Thomas Frick je mjezynarodnje připó­znaty filmowc. Milenka Rječcyna je so z nim w Njebjelčicach na kromje nahrawanja filma Drježdźanskeho towarstwa Sukuma­ arts rozmołwjała.

Sće do swojeho přebytka w Njebjelčicach hižo z Łužicu činić měł?

T. Frick: Był tu hišće njejsym, a njewědźach tež wjele wo Łužicy. Hakle w zwisku z našim projektom „Stories of change“ sym so z regionom bliže zaběrał.

Što je zmysł Wašeho filmoweho projekta?

T. Frick: Pytamy wobstajnje za nowymi wobličemi, za předewzaćemi, komunami z njewšědnymi idejemi, hdźež so něšto za trajnosć stawa. W tym zwisku su mi Njebjelčicy namjetowali. Mějach to hnydom za jara zajimawu temu a běch wćipny.

Kak sće sej gmejnu w přihotach na filmowanje wotkrył?

T. Frick: Team towarstwa Sukuma arts, kotryž projekt zamołwja, je tu w zažnym lěću rešeršował. Tak su sej z wjesnjanostu Tomašom Čornakom wosebje za­jimawe blečki wsy a gmejny wotkryli a je fotografowali. Z fotow móžach sej hižo prěni wobraz tworić. Mjeztym smy z jednotliwych wobrazow filmowy material nawjerćeli.

Lětni serial SN13. dźěl a kónc

Kak móže putniska hospoda při ekumeniskim Jakubowym putniskim puću městno wotpočinka być a runje tak podij za małe formy wuměłstwa skićić, Chróšćanska putniska hospoda jara nazornje wotbłyšćuje. Mjeztym hižo něšto lět w zymskich měsacach poskića putniska mać Monika Gerdesowa w swojim domje nimo přednoškow wo putnikowanju tohorunja čitanja, małe koncerty, spěwne wječorki a wjele dalšeho, štož ma mjez wobydlerjemi stajnje dobry wothłós.

Hospodu tež jako městnosć zarjadowanjow wužiwać bě ideja, kotruž je Monika Gerdesowa ze swojim mandźelskim „wupjekła“. Bohužel wón zwoprawdźenje myslički sam hižo dožiwił njeje. „Naju ideja bě, zo putnicy na swojim puću něštožkuli nazhonjeja, wo čimž móža druhim powědać“, putniska mać rozłožuje. A dokelž je hospoda samozrozumliwje dźěl wsy, chcyše wona wot wšeho spočatka tež susodow a tamnych wjesnjanow sobu zapřijeć. „Nochcych tu swójsku poliwku warić, ale wobydlerjam ze wsy a wokoliny kaž tež dalšim znazornić, što při putnikowanju dožiwiš“, Chróšćanka powěda.

Sakska industrijna kultura je jónkrótna w Němskej. Tuž chcedźa ju za přichodne generacije wobchować. To wobkrući sakski ministerski prezident Michael Kretschmer (CDU) na swjedźenskim zarjadowanju „20 lět zaměrowy zwjazk sakski industrijny muzej“ wčera w Hórnikecach. Dohromady něhdźe 23 milionow eurow chcedźa swobodny stat a wokrjesy za to nałožić.

Hórnikecy (AK/SN).„Swobodny stat Sakska wuznawa so k swojej zamołwitosći za wobchowanje a hajenje industrijneje kultury. Chcemy tuž financowanje dołhodobnje podpěrać“, podšmórny ministerski prezident Michael Kretschmer (CDU) na swjedźenju „20 lět zaměrowy zwjazk Sakski industrijny muzej“. „Smy so z wokrjesami kruće na financowanje kulturneho ruma dojednali. Tři miliony eurow nałožimy za direktne, praktiske kulturne dźěło. Dźesać milionow eurow je za kulturne dźěło na přikład muzejow a zarjadowarjow zaplanowanych“.

Choćebuz (SN/bn). Towarstwo Choćebuska hudźbna nazyma wuhotuje mjeztym 45. raz po organizatorach pomjenowany festiwal načasneje hudźby. Z prěnim koncertom pod hesłom „Dźowčička šołty lubuje swój mały zeleny kaktus“ zahaji z čłonow Wětošowskeho hudźbneho towarstwa zestajeny pozawnowy kwintet „Tagesform“ swjedźeń 1. oktobra w Choćebuskim dźiwadle Piccolo. Program wopřijima kompozicije a wobdźěłanja wšelakich dobow a žanrow. W nowinarskej zdźělence wuzběhuja zarjadowarjo mjez druhim prapremjerje kruchow „Dźowčička šołty“ Jana Cyža a „Dobra rada za zhubjenych synow“ Hansa Hüttena.

Dalše wjerški festiwala, kotrehož srjedźišćo je tradicionelnje tworjenje łužiskich komponistow, stej koncertaj „Wjesołe zynki ze stareho a noweho časa“ a „Hudźba z pjeć lětstotkow“, wobaj wuhotowanej wot ansambla solistow Choćebuz, kaž tež kolokwij „Nowa hudźba w rozmołwje“, na kotrymž wukrajni studenća předmjeta instrumentalna a spěwna pedagogika Braniborskeje techniskeje uniwersity Choćebuz-Zły Komorow hudźbu swojeje domizny předstaja.