diskurs wo konfliktach
We wobłuku cyłoněmskich interkulturnych tydźenjow je dr. Měrćin Wałda ze Serbskeho instituta wčera w Serbskim muzeju wo wothódnoćacych nastajenjach napřećo druhim přednošował.
„Serbski rekwiem“ nětko znowa zaklinči
Wosebity spěwny a hudźbny podawk čaka na zajimcow 2. a 3. oktobra w Chróšćanskej farskej cyrkwi, hdyž předstaja tam „Serbski rekwiem“ Korle Awgusta Kocora.
Pančicy-Kukow (SN/CoR). Hišće štyri dny, potom je tak daloko, a po mnohich probach a prócowanjach dožiwi „Serbski rekwiem“ znowa premjeru – jako zhromadny projekt chóra Lipa a Drježdźanskeje Sinfonietty ze spěwnymi solistami Danielu Hazec, Stephanie Hauptfleisch, Patrikom Horňákom a Johannesom Hochreinom pod nawodom dirigentki Judith Kubicec. W Budyšinje rodźena Serbowka, kotruž su angažementy hižo do Kolumbiskeje, Japanskeje, Južneje Afriki, Francoskeje, Čěskeje, Pólskeje a Nižozemskeje wjedli a kotraž skutkuje wot 2013 jako dirigentka Filharmonije Baden-Baden, bě projekt nastorčiła a lajski chór Lipa wo sobudźěło prosyła. Załožba za serbski lud zwoprawdźenje podpěruje.
Duchowna hudźba připosłucharjow wokřewiła
Budyšin (CRM/SN). W Budyskej cyrkwi swj. Pětra słuša kóždolětnje nazymu koncert katolskeho chóra pod nawodom cyrkwinskeho hudźbneho direktora Friedemanna Böhmy do wjerškow duchownohudźbnych poskitkow. Minjenu njedźelu móžeše jara wjele zajimcow tajki poskitk 20. raz dožiwić. Z dołho trajacym přikleskom, ale tež z nohomaj teptajo – to je w cyrkwi tola hišće chětro njezwučene – wopytowarjo zwuraznichu, zo běchu so zaso jónu wulke wočakowanja spjelnili. Tachantski farar Wito Sćapan citowaše k tomu wuprajenje, złožowace so na cyrkwinskeho wučerja Augustinusa: „Štóž spěwa, so dwójnje modli. Na intensiwne wašnje zapřimnje so tak čłowječi duch a zbudźa so emocije, tak zo so čłowjek w swojim cyłku docpěje.“
Jurij Šěn-Šunowski
25. septembra 1991 zemrě bywši 2. župny sekretar, ludowy awtor a antifašist Jurij Šěn-Šunowski. Narodźił bě so 27. septembra 1922 swójbje žiwnosćerja a skałarja w Šunowje. Nawukny w Kamjencu powołanje mulerja. W Norwegskej, hdźež dyrbješe jako wojak słužić, podpěrowaše wón spjećowarjow a zajatych juhosłowjanskich partizanow w koncentraciskich lěhwach. Běše za nich tajny kurěr a pomhaše někotrym jatym do neutralneje Šwedskeje ćeknyć. Jako připóznaty wojowar přećiwo nacizmej bu 1975 do Juhosłowjanskeje a 1978 do Norwegskeje přeprošeny. Po wójnje dźěłaše w Čěskej a studowaše na Radworskim Serbskim wučerskim wustawje. 1955 powołachu jeho za hłownohamtskeho funkcionara a 2. sekretara župy „Michał Hórnik“, štož bě hač do lěta 1964. Po tym dźěłaše jako šofer. Tójšto lět hraješe sobu lajske dźiwadło, bě aktiwny kulturnik a 1963 załoži wón Róžeńčan kružk pisacych dźěławych. Z pjera Jurja Šěna pochadźa tójšto přinoškow a pěsnjow, tež woblubowana hymna „We Šunowskej hospodźe“.
Manfred Laduš
Michał Róla
Radźenu integraciju pokazali
Na wčerawšim swjedźenskim zarjadowanju Interkulturnych tydźenjow pod hesłom „Wšelakorosć město jednorosće“ w Budyskim Němsko-Serbskim ludowym dźiwadle su wopytowarjo zajimawy a pisany program dožiwili.
Jewišćo 70lětne wobstaće swjećiło
Zły Komorow (SN/CoR). Ze swjedźenjom „Wir sind 70! Das Fest“ je Złokomorowske Nowe jewišćo sobotu nowu hrajnu dobu zahajiło. Z čerwjenym přestrjencom, škleńcu sekta a błyskotacymi so kamerami witachu přihladowarjow we wupředatym domje. Woni dyrbjachu so po kruchu „Bornholmska dróha“, kotryž wotewrjenje mjezy 9. nowembra 1989 na tamnišim NDRskim přechodźe wobjednawa, mjez dalšimi třomi předstajenjemi rozsudźić, doniž nóc z hudźbnym a rejwanskim balom njewuklinča.
Wuspěšnu prapremjeru dožiwi w nadawku Noweho jewišća spisana hra „Birkenbiegen“ z Choćebuza pochadźaceho dramatikarja Olivera Bukowskeho, kotruž pokaza NSLDź klětu pod titulom „Za brězami“ jako hłownu serbskorěčnu inscenaciju. Tekstowa kolaža „Złokomorowski puć“ a kruch „Phantom“ Lutza Hübnera běštej dalšej poskitkaj. Wustajeńca, zestajena wot Hansa-Petera Rößigera, rysuje puć Noweho jewišća wot załoženja jako měšćanske dźiwadło 1946 přez Dźiwadło hórnikow hač do dźensnišeho.
