Měrko Šołta z Budyšina:

Wutoru. 27. oktobra, překwapichu nas Serbske Nowiny z powěsću, zo prócuje so Domowina wo wosebitu póstowu znamku składnost­nje 150. posmjertnin Handrija Zejlerja a 200. na­rodnin Korle Awgusta Kocora. Jako přičina mjenuje so při tym, zo je „najwažniši wuslědk­ lětdźe­satki trajaceho přećelstwa Zejlerja a Kocora serbska hymna ‚Rjana Łužica‘“ (!), a zo předsyda Domowiny Statnik w namjeće na to skedźbnja, zo płaćitaj wobaj jako „załožerjej narodneho wozrodźenja serbskeho ludu ...“! Zo njebě to někajke misnjenje, pokaza němske wudaće SN (November 2020, str. 1), hdźež cituja Statnika z tym, zo płaćitaj wobaj jako „Begründer der nationalen Wiedergeburt des sorbischen Volkes“. Zo so tajki nje­zmysł tež hišće němsce šěri­ je wosebje fatalne. Ludźo, kotřiž za sebje reklaměruja, zo w mjenje a za Serbow „rěča“, měli so lěpje a wosebje dale kubłać.

Manfred Laduš z Wětrowa wěnuje so ponowjenymaj taflomaj w Drěwcach:

Wjes Drěwcy (Driewitz) je geografiske srjedźišćo serbskeho sydlenskeho ruma w Sakskej, na čož tam nimo informacije tež drjewjanej tafli skedźbnjatej. Wonej pokazujetej barbnej mólbje družki a towariša (swata) kwasa we Wojerowskej narodnej drasće. Serbske Nowiny z 9. oktobra na 4. stronje wo tym w přinošku „Wobrazaj rjenje ponowjenej“ z barbnym fotom informowachu. Molowanej postawje na foće pak stej wopačnej, na čimž pak nima­ redakcija SN winu. Hižo před lětami zamołwitych na to skedźbnjach, zo njejstej tutej serbskej postawje awtentiskej za Drěwcy, ale wopačnej. Tole měli wotstronić abo znajmjeńša z tekstom na zmylk pokazać. W narodnej drasće Wojerowskich ewangelskich Serbow nihdy we Łazowskej wosadźe, do kotrejež Drěwcy słušeja, njechodźachu. Tam mějachu swój­sku Łazowsku drastu! Narodna drasta njemjenuje so po w 19. abo 20. lětstotku wobstejacych administraciskich wobłukach, ale wo wjele staršich historiskich.

Mónika Kralowa z Boranec piše:

Přede mnu leži pjatkowne wudaće (16. oktobra) Serbskich Nowin. Hnydom na prěnjej stronje čitam, zo je direktor Instituta za sorabistiku na Lipšćanskej uniwersiće prof. Edward Wornar nowych studentow na kubłanišću witał. Gratuluju, zo su so znowa młodźi ludźo za wučerstwo a wosebje za serbšćinu rozsu­dźili. Ale, čim bliže a ćim husći­šo na foto hladam, ćim bóle so dźiwam!­ Knjez profe­sor sedźi w ano­raku (?) na blidźe a studentow wita abo jim přednošuje? Njech je kaž je! Ja so dźiwam, kelko le­žernosće móžu interpretować. Tući přichodni pedagogojo budu jónu před dźěćimi a młodostnymi stać a jich kubłać, nic jenož wědu po­srěd­kować, ale tež wonkownje a moralisce budu jim dyrbjeć z přikładom być. Snano ja wopak myslu. Dam so rady powu­čić. Mje tajke foto zmota a sym přesłapjena. Dyrbju a chcu na tutym městnje prajić: „Serbski lud je jednory lud, ale nic primitiwny!“

Christiana Piniekowa z Choćebuza rozprawja wo swjedźenskej drastowej namši w Ptačecach:

Składnostnje žnjoweho dźakneho swjedźenja 2020 je so njedźelu, 27. septembra dopołdnja prěni króć wotměła dwurěčna drastowa namša w srjedźo­łužiskej wosadźe Ptačecy/Lejno (Tätzsch­witz/Geierswalde). Hižo 11. króć wuho­towachu drastynošerki tón dźeń swjedźenske kemše. Prěni króć pak swjećeše nowy farar­ Stefan Reichelt serbsko-němsku bo­ho­słužbu. Na­jebać wobmjezowanja koronawirusa dla je 55 wosadnych přichwatało. Martina Pečikowa je hromadźe ze Sa­lomé Petzer rozprawjała, kak su hołbje hólčka ze studnje wumóžili. Ze serbskorěčnymi čitanjemi podpěrali su wosadneho fararja, kiž so jara za hajenje serbskich tra­dicijow a za wožiwjenje serbskeje rěče w cyrkwi angažuje, Manfred Hermaš, Hartmut Leipner, Christiana Piniekowa a Madlena Norbergowa. Na pišćelach hraješe Martin Jacobey a na prěčnej fleće Silke Kloß.