Hanka Budarjowa a Marka Cyžowa dźakujetej so w mjenje wuběrka za zjawnostne a lobbyjowe dźěło Zwjazkoweho předsydstwa Domowiny jeho referentce Borborje Felberowej składnostnje wotchada na wuměnk:

Luba Borbora, nochcemoj wěrić, zo kónči so z kóncom tohole lěta tež naš zhromadny čas dźěła we wuběrku.

Po wólbnej zhromadźiznje nalěto 2017 smy so skonstituowali a započachmy wobzamknjenje Hłowneje zhromadźizny Domowiny zeskutkownjeć. Přiwobroćichmy so nadawkej, naprašowanje čłonstwa serbskich towarstwow přewjesć a tak prěni króć zjawne měnjenja wo Domowinje zwěsćić. To sta so loni, a prěnje wuslědki su lětsa předleželi. Naš nadawk bě trěbny a łoskoćiwy, přetož­ skerje skeptiske bě začuwane hódnoćenje třěšneho zwjazka serbskich towarstwow. Nic naposledk mamy so Tebi dźakować, zo bu naprašowanje wot nazhonitych fachowcow zdźěłane a wuhódnoćene. A hlej, mějachmy spóznać, zo běchu naše wobmyslenja njewoprawnjene. Kaž naprašowanje wujewi, so wjele wjace ludźi zajimuje za dźě­ławosć Domowiny, hač wo njej wě: Defi­city­ tča w informaciji a komunikaciji.

Janka Rögnerowa z Budyšina dźakuje so za „wurjadny koncert 1. serbskeje kulturneje brigady k adwentej“:

Trójnu „Sławu“ 1. serbskej kulturnej brigadźe! Móžach lětsa hižo oratorij „Podlěćo“, premjeru „Hrodźišćo“ a nětko adwentny koncert z kulturnym ćělesom dožiwić. Je jara zwjeselace, z kajkej zahoritosću a nutrnosću gymnaziasća twórby, hač tradicionalne abo načasne, přednošuja. Wosebity dźak słuša cyrkwinskemu hudźbnemu direktorej Friedemannej Böhme. Bě słyšeć a widźeć, zo zamóže wón młodych spěwarjow za hudźbu zahorić. Wosebje je mje hnuło, kak młodostni ze serbskim duchom publikum docpěwaja, a to nic jeno serbski. Tež małemu­ chórej pod nawodom knjenje Judith Škodźineje wulku chwalbu a šulerjam 12. lětnika za wuběrnu a na wysokim niwowje zanjesenu překwapjenku.

Přeju wam wšěm rjany zbytny adwentny čas, žohnowane hody a přińdźće strowi do noweho lěta, zo bychmy tež klětu tajke wulkotne hudźbne wjerški z wami dožiwić móhli!

Tomasz Nawka z Budyšina piše:

Wšitko w rozprawje „Smjerdźečenjo wulce swjećili“ wo 55. narodnin Smjerdźečanskeje rejwanskeje skupiny w Chrósćicach trjechi (SN z 2. decembra, str. 4). A bě to tež woprawdźe jara rjany a wotměnjawy narodninski program.

Čehodla pak so stajnje zaso při dźa­kowanju zabywa skedźbnić na tworićela hudźby a so jemu za jeho spušćomne a poradźene (hudźbne) dźěło – nimo wšitkich dalšich swěrnych přewodźerjow, poradźowarjow a pomocnikow – dźakować? Wosebje tež, hdyž myslu aktual­nje na nowotwórbu „Janska kermuš“, kotraž je minjenu sobotu swoju poradźenu prapremjeru dožiwiła! To jara zadźiwa, dokelž dźě su skoro wšitke reje Smjerdźečanskeje rejwanskeje skupiny – a to hižo mnohe lěta, lětdźesatki! – hudźbnje stworjene, to rěka skomponowane, instrumentowane abo za najwšelakoriše instrumenty w najwšelakorišim, wotměnjacym wobsadźenju hercow wot jeničkeho komponista a hudźbutwórca: Měrka Šołty z Budyšina. Što by była reja bjez po zakładnej mysli a prědłoze choreografa stworjenej hudźbje?! A što bjez stajnje spušćomneho hudźbneho přewoda a nawjedowanja?

Někotre wudospołnjenja k přinoškej „Jeničce při přilubjenju Domowiny wostało“, wozjewjenemu w SN z 25. nowembra, podawa Zala Cyžowa, županka župy „Michał Hórnik“:

Jara sej chwalu aktiwity Eriki Maywaldoweje na polu kreatiwnych zaběrow za dźěći­ a młodostnych z Konjec a Šunowa, kotrež hižo dźesać lět dołho praktikuje. Je to jedyn z přikładnych rěčnych rumow, skićacy młodostnym přiležnosć serbsku rěč nałožować, kulturu, naše tradicije a nałožki hajić a pěstować. K přinoškej Alfonsa Handrika mam hišće někotre trěbne přispomnjenja a dodawki.