16. wulkeho róžka 1922 narodźi so Arnošt Grofa w Chasowje serbskej ewangelskej ratarskej swójbje. Tež wón bu pilny a swědomity ratar-prodrustwownik. Po nanje přewza Domowinsku skupinu Chasow a je jej lětdźesatki předsydarił. Skupina bě najaktiwniša towaršnostna móc we wsy. Staraše so sylnje wo hajenje serbskeje kultu­ry a nałožowanje maćeršćiny. Pra­wi­dłownje organizowaše předsyda kubłanske wulěty kaž tež literarne wječorki. Sam je wo domiznowědnych temach přednošował. 17 lět je ze swojim dobrym hłosom w Radworskej Meji sobu spěwał. Wuběrny znajer starych serbskich wopřijećow ratarstwa a přirody je pilnje do serbskeho dźenika a Pomhaj Bóh dopisował. 1991 dósta Myto Domowiny. Grofa bě wjele lět w cyrkwinskim předstejićerstwje Njeswačanskeje wosady, bě městopřed­syda Serbskeho wosadneho zwjazka a je so ze swójbnymi na Serbskich cyrkwinskich dnjach aktiwnje wobdźělał. Po towaršnostnym přewróće bě mjez prěnimi čło­nami wozrodźeneje Maćicy Serbskeje, je 1994 Serbske ewangelske towarstwo sobu­ załožił a w jeho předsydstwje přikładnje sobu skutkował. 6. januara 2014 wón zemrě.

16. wulkeho róžka 1902 narodźi so w Chelnje pozdźiši prěni powołanski serb­sk­i dźiwadźelnik, režiser a prěni intendant Serbskeho ludoweho dźiwadła Jan Krawc. Wuchodźiwši Radworsku wjesnu šulu, hdźež běštaj Jan Andricki a Michał Nawka jeho wučerjej, bě wón chowanc katolskeje měšćanskeje šule w Budyšinje a měješe so po přeću nana z fararjom abo wučerjom stać. Krawc pak rozsudźi so za wu­měł­stwo­we powołanje dźiwadźelnika. Ja­ko­ šuler bě hižo na schadźowance 1919 w kruchu Józefa Nowaka „Swobody njewjesta“ sobu hrał. Krawc spřećeli so z kom­ponistom a wučerjom Bjarnatom Krawcom w Drježdźanach a z jeho swójbnymi. Bjarnat Krawc runaše jemu puć do wuměłskeho skutkowanja. W Zhorjelskim dźiwadle je Jan Krawc nazymu 1928 prěnju rólu přewzał. W běhu lěta wukubła so na dźiwadźelnika a hraješe na mnohich jewišćach dźiwadłow w Šleskej, w Konstanzu nad Bodamskim jězorom a mjez druhim tež w Oldenburgu. Nazymu 1944 dyrbješe do wójska a je so 1945 ze sowjetskeje jatby domoj do Łužicy nawróćił.

Budyšin (SN). W Ludowym nakładni­stwje Domowina je dźensa kniha za či­tarjow wot 13 lět z titulom „Bjez čriji“ reno­měrowaneje čěskeje spisowaćelki Ivony Březinoveje wušła. 15lětny Benjamin je při sněhakowanju ćežko znjezbožił. Jako w chorowni wotući, maja lěkarjo špatne powěsće. Roman, kotryž staj Jana Štillerová a Pětr Šołta přełožiłoj, rysuje wšitke emocionalne fasety młodostneho mjez zadwělowanjom a triumfom. Knihi Ivony Březinoveje buchu dotal do 14 rěčow přełožene, a tele wudaće bě samo za čěske myto „Złoty banćik“ nominowane.

Slědźenje za proweniencu, to rěka prašenje za pochadom objektow w muzejach, je tež tema w Sakskej. Z direktorku etnologiskich muzejow w Lipsku, Drježdźanach a Ochranowje Léontine Meijer-van Mensch je so kulturnopolitiska rěčnica sakskeje frakcije Zelenych dr. Claudia Maicher na njedawnym zjawnym digitalnym zarjadowanju rozmołwjała.