Hranicy žanrow rady překroča
David Brand je nowy nawoda Wojerowskeje hudźbneje šule. K nowemu šulskemu lětu přewza wón zastojnstwo wot Thomasa Mertina, kiž bě funkciju wosobinskich přičin dla wotedał.
29lětny Brand je w Lubiju wotrostł. Na saksofonje hrać jeho zahorješe. Jako młodostny wobdźěli so wobdarjeny saksofonist wuspěšnje na wubědźowanju „Młodźina hudźi“, wospjet tež na regionalnym wurisanju we Wojerecach. W lětach 2002 do 2005 bu stajnje jako lawreat 1. myta na zwjazkowej runinje počesćeny.
Slědowaše studij na Wysokej šuli za hudźbu a reju w Kölnje, kotryž zakónči jako „master of music“. Wjelelětne nazhonjenja zběrał je jako baritonowy saksofonist ćělesa Signum saxophone quartet kaž tež jako pedagoga na hudźbnymaj šulomaj w Düsseldorfje a Hürthu. Ale je so tež mjezynarodneho powětra nasrěbał. „Jako komorny hudźbnik běch po cyłej Europje a Sewjernej Americe po puću“, wón powěda. Z jeho žiwjenjoběha dale wučitaš, zo je so samo hižo nastupajo mjezykulturnu wuměnu w Pakistanje a Thailandźe angažował.
Lětdźesatki „hłós serbskeho rozhłosa“ była
24. julija 2016 zemrě w Budyšinje Zala Bušic. Zrudźaca to powěsć a njewočakowana za přiwuznych, přećelow a znatych, za bywše koleginy a bywšich kolegow, wosebje pak za słucharki a słucharjow serbskeho rozhłosa. Předewšěm za dźensnišu staršu generaciju bě Zala lětdźesatki(!) jako rěčnica z jónkrótnym, ćopłym hłosom takrjec „hłós serbskeho rozhłosa“.
Olympiske hry 1936
Swětnišćowa stacija ISS so k finalu na njebju jewiła
Budyšin (SN/at). Teren Budyskeje šulskeje hwězdarnje „Johannes Franz“ je so minjenu sobotu jako překwapjace přijomne hrajnišćo lětušeho Łužiskeho hudźbneho lěća wopokazał. „To bě eksperiment“, rjekny Götz Müller z kulturneho běrowa Budyskeje radnicy. 140 wćipnych wopytowarjow bě na dołhi wječor astronomije a hudźby přichwatało. Z telko ludźimi njeby ani wón ani Rüdiger Hackel, předsyda hosćićelskeho spěchowanskeho towarstwa hwězdarnje, ličił. Koncert na tymle arealu měješe nimo hudźbneho dožiwjenja dwě naležnosći wuwědomić: sprěnja, zo je 144lětne zarjadnišćo najstarša šulska hwězdarnja Němskeje, a zdruha, zo pyta tež tele přewšo čiłe ćěleso sobustawski dorost.
Rozžahłe finale Budyskeho hudźbneho lěća
Program lětušeho Łužiskeho hudźbneho lěća wopřiješe 16 najwšelakorišich zarjadowanjow. Zahorjace finale a połne rozžahłosće bě wčera wječor w Budyskej tachantskej cyrkwi swj. Pětra a w radnicy.
Čert je přeco pódla
Ćisk (HH/SN). Hač do kónca awgusta je nětko wustajeńca „Złoty proch“ z najrjeńšimi ilustracijemi Wojerowčana Jürgena Tiedy z jeho moderneje bajkoweje knihi za dorosćenych w bywšej hródźi na Ćišćanskim statoku přistupna. Na 38 luboznje wuhotowanych taflach wjedźe wuměłc wobhladowarja do swěta serbskich bajowych postawow.
Na wčerawšim wotewrjenju wustajeńcy zanjese Wojerowčanka Barbara Kayser wotpowědne pěsnički. Tiedowu nowu přehladku k bajce „Złoty proch“ móžeš rozumić jako pokročowanje jeho bajkoweje přehladki „Hrjebar złota“, kotruž běchu w lěće 2013 tohorunja na Ćišćanskim statoku pokazali. Je to wuslědk dobreho zhromadneho dźěła z wjesnym kulturnym towarstwom. Jeho čłonojo wobhladuja tež nětčišu wustajeńcu jako wjeršk tamnišeho serbskeho žiwjenja a su wčera popołdnju hosći gastronomisce zastarali.
Hanzo Njepila
Wo knihach a kniharni (29.07.16)
Lěćo je čas dowola a tón je za toho abo tamneho zwjazany z dołhej jězbu z awtom, zo by sej k morju abo do wysokich hór abo bóh wě dźe wulećał. Na tajkej dołhej jězbje móže so ći sčasami chětro wostudźić, jeli na přikład něhdźe na zatykanej dróze stejiš a hdyž so před tobu dlěšu chwilu ničo njehiba. Za tajku njeluboznu chwilu doporučam wokřewjenje, klinčace ze słuchoknihi.
Tale wosebita forma knihi je mjeztym nimale sto lět stara. Hižo w 1920tych lětach móžachu sej zajimcy čitanja awtorow kaž Thomasa Manna abo Ericha Kästnera ze zynkonošakow naposkać. Tehdy běchu to tačele. Kónc 70tych lět zašłeho lětstotka wuńdźechu potom prěnje słuchokasety, ale hišće spočatk 90tych lět bě zajim za nje skerje snadny. A tak bě tež sławne nakładnistwo Rowohlt nuzowane swój 1987 zahajeny rjad „Literatura za słuchatka“ zaso zakónčić. Hakle z wuchadźenjom cejdejkow so za słuchoknihu „žiworjenje w ćěmnosći“ skónči.
Tež w Serbach su słuchoknihi mjeztym woblubowane, wosebje mjez dźěćimi. Smolerjec kniharnja ma polcu połnu tajkich na předań – za kóždy słód něšto.
Dobry přećel Serbow był
K dźensnišim 95. posmjertnym narodninam Jiříja Mudry
Jako so Mudrec mandźelskimaj Zděnce a Františekej 28. julija 1921 synk Jiří narodźi, steješe we hwězdach, zo so z njeho raz stanje jedyn z najwuznamnišich čěskich sorabistow. Staršej běštaj wobaj aktiwnaj Sokołaj byłoj a přikubłaštaj tež Jiříjej sport, wótčinske ideale a prosłowjansku zmyslenosć.
Wuchodźiwši w Praze-Bubnach Hólču powšitkownu šulu wuknješe Jiři Mudra dale na Statnej čěskosłowakskej realnej šuli Praha-Letná, hdźež złoži nalěto 1939 maturitu. Samsne lěto w septembru zahaji studij w Praze na Čěskej wysokej techniskej šuli, kotryž pak zawrjenja wysokich kubłanišćow přez nacijow 11. nowembra 1939 dla njedokónči. Ale runje nacistiska okupacija Čěskeje bě jemu pohon, hłubšo za słowjanstwo so zajimować. Za čitanje knihi wo Łužicy je Gestapo jeho přesłyšowała. Wysokošulsku zdźěłanosć docpě Mudra hakle po wójnje na Karlowej uniwersiće w předmjetomaj čěska a ruska rěč.
