Trojorěčne dźiwadło w Galiciskej
Množić a žnjeć ze serbskej literaturu
Veles rěka po starodawnym słowjanskim bohu płódnosće, magije a žnjow pomjenowane nakładnistwo, kotrež je „na wjacerěčne wudaća serbskeje literatury kaž tež na přełožki dźěćacych a młodźinskich knihow do hornjoserbšćiny specializowane“. Dotal su w nim štyri stawiznički rjadu Lubiny Hajduk-Veljkovićoweje „Dolina při rěce“ w rozdźělnych formatach a dohromady dźesać rěčach kaž tež přełožkaj „Mała wjera“ (Otfried Preußler) scomter přewodźacym glosarom a njedawno „Znowa namakany přećel“ (Fred Uhlman) wušli.
Zwiski mjez mytosom a čłowjekom znazorniła
Budyšin (CS/SN). „Krabat. Mjez mytosom a čłowjekom“ běše tema wodźenja we wobłuku Krabatoweho tydźenja wčera dopołdnja w Budyskim Serbskim muzeju. Muzejownica Monika Ošikowa prezentowaše eksponaty a wideja ze stajneje wustajeńcy. Tak znazorni wopytowarjam zwiski mjez serbskej bajowej postawu Krabata a historiskej wosobinu Chorwata Janka Šajatovića (1624 - 1704).
Naposledk mjenowany běše před něhdźe 300 lětami do Hornjeje Łužicy přišoł, zo by w škitnej gardźe dohromady štyrjoch sakskich kurwjerchow słužił. Za swoju swěrnu słužbu dósta wudwór we Wulkich Zdźarach. Spočatnje domoródni skeptisce na njeho zhladowachu. Jeho dobrych skutkow dla wšak zdoby sej Šajatović bórze sympatije serbskich wjesnjanow – mjez druhim je jim drjewo za natwar cyrkwje darił. Přez lětstotki so tute podawizny, wosebje na přazach, ertnje dale dawachu. Tak je so realita z mytosom změšała. W swojich wuwjedźenjach skedźbni Monika Ošikowa tež na škitne symbole a znamjenja. Mjez druhim namakaš je na serbskich jutrownych jejkach.
Jurij Měrćin
Smjerdźečenjo w Francoskej rejowali
Spominanje na komponista, kantora a wučerja Kocora
Budyšin (CRM/SN). Obelisk na Tuchorju, kiž postajichu w lěće 1882 přećeljo, kolegojo a šulerjo k wopomnjeću na w lěće 1879 zemrěteho kantora, komponista a hudźbneho wučerja Karla Eduarda Heringa, słuša k wosebitym rownym pomnikam za wurjadne Budyske wosobiny zašłosće. Někotre lěta pozdźišo postajichu pódla njeho podobny pomnik za mandźelsku Heringa Almu Rosaliju. Po nuznje trěbnej restawraciji bu rownišćo předwčerawšim znowa poswjećene.
„Zetkanja“ na CD
Pomnik za Měrćinka poswjećili
„Zakónčmy po trochu wjeselšim wašnju“
Šesty Łužiski festiwal z regionalnej mytologiju, młodym wuměłstwom, serbskej lyriku a improwizaciju na Kocora
„Anderselbst – To druhe ja“ bě hesło šesteho Łužiskeho festiwala, kotryž je so kónc žnjenca zahajił a srjedź požnjenca zakónčił. Dohromady wjace hač 60 zarjadowanjow na 19 hrajnišćach je cyłkownje něhdźe 10 000 wopytowarjow přiwabiło. „Nadpřerězny rozrost“ je zarjadowacemu towarstwu z wobmjezowanym rukowanjom samsneho mjena z indicom, zo „je charisma festiwala přiběrał“.
Mjez wusahowacymi wjerškami běchu dźiwadłowe inscenacije „Othello – Die Fremden“ Williama Shakespeara w Běłej Wodźe, „Widerstand“ Lukaša Ričela w Gubinje a „Empusion“ po romanje Olgi Tokarczuk w Baršću kaž tež koncerty Leszeka Możdżera w Domašojcach, Camille Nylund w Kamjencu a Marca-Andréja Hamelina w Mužakowje.
Koncert ze zajimawej wotkrywanku
Budyšin (CRM/SN). Koncert pod titulom „Zybol woheń duje“ wuhotowaštaj minjenu njedźelu w Budyskim Serbskim muzeju spěwar Ronald Hein a z Japanskeje pochadźacy pianist Hiroto Saigusa. Zaběrajo so ze zawostajenstwom před lětomaj zemrěteho awantgardista hudźby Serbow Jura Mětška, wotkry Hein zajimawostku, wo kotrejž piše: „W starobje 13 lět napisa Juro Mětšk spěwny cyklus za bariton a klawěr. Jeho zamóžnosće su kedźbyhódne. Komponowaše wirtuozne klawěrne sadźby, wobknježeše wjelestronski spektrum wurazowych srědkow, wužiwaše hižo tehdy bohatu atonalitu a komplikowane rytmy.“ Teenager zhudźbni teksty Alojzy Nagela a Salomėje Nėris, kotrež běše jeho nan dr. Frido Mětšk z kašubšćiny zeserbšćił. Wobdźěłany cyklus wosom wuměłstwowych spěwow zaklinča nětko jako přewšo wobdźiwajomna wurywanka we wuwaženej mišterskej interpretaciji. Wujewi so tak zdobom, zo pokazuje so w Mětškowej prěničce hižo něštožkuli bytostneho za jeho pozdźiše tworićelstwo, kotrež běše cezura w hudźbnych stawiznach Serbow.
