Město Budyšin je so póndźelu ze žarowanskej Božej słužbu z wuznamnej hudźbnicu Juttu Zoff rozžohnowało. Mam hišće w pomjatku, kak běch ju w jeje awće, kabrioleju, po Budyšinje jězdźić widźał, zwjetša psa poboku. Hižo tehdy bě młoda harfenistka postawa potajnosće, połna charismy. Prěni koncert, kotryž dožiwich, tele prěnje wonkowne začuće hišće stopnjowaše. Hraješe dźě žona na wobkuzłacym instrumenće, widźomnje do hudźby so zanurjejo.

Zo je w januaru 1928 rodźena Budyšanka wulku sławu žnjała, ma nimo wulkeho talenta, discipliny a pilnosće tež swój zakład w dźěćatstwje. Hižo jako mała holca hraješe wona na wjele hudźbnych instrumentach, jako 13lětna dósta harfu darjenu, instrument jeje žiwjenja. Hižo zahe po wójnje je ze swojim instrumentom na turneje jězdźiła, hač do lěta 1967, doniž njesta so z 1. solowej harfenistku Drježdźanskeje Statneje kapały, sobu najsławnišeho orchestra Europy. 1991 so toho wzda.

„Bórze du do renty a potom pisamoj zhromadnje knihu wo wsach podłu Čornicy.“ To rjekny mi kóžny lěkar dr. Gerhard Herrmann na cyrkwinskim dnju 2008 w Rakecach. Ani měsac po wuprajenju pak wón 21. julija nahle zemrě. 13. nowembra 1944 bě so Gerhard Herrmann do Rakečanskeje fararskeje swójby narodźił. Krótko po tym jeho nan w lacareće zahiny. Wudowa, wučerka Marka Herrmannowa, kubłaše syna w serbskim a křesćanskim duchu. Po abiturje na Budyskej Serbskej wyšej šuli studowaše Herrmann medicinu. Wot 1975 lěkarješe w Budyskej poliklinice, a po přewróće měješe zhromadnu praksu z koleginu dr. Silviju Měrćinkowej. Dr. Gerhard Herrmann bě nazhonity a woblubowany kóžny lěkar, kiž z pacientami tež serbsce rěčeše a fachowych kolegow dale kubłaše. Wón bě cyrkwinski předstejićel a serbski lektor Rakečanskeje wosady, aktiwny čłon Serbskeho ewangelskeho towarstwa, wot 2002 městopředsyda Serbskeho wosadneho zwjazka a prěni předsyda Spěchowanskeho towarstwa Budyskeho Serbskeho gymnazija. Dopisowaše do Serbskeje protyki a do měsačnika Pomhaj Bóh a bě awtor knihi „Hojaca knižka – serbske přisłowa“.

Budyšin (CS/SN). Runje před 30 lětami, 14. nowembra 1989, bu Gerhard Bause z jastwa Budyšin II pušćeny. Ale politiski jaty njesmědźeše domoj do Durinskeje. Byrnjež murja hižo dźěry měła, woteznachu jemu staćanstwo NDR, a wón dyrbješe do ZRN wupućować.

Wo swojim wosudźe rozprawjeć, za to je so Gerhard Bause na městno swojeho poniženja nawróćił. Jeho přećel, spěwy­twórc Stephan Krawczyk, je Bausu posylnił, knihu „Ohne Ruhe rollt das Meer“ napisać, w kotrejž w basnjach a prozowych tekstach swój puć ćerpjenja wopisuje. Krawczyk přida někotrym twórbam hudźbu a přednjese je wčera wječor wopytowarjam w Budyskim wopomnišću. Kaž Bause hosćom rozłoži, su jeći tehdy sobu dóstali, zo so w měsće Budyšinje wětřik zwjertnje, jako po póndźelach demonstranća k susodnej centrali statneje bjezstrašnosće (stasi) na Mättigowej ćehnjechu a tam swěčki stajachu. To je jeho posylnjało a jemu nadźiju dawało runje tak kaž začuće, zo su tam ludźo, kotřiž tež wo jeho prawo a swobodu wojuja.

Ze swojeje noweje dźěćaceje knihi „Jank a Majka w njebjesach“, kotraž bě kónc oktobra w Ludowym nakładnistwje Domowina wušła, je awtorka Dorothea Šołćina (naprawo) wčera w Chróšćanskej zakładnej šuli čitała. Šulerkam a šulerjam tamnišeho 1. lětnika,­ kotřiž napjeće na stawiznu z hodownej tematiku słuchachu, je so čitanje widźomnje lubiło. Foto: Feliks Haza