Nowa kniha Geralda Großy z fotografijemi wo Łužicy steješe w srjedźišću čitanja wčera wječor w Budyskej Smolerjec kniharni. Wudał bě ju jeho kolega Jürgen Maćij.

Budyšin (CS/SN). Tři lěta Jürgen Maćij trjebaše, prjedy hač je z wulkeje ličby negatiwow najbóle wuprajace čorno-běłe fotografije wuzwolił. To bě za Geralda Großu zdźěla překwapjace, nimo toho njezwučene režiju wuběra wobrazow ze swójskeje ruki dać.

Dźěło Jürgena Maćija pak hodźi so jara radźene mjenować. Po wobhladanju wobrazow bě wón najprjedy 600 wubrał, doniž njezwosta jich skónčnje sto, kotrež su nětko do knihi zapřijate. Fotografije rysuja žiwjenski puć lěta 1942 rodźeneho fotografa, kiž pochadźa z Kumwałdskeje dynastije tkalcow. Nan bě lěto po narodźe Geralda we wójnje padnył.

Choćebuz (HA/SN). Hižo prěnje tři dny je 26. mjezynarodny festiwal wuchodo­europskeho filma w Choćebuzu, na kotrymž pokazuja hač do njedźele 200 přinoškow z 45 krajow, wjele wopytowarjow přiwabił. To płaći tež za tón w rjedźe „Heimat/Domizna“, w kotrymž předstaja dohromady 14 filmow, hłownje ze serbskej tematiku. Tuchwilu steja serbska rěč kaž tež zašłosć a přitomnosć w srjedźišću přinoškow. Takle bě to tež srjedu a štwórtk, jako sej něhdźe 150 wopytowarjow tajke wo stawiznach a aktualnym połoženju Serbow wobhlada. Widźeć běchu­ tež filmy wo serbskej folklornej skupinje Sprjewjan, wo zwiskach mjez Serbami a Słowakami na kulturnym polu a wo Frycu Rochu. Wosebje wjele zajima a kedźbnosće stej produkciji ze Šwicarskeje a Norwegskeje zbudźiłoj. W filmje „Echo“ rysujetej młodej reži­serce aktualne połoženje reteromanšćiny w Šwicarskej. W dalšim „Der Mann, der 75 Sprachen sprach“ předstajeja dokumenta­risce a z pomocu animacijow ži­wjenje a skutkowanje Jura Surowina, kiž je tohorunja delnjoserbsce rěčał. W diskusiji namjetowachu, tónle pask po wšej Łu­žicy pokazać, wosebje w šulach.

20. mjezynarodne knižne wiki w Krakowje su hižo zaso zašłe. Z wulkej ličbu eksponatow je so Ludowe nakładnistwo Domowina druhi raz na nich wobdźěliło. Mjez cyłkownje 700 wustajerjemi z 25 krajow prezentowachmy na našim stejnišću najnowši a zajimawy poskitk. Wjac hač 68 000 wopytowarjow su organizatorojo na wšitkich štyrjoch dnjach wikow zličili.

W srjedźišću wustajenišća LND steješe kniha Herberta Nowaka „Pisaŕ běch wót młodych lět“ a cejdejka z originalnymi přinoškami. Dale je kniha prof. Dietricha Šołty „Jurij Brězan, Leben und Werk“ mjez pólskimi zajimcami wulku chwalbu žnjała. Biblioteka Śląska z Katowic kaž tež priwatnicy sej knize kupichu.

Tón abo tamny bě nas hižo loni na wikach wopytał a chcyše nětko dalše knihi. Tak bě zajim za Spisy Mata Kosyka kaž tež za Serbski kulturny leksikon dale wulki. Při tym dyrbi so wobkedźbować, zo su knihi za pólskich kupcow poměrnje drohe. Najebać to su sej mnozy předewšěm wučbnicy a słowniki za nawuknjenje delnjoserbšćiny kupili. Hudźbne zynkonošaki, hač hodowne abo chórowe spěwanje, běchu tohorunja požadane.

Wustajeńca „Rěč“ w Drježdźanskim hygienowym muzeju tež Serbow zapřijima

Tež hdyž njehodźi so jenož mjez Serbami z Delnjeje a Hornjeje Łužicy wo tym diskutować, hač je rěč najwažniši kriterij serbskeje identity – zo je naša rěč wohrožena, w tym su sej zawěsće wšitcy přezjedni. Tak steji serbšćina – w modusu hrožaceje njeeksistency – přiwšěm w srjedźišću wšoserbskeho narodneho naratiwa jako žro kolektiwneje předstawy wo sebje samych.

Wo rěčnych domiznach