Wuměnk njerěka so kamery wzdać
Misionski rum Łužica
Nowy třilětny projekt dr. Lubiny Malinkoweje na Serbskim instituće ma titul „Misionski rum Łužica“. W nim chce
cyrkwinska historikarka dynamiku serbskeho misionskeho hibanja mjez globalnym wusměrjenjom a narodnej mobilizaciju wobswětlić.
Čitajće w nowym rozhledźe (27.12.19)
Do noweho lětnika Rozhlada witamy was w januarje z titulnym wobrazom Maćija Bulanka, fotografa Serbskich Nowin, kotryž w nowym lěće swoje nowinske dźěło na swobodne změni. Móhłrjec čas žiwjenja je wón serbske žiwjenje dokumentował a wšědne kaž tež jónkrótne wokomiki za čitarjow zapopadnył.
Fotografija je tež jedna z temow januarskeho Rozhlada a noweho lětnika. Dalše su nałožki wokoło smjerće, nowowotkryty serbski rukopis, duchowne zawostajenstwo Jana Skale, NDRska censura, literatura a diskusije wokoło Petera Handki a hornjoserbska schadźowanka.
Werner Měškank zhladuje na serbske kalendarstwo. Štóž so hišće rady na protyku „Křinja“ dopomina, ale tež tón, kiž znaje jenož aktualnu protyku „Moja domizna“ namaka w přinošku „Čas na sćěnje“ tójšto zajimawych informacijow. Jedyn z fotografow kalendrow, kotrehož Měškank předstaja, zahaji w januarskim čisle rjad wo swojich fotografiskich dyrdomdejach. W seriji „Puć wobrazow“ zhoniće, što je Gerald Große pytajo za fotowymi motiwami wšo dožiwił.
Hižo dźensa z Předźeznakom
Hač do silwestra drje zbywaja nam hišće někotre dny, a póndźelu, 30. decembra, dóstanjeće poslednje lětuše wudaće Serbskich Nowin. Dźensa pak wšitkich swojich abonentow hižo z kónclětnej zabawu serbskeho wječornika, z Předźeznakom překwapjamy. To zwisuje z tym, zo njebychu hewak ći čitarjo, kotřiž jenož kónctydźenske wudaće Serbskich Nowin dóstawaja, silwestersku přiłohu hišće w nachilacym so lěće w listowym kašćiku měli.
Přejemy wam, lube čitarki a lubi čitarjo, wjele wjesela při čitanju!
Koncerty streamować?
Spřistupnja čěskej zjawnosći tworjenje Hanki Krawcec
Čěski poet a spisowaćel Milan Hrabal je we Łužicy znaty jako sposrědkowar serbowědy a serbskeho wuměłstwa. Wulku lubosć k najmjeńšemu słowjanskemu ludej zwuraznja wón hižo wjele lět w swojim tworjenju – w přełožkach našeje literatury do čěšćiny, jako organizator Swjedźenjow serbskeje poezije a dalšich zarjadowanjow ze serbskej tematiku w čěskich Warnoćicach. Tak wužiwa najwšelakoriše móžnosće, zo by Serbow w swojim kraju prezentował, wědźo, zo zdobom k tomu přinošuje, zo sej Češa swojich słowjanskich susodow česća a Łužicu rady wopytuja.
Ty wostanješ ...
Lětušu hodownu kriminalku spisał je Měrćin Wjenk
Na spočatku njeje nichtó na zwónčk reagował, tola nětko so nutřka něšto hiba. Policist Šmit zamyleny durje wočini. „Krawco? Ty? Dźensa? Mam tola dowol.“
Je nawječor, je patoržica a komisar Krawc steji před durjemi. Tola tón njedźiwa so wo wjele mjenje hač jeho kolega. Šmit steji mjenujcy w dołhim, pisanym kupanskim płašću w durjach. Dalši muž so za nim zjewi. Połoži mi a tebi ničo swoju hłowu na ramjo Šmita, mjeztym zo jeho z woběmaj rukomaj wobjimuje.
„Oh Jano,“ so muž wjeseli, „njejsy mi scyła prajił, zo budźemy dźensa wječor trójka.“
Krawy zadźiwany na njeho wudźěra: „To pak njeje Erwin.“
„Erwin je preč, Krawco. Dołha stawizna,“ Šmit pomału wotmołwi, tola tamny muž jeho zahorjeny přetorhnje.
„Tón komisar Krawc? Woprawdźe, Jano? Wulkotnje. Witaj, Pětrje.“
„Sprěnja, znajemoj so? Zdruha, Pětr?“, Krawc na njeho wujědźe. Njemóže so dopomnić, hdy abo štó je jeho zašły raz Pětr mjenował. Najskerje jeho njeboh mać.
W Drježdźanskim Rudolfa Harbigowym stadionje wotmě so wčera ...
Kino dale wobohaćić
Łužiske hody z widom na susodow
Njeswačidło (CRM/SN). Hdyž so koncerty w adwentnym času wosebje kopja, njeńdźe wo někajke wubědźowanje. Kóžde ćěleso čini po swojich móžnosćach a zamóžnosćach to najlěpše. Wot profesionalneje institucije, kaž je to Serbski ludowy ansambl, pak ludźo něšto cyle wuběrneho wočakuja. A lětušemu programej tajki predikat přisteji.
Na žurli Njeswačanskeho Knježeho hosćenca móžeštej chór a orchester Serbskeho ludoweho ansambla Budyšin minjenu njedźelu pod dirigatom Krzysztofa Świtalskeho z Choćebuza nahladnu ličbu hosći witać. Tónraz je so wuměłcam SLA zaso jónu poradźiło, nowe městno wupruwujo, zawěrno wysoku hudźbnu kulturu předstajić, kotraž so wuzběhuje a přiwšěm wočakowanjam publikuma wotpowěduje.
