Hłowna „Lubina“ do Serbiskeje
Spěchowanske myto serbskej filmowči-wuměłči Maji Nagelowej
Choćebuz (KP/SN/bn). Produkcija „When the phone rang“ je z dobyćerjom wubědźowanja wo najlěpši pask 34. Choćebuskeho filmoweho festiwala (CFF). Přinošk serbiskeje režiserki Ivy Radivajević wuznamjeni so „za awtentiske powědanje rozpadowaceho kraja w jónkrótnej poetiskej filmowej rěči, kotraž wosobinske začuća holcy, kolektiwnu bolosć a politiske podawki při zasopodaću dopomnjenkow čućiwje wubalansuje.“ Wosebite myto za najlěpšu režiju přiznachu Pawlowej Ostrikowej za „U R the Universe“. Běłorusko-ukrainska koprodukcija předstaji po słowach jury „přeswědčacy a mnohoworštowy uniwersum, kotryž nas na to dopomina, kak wažne čłowjeske poćahi w najćěmnišich časach su.“ Myto za najlěpši hrajerski wukon zdoby sej grjekska dźiwadźelnica Eva Samioti. W grjeksko-francoskej dramje „Riviera“ přeswědči wona „ze zmužitej a mnohoworštowej performance wo wuwiću na dorosćeneho.“ Wšitkim lawreat(k)am přepodachu nimo mytowanskich pjenjez w hódnoće dohromady 27 500 eurow požadanu škleńčanu skulpturu „Lubina“.
Wutrobny přiklesk po koncerće
Póstnicy z Fridom
Budyšin (SN). Ludowe nakładnistwo Domowina je dalšu publikaciju rjadu „Wroblik Frido a jeho přećeljo“ wudało. Dypkownje k zazběhej „pjateho počasa“ předleži wotnětka najnowše powědančko „Kak su wroblik Frido a jeho přećeljo póstnicy swjećili“, wospjet z pjera Jěwy-Marje Čornakec. Wo ilustracije je so tež tónraz Günter Wongel postarał.
Najnowši dyrdomdej woblubowaneho wroblika wěnuje so wjeselu na camprowanje. Prjedy pak hač móža sej Frido, myška Pip-pip, žabka Šlapka a jěžik Kałačik słódne póstniske pampuchi zesłodźeć dać, dyrbja swoje mocy pokazać a zo jedyn za druhim steji.
Sydom lětdźesatkow serbskeje lyriki dožiwili
Literarny lift
Choćebuski filmowy festiwal zaběžał
W našej redakciji: Vanessa Žurec
Po dobrym měsacu w redakciji našeho wječornika je so Vanessa Žurec dawno do wšědneho dnja redakciskeho dźěła zažiwiła. 18lětna Radworčanka je lětsa abituru złožiła. Hižo w šuli su so jej rěčne předmjety wosebje lubili. Pisanje kóždehožkuli teksta je jej wosebje wjele wjesela wobradźiło. Ze swojej žiłku za to, mysle do słowow zjeć, by wona tak a tak dobra kandidatka za serbski žurnalizm była. Napadnyła je nam jeje skutkownosć za młodźinski klub „Radworske“, hdźež so jako aktiwna čłonka hłownje wo wabjenje stara – tež w socialnych syćach interneta. A Serbske Nowiny trjebaja po lětušim zahajenju přidatneho aktualneho rozprawnistwa na Instagramje kaž tež do klětušich dalšich kročelow wšědneje prezency w digitalnym swěće młodych „Digital Natives“, kotřiž su z internetom wotrostli. Tak je derje, zo mamy nimo třoch 60+ lět starych a „frakcije“ srjedźneje generacije tež třoch 20+ lět młodych, kotřiž stajnje za serbski dźenik dźěłaja.
Minu Witkojc z „Błótowskim kwěćelom“ wopominali
Choćebuz (CRM/SN). We wobłuku lětušeje 50. Choćebuskeje hudźbneje nazymy wotmě so minjenu sobotu w tamnišim Serbskim domje koncert z čitanjom na česć Miny Witkojc. Tele recipowanje jeje literarneho tworićelstwa bě zdobom prěni pokiw na dalše zarjadowanja w zwisku klětušich 50. posmjertninow wuznamneje delnjoserbskeje basnjerki. Koncept koncerta běštaj intendant Choćebuskeje hudźbneje nazymy Bernd Weinreich a komponist Jan Cyž wuwiłoj a zwoprawdźiłoj. Literarna wědomostnica dr. Christiana Piniekowa poda wubrane biografiske fakty ze zawěrno njewšědneho žiwjenja Witkojc. Wurězki z jeje basnistwa recitowaše rozhłosownica Martina Golašojc, a to w originalnej delnjoserbšćinje kaž tež w němskim přełožku Elki Nageloweje. Jan Cyž přida hižo předležacym twórbam dalše instrumentalne wobdźěłanja na wobrazliwu poeziju Delnjoserbowki, tak jeje basnistwu přidatnje wožiwjacu barbu spožčejo.
Koncert na złotej róčnicy
Wo knihach a kniharni (01.11.24)
Nic jenož literarisce, ale tež „literally“, kaž Američenjo praja – potajkim posłownje běch lětsa wjele po puću. W swobodnym času po waliziskich horach abo „za wulkim hatom“ w kraju njewobmjezowanych (nje)móžnosćow, kaž je mje USA zaso raz wučiła. Knižnje runje pućuju z Julesom Verne a jeho profesorom Lidenbrokom do Islandskeje a wottam dosrjedź našeje zemje. Znaty roman z lěta 1864 słuša k prěnim twórbam tehdy nastawaceho žanra science fiction, hdźež so načasne wědomostne hypotezy do pućowanskeje stawizny spletu. K tutomu klasikarjej dach so snadź tež zwjesć přez swoju lětušu słužbnu zaběru z pućowanskej literaturu. Našu nowostku „Die Lausitz in Reisebeschreibungen des 18. und 19. Jahrhunderts“ je tón abo tamny snadź hižo w rukach měł. W njej móžeš z widom wotwonka, k tomu historiskim, znatu domiznu znowa zeznać.
