27. mjezynarodne knižne wiki w Praze su nimo. Za Ludowe nakładnistwo ...
Michał Domaška
Druhi dźeń swjatkow před 125 lětami, 7. smažnika 1897, zemrě w Ketlicach farar na wuměnku, spisowaćel a čestny čłon Maćicy Serbskeje Michał Domaška. Tam je tež pochowany. Wón bě w Ketlicach swojeho syna Franca Morica, kotryž bě tam z duchownym, wopytał. Delegacija z wjele čłonami Maćicy Serbskeje jeho na poslednim puću 11. junija přewodźeše. Njeswačanski farar Jurij Jakub porěča w mjenje Maćicy při rowje a wupraji dźak za wulku prócu „sobuzałožerjej a čestnemu sobustawej, jeje swěrnemu přećelej, pilnemu spisowaćelej, wusywarjej a žnjeńcarjej tež na polu wědomosćow.“ Dr. Arnošt Muka wuzběhny w nekrologu, zo bě Domaška „sylny zbudźowar narodneho hibanja, nadobny nošer idealneho zmyslenja, kruty a wutrajny dźěłaćer rozkćěwaceho serbskeho pismowstwa, horliwy spěwar narodneho nalěća, žohnowany kěrlušer a lubozny prědar Božeje miłosće.“
„Wodźan“ z čěskej premjeru
We Łužicy wopominamy lětsa 200. narodniny nestora serbskeje wuměłstwoweje hudźby Korle Awgusta Kocora. Jubilej wobkedźbuja pak tež za jeje mjezami, kaž wuspěšne předstajenje w Praze doraznje dopokaza.
Praha (MaC/SN). Wot Korle Awgusta Kocora na libreto Handrija Dučmana spisana spěwohra „Wodźan“ je wčera na iniciatiwu Towarstwa přećelow Serbow (Společnost přátel Lužice, SPL) w Praze zaklinčała. Tamniši komorny chór Letitia a solisća su spěwohru „Wodźan“ w serbskej rěči koncertantnje a w trochu zjimanej formje – drje prěni raz w Čěskej – wjace hač 70 zajimowanym na žurli konserwatorija Jana Deyla předstajili.
Ze Zejlerjom so wjeselili
Brězana wožiwili
Budyšin (SN/bn). We wobłuku noweho rjadu zarjadowanjow Serbskeho ludoweho ansambla pod hołym njebjom „Kulturna zahroda“ dožiwi wčera pod Röhrscheidtowej bašće druhi dźěl hudźbno-literarneho programa „Moja archa Horni Hajnk“ swoju prapremjeru. Dźiwadźelnica Lisa Čornakowa recitowaše wubrane teksty z knihi samsneho mjena Jurja Brězana, podawajo minuciozne a často žortne wobkedźbowanja přirody. Fletistka Hanka Teidemann, huslerka Bettina Wittke a cellist Helfried Knopsmeier přewodźachu hrajerku z hodźacymi so muzikaliskimi přinoškami, mjez druhim z wariacijemi Jana Rawpa a serbskich ludowych pěsnjow, znašika interpretowanym ameriskim swingom a napodobnjenjom dalokowuchodnych zynkow. Wo wuběr hudźby běchu so instrumentalisća sami postarali, za wobsadku trěbne wobdźěłanja je Knopsmeier zdźěłał.
„Wodźan“ we Łužicy?
Zas a zas překwapjeja Serbam přećelsce zmysleni ludźo z aktiwitami we wukraju. To sym tež wčera w Praze na žurli konserwatorija Jana Deyla na Małej stronje dožiwiła. Přećel Serbow Ondřej Šrámek so za Kocorowu spěwohru „Wodźan“ hižo wjacore lěta hori. Pojednanje wo njej je wón lěta 2019 w Rozhledźe wozjewił. Nimo toho je libreto Handrija Dučmana do čěšćiny přełožił, wotpowědna knižka z titulom „Handrij Dučman – Vodník“ ze serbskim originalom a čěskim přełožkom předleži w rjedźe „Lužickosrbská poezie“, wudata jako štwórty zwjazk publikacijow Varnsdorfskeje měšćanskeje knihownje w lěće 2021.
Po wčerawšej wuspěšnej premjerje w čěskej stolicy pak so prašam: Njeměli wo tym rozmyslować, hač njemóhli Praskim wuhotowarjam skićić podij w Budyšinje, zo bychu „Wodźana“ tež we Łužicy předstajili? Marka Cyžowa
Wo knihach a kniharni (10.06.22)
Štóž tele dny přez Prahu jědźe, njemóže wulke plakaty přewidźeć, kiž wabja hosći na kóždolětne knižne wiki.
Wčera, štwórtk, 9. junija, zahajichu so 27. mjezynarodne knižne wiki a literarny festiwal „Svět knihy Praha 2022“. Hač do njedźele maja potom wobydlerjo Prahi a wokoliny a druzy zajimcy zbliska a zdaloka składnosć, w čěskich a mjezynarodnych knihach listować, čitanja wopytać a so nasrěbać „čěskeho knižneho powětra“, kiž je tak hinaši hač na Lipšćanskich knižnych wikach, wšako je wo wjele bóle swójbny. A při rjanym lětnim wjedrje móžeš jich potom zaso wobkedźbować – na ławkach dokoła wustajenišćow sedźa a listuja zanurjeni w knihach a nowinach – syły studentow, wuměnkarjow a fachowych wopytowarjow hižo wot ranja a ći, kiž su wodnjo na dźěle, hakle popołdnju.
Wot křižneje polki k žnjowej reji w přazy
Helga Hantsch pisa wot lěta 1999 choreografije za Serbsku ludowu rejwansku skupinu Ćisk
Wjesele spěwajo přadu młode žony len na přazy. Hólcy z nimi pryzle činja. Jednu z holcow skradźu wotwjedu, jeje nawoženju wot njewjesty wotwabja. „Na kóncu tola kwas budźe. Młode žony přepodadźa njewjesće róžu. Nawoženja so nawróći“, powěda Helga Hansch z Wojerec wo wobrazu „přaza“ Serbskeje ludoweje rejwanskeje skupiny Ćisk. Je to jedne z wjace hač 20 wot njeje wuhotowanych předstajenjow. Wot lěta 1999 pisa 80lětna za towarstwo choreografije, zwjetša k serbskim ludowym pěsničkam. Wona zwučuje tež tydźensce kóždy pjatk z rejwanskimi porikami a wuwučuje jich reje a kročele. Na mnohe předstajenja sobu jězdźi.
W kuchni choreografije nastawaja
