Najprjedy wšak mje tróšku huškaše, jako sedźach minjenu wutoru we wotstawku k tamnym wobdźělnikam nowinarskeje konferency we Wojerowskej chorowni. Dźěše wo bórzomne a spěšne dalewu­wiće klinikuma, kotryž ma so z medicinskim centrumom, campusom regiona stać. Bjeztoho zo bychu mjeńše chorownje, kaž tu w Kamjencu, šlapnyli, chcedźa tajke runja lěkarskim praksam a dalšim medicinskim zarjadnišćam do swojeho digitalneho koncepta zapřijeć.

Docent, kiž wučeše nas prawniske zakłady na polu medijow, je nam studentam do pruwowanja rozłožił, zo njetrjebamy wšitko z hłowy wuknyć, ale zo mamy jeničce wědźeć, hdźe su wotmołwy na prašenja napisane – to rěka, w zakonskich předpisach. Na to minjene dny myslach, zaběrajo so ze zakonjom wo dlěšim zhromadnym wuknjenju w Sakskej.

15. julija je so Sakski krajny sejm z wjetšinu hłosow za nowy zakoń wuprajił, kotryž je do płaćiweho šulskeho zakonja zapřijaty. Wot lońšeho bě wot Zwjazka 90/Zelenych, Lěwicy a SPD podpěrana iniciatiwa zajimcow wo to wojowała, zo móhli tež w Sakskej šulerjo dlěje na swojej šuli zhromadnje wuknyć. Hač k wothłosowanju njeje předołho trało. Dokument, to rěka zakoń, kiž dyrbjał nětko kóždy z někajkej zamołwitosću we wobłuku kubłanja w ruce měć, pak sćežka namakaš. Z podpěru fachowcow, politikarjow a kolegow sym dokumenty zběrała, zo móhła sej přehlad tworić wo wudospołnjenju sakskeho šulskeho zakonja.

Hdyž njemóžemy do dalokeho swěta na dowol jěć, da wostanjemy w swojim kraju. Pola nas dźě je tež rjenje. Tale žiwjenska wěrnosć wurosće wězo z tuchwilneje koronapandemije, dopomina pak mje tež chětro na časy, jako steješe w Berlinje hišće murja a wokoło NDR do směra na za­pad wulki płót, abo lěpje prajene hnydom wjacore. Štož tehdy politiski sy­stem­ postajowaše, je dźensa takrjec nuzowa warianta w dowolowym času. Někotři drje so přiwšěm ze škitnym nahubnikom něšto hodźin do lětadła sydnu a sej na někajku kupu w Srjedźnym morju doleća. Toho bych so ja na přikład dobrowólnje wzdał, dokelž dyrbju dla płato­weho dźěla hižo po něšto mjeńšinach we wobchodźe za dychom hrabać. A tola mějach njedawno rjane dowolowe dny. Su-li dźěći ze šule, směš dźě sej luksus dowola zwonka lětnich prózdnin popřeć.

Ličby njełža. Chcemy-li tomule přisłowu wěrić, ja najwjetši problem Němskeje krimi­nalitu nastupajo cyle jasny. Mjez cyłkownje loni zwěsćenymi 31 472 „po­liti­sko-ekstremistisce motiwowanymi de­liktami“ přirjaduje zwjazkowy zarjad za škit wustawy dwě třećinje – abo w ličbje: 21 290 – prawicarskemu miljejej. Lěwi­carskich njeskutkow bě 6 449, a na bronzowym městnje tuteje nješwarneje lisćiny slěduja – runjež něchtó bubnuj – „njepočinki wěstych krajow“. Nažel wčera předstajena rozprawa wustawo­škitarjow njepřeradźa, wo kotre staty konkretnje so jedna.

Přiwšěm je, njeby-li cyłkowna naležnosć na sebi tajka chutna była, wotpowědny kapitl naj­zajimawši. Wšako hodźi so skoro kaž krimi­ ze časa zymneje wójny čitać. Často jako najhórje začuwany strach před islamistiskimi złóstnistwami – rozprawa zjima je pod hesłom „nabožna ideologija“ – so w ličbach njewotbłyšćuje: 362 padow so w aktach jewi.