Wosebita wustajeńca portretuje wuměłca Otta Sandera Tischbeina

„OST w Kamjencu – Ćišćane a molerstwo na papjerje a płatnje“ rěka nowa wustajeńca w Słodownicy w Kamjencu, kotruž wuhotowa tamniši Lessingowy muzej zhromadnje z Centrumom za recepciju Lessinga na česć 75. narodnin grafikarja a molerja Otta Sandera Tischbeina. Otto Sander, kiž narodźi so 1949, potajkim w lěće załoženja wobeju němskeju statow, je we wšitkich wjetšich wustajeńcach Němskeje demokratiskeje republiki a dźensa po cyłej Němskej zastupjeny. Jeho duchapołne wobrazy, kotrež noša wosebity akronym – OST –, su połne fantazije kaž tež humora a přiwšěm chutne roze­stajenja ze žiwjenskej realitu. Znaći, kiž jeho lěćne dźěłarnički wopytuja, tole tež wo jeho wosobinje powědaja. Tak stupi so wón na přikład na wotewrjenju wustajeńcy w Kamjencu w swojim molerskim kitlu a kłobuku na hečku a deklarowaše powitanski tekst z papjerjaneje rólki, ju pomału rozwiwajo.

Budyšin (SN/bn). Němsko-Serbske ludowe dźiwadło je w nachilacej so, jubilejnej hrajnej dobje 2023/2024 dohromady něhdźe 7 000 wopytowarjow na swojich zarjadowanjach ze serbskim aspektom zličiło. Najwuspěšniša inscenacija bě prapremjernje na hłownym jewišću předstajena hra „Na tamnym boku měsačka – Hercy“, kotruž je sej něhdźe 1 700 zajimcow wobhladało – nowy rekord to za časo po přewróće lěta 1989. Dwurěčny kruch „Schierzens Hanka“ přiwabi dotal nimale 2 000 přihladowarjow. Na pjeć předstajenjach delnjoserbskeje produkcije „Smjerś po štuckach“ zličichu něhdźe 300 wopytowarjow.

Ze zakónčenjom sezony rozžohnuja so wjacori sobudźěłaćerjo NSLDź z jewišćom. Tak „podatej so dramaturgowka a zastupjerka intendanta za serbske dźiwadło Madleńka Šołćic kaž tež zamołwita za serbski marketing Anna Měrćinowa do noweho dźěłoweho wobłuka“. Hrajerka a nawodnica Dźěćaceho dźiwadła Petra-Marija Bulankec-Wencelowa a wuhotowar jewišćow Mirosław Nowotny hotujetaj so na wuměnk, chcetaj pak instituciji jako hosćej swěrnaj wostać. Serbsku dramaturgiju zamołwja wot přichodneje hrajneje doby Hanka Jenčec.

Nic prěni raz bě znaty dźiwadźelnik Roman Knižka, narodźeny w Budyšinje, z hosćom wopomnišća sprjewineho města. A kóždy raz zamóže publikum znowa putać. „Ich wand’re durch Theresienstadt“ rěka program, kotryž wón tónraz, přewodźany wot dujerskeho kwinteta Opus 45, předstaji. Su to hłownje dopomnjenki dźěći, kotrež hrózbu kaceta Theresienstadt do- a přežiwichu. Přez subtilne předstajenje dźiwadźelnika nastawaja wobrazy před wočomaj wopytowarjow, kotřiž w bjezdychnej ćišinje po­dawki předźěłaja. Druhdy dosaha jenička njedokónčena sada, zo by připosłucharjam to njewuprajomne dale myslić dał. Z wočimi dźěći, kotrež dyrbja ćěła „zrumować“ a dožiwić, kak dalši transport do Auschwitza wotjědźe, sposrědkuje so publikumej wobraz wo kaceće, kajkiž woprawdźe bě – wšako bě so tónle často jako „lěhwo na pokazku“ („Vorzeigeeinrichtung“) předstajił. Nacije złahodnjachu tamniše podawki a wutworichu samo komisiji Mjezynarodneho čerwjeneho křiža pječa njestrašny wudawany swět.

Choćebuz (AP/SN). Na sto gratulantow přichwata zašły pjatk na załožerski jubilejny swjedźeń Serbskeho muzeja do Choćebuza. Mjez swjedźenskimi rěčnikami bě lawdator Jan Budar, direktor Załožby za Serbski lud, kiž nawjaza na komentar jednoho z wuznamnych podpěraćelow w lěće 1994 załoženeho muzeja, braniborskeho ministerskeho prezidenta Manfreda Stolpe (SPD), zo drje kóždy tudyši domoródny serbsku wowku ma. Hory a doły w 30 lětach muzejowych stawiznow přirunowaše rěčnik z młodej sebjewědomej Serbowku, kotraž wuwi so njehladajo wšěch problemow k wažnej atraktiwnej wosobinje narodneje identity Delnjoserbow. Tež dr. Madlena Norbergerowa, předsydka spěchowanskeho towarstwa muzeja, decernent města Choćebuz Thomas Bergner a nowy direktor měšćanskich zběrkow Robert Büschel chwalachu ponowjeny moderny Serbski muzej, kotryž zasłuži sej hišće wjac kedźbnosće w němskej zjawnosći a mjez turistami. Dźěći dnjoweho přebywanišća Strjažow wobrubichu program ze serbskimi spěwami.