Dźensa je Jurij Koch šulerkam a šulerjam 4. lětnika Serbskeje zakładneje šule w Chrósćicach swoju nowu kriminalku „Nětko je Abezinka fuk“ předstajił. W njej awtor 1990 wozjewjenu stawiznu „Golo a Logo“, kotraž twori zdobom zakład za jednu z najznaćišich a najwoblubowanišich serbskich słuchohrow, dale pleće. Dokelž bě dyrdomdej dweju hólcow-detektiwow wjele lět rozebrany, je Ludowe nakładnistwo Domowina nětko knihu wudało, kotraž wobě powědančce wopřijima. Mjez druhim je wona w Budyskej Smolerjec kniharni na předań. Foto: Feliks Haza

Přisłowa swědča kaž lědma druha klasa prajidmow a rěčnych wobrotow wo mentaliće ludu, kiž je nałožuje. Myslmy na přikład na serbske wuprajenje „Bjez prócy a potu njepřińdźeš k złotu“ a na ameriske „Njedobudźeš slěbro, ale zhubiš złoto“. Nětko wušła trojorěčna zběrka Milana Hrabala ma narok, Němcam a Čecham wuwědomić, kak tu takrjec tikotamy. W tym nastupanju je wuchadźišćo, přełožki město wotpowědnikow wozjewić, wuběrna myslička. Wšako móže sej němski čitar spěšnje sam móst twarić, zwěsćejo, zo woznamjenja „Štóž druheho do bah­na wjedźe ...“ samsne kaž „W škleńčanym domje sedźacy njeměł z kamjenjemi mjetać“. Rozdźěle a zhromadnosće su potajkim posrědnje zjednoćene. Njech je knižka „Z łužiskeje pokładownje“ nastork, tajke zběrki tež w dalšich rěčach wudawać. Sym wćipny, kak jendźelskorěčny publikum – a tu nic jenož potomnicy serbskich wupućowarjow – reaguje. Bosćan Nawka

We wobłuku rjada Serbskeho muzeja „Kofej w třoch“ je wčera Choćebuski muzejownik a žurnalist Werner Měškank pod hesłom „Słowjanske slědy we Wendlandźe a něhdyšim kraju Obodritow“ něhdźe dwaceći zajimcam wobšěrny stawizniski přehlad podał.

Budyšin (SN/bn). „Jědnaće dźensnišich krajow Zwjazkoweje republiki Němskeje chowa słowjanske slědy. Něhdźe štwórćina wobydlerjow ZRN ma słowjanske korjenje, wariacije swójbnych mjenow kaž Wendt namakamy po cyłym kraju. Wěda wo tym pak je so tež aktiwnych napřećiwnych politiskich naprawow dla skoro wšudźe zhubiła.“

Takle wobrysowa Werner Měškank wuchadźišćo swojich přepytowanjow, kotrež złožowachu so na wuhódnoćenje přistupnych pisomnych žórłow. Z pomocu geografiskich kartow rozłoži wón wupřestrěće słowjanskich sydlišćow minjenych 1 500 lět a wuzběhny, zo „nańdźemy mjez Baltiskim morjom a srjedźnymi horinami něhdźe 10 000 hrodźišćow“.

We wobłuku čěsko-němskeje ekskursije do Budyšina je basnik a přełožowar Milan Hrabal swójsce zestajanu nowu trojorěčnu zběrku serbskich přisłowow „Z łužiskeje pokładownje“ předstajił. Wudawaćelka knižki je Varnsdorfska měšćanska biblioteka.

Budyšin (SN/bn). „Něhdy bě z wašnjom, sej kofej a pječwo z hudźbnym přewodom słodźeć dać. W tutej wosebitej ko­fejowni chcemy was dźensa z čerstwym zwukowym wobrubjenjom zabawjeć.“ Ta­kle witaše Milan Hrabal cyłkownje 40 ekskursantow – po połojcy z Varnsdorfa a Wodowych Hendrichec – wčera w Budyskim Serbskim muzeju, hdźež prezentowaše wón „best of z něhdźe 10 000 znatych serbskich přisłowow“. Najprjedy čitaše Hannelore Pfaff němsce, po tym Hrabal serbsce a čěsce. Někotrejžkuli sentency přida wón komentar. Na němskich wobdźělnikow so wobroćejo na přikład rjekny: „Njewěm, kak to w Sakskej je, ale slědowace přisłowo hodźi so wuběrnje na wustupowanje politikarjow w čěskej telewiziji“ a přednjese wobrot „Prózdna młyńca najbóle klepota“.