Poezija za wšěch!
Dorozumjenje na słowjanske wašnje na lětušim swjatku lyriki
Mjezynarodny swjedźeń serbskeje poezije piše stawizny. Přewjedźe-li so tajki swjatk hižo 38. króć, móžeš to bjezdwěla rjec. Z wulkej wutrajnosću wěnowachu so wobdźělnicy wulkemu zaměrej: pokład tradicionalneho a dźensnišeho słowjanskeho wuměłstwa znaty činić, spěchować a hódnoćić. Najebać wšu prócu přihotow tajkeho swjedźenja je basnik Benedikt Dyrlich zhromadnje z prjektowej managerku Zwjazka serbskich wuměłcow Janku Rögnerowej a wjacorymi čestnohamtsce aktiwnymi zaso swjedźeń organizował, kotryž wobdźělnicy njezabudu. Jenož dwaj z mnohich hnujacych podawkow njech stej tule wopisanej.
„Budyska nóc poezije“ – swětej wotewrjena a cuzym přećelna“ rěkaše zetkanje w Starej wodarni. Pod hołym njebjom su basnjerjo a basnjerki dwě swojej dźěle přednjesli, w najlěpšim padźe w dalšimaj słowjanskimaj rěčomaj. Na te wašnje kóždy kóždeho zeznawa, njeje-li so tole hižo stało. Wulka kedźbnosć a přiměrjeny přiklesk mytujetej zmužitosć, něšto cyle swójske a wosobinske zjawnosći prezentować.
Nazhonjenja sposrědkowali
Jan Arnošt Smoler – štó wón bě? Što je zdokonjał? Čehodla je zajimawy, wosebje za dźěći? Na tele a dalše prašenja su wuknjacy Wojerowskeje Zakładneje „Handrij Zejler“ Při Worjole njedawno wotmołwu dóstali.
Lětuši Mjezynarodny swjedźeń serbskeje poezije wěnuje so serbskemu wědomostnikej a publicistej Janej Arnoštej Smolerjej. Prěnje zarjadowanje wotmě so we Wojerecach. A dźěći zakładneje šule „Handrij Zejler“ dóstachu dohlad do žiwjenja a skutkowanja Smolerja.
Budyske klanki na festiwalu
Magdeburg (SN). Klankodźiwadło Budyskeho Němskeho-Serbskeho ludoweho dźiwadła je dźens wječor z hosćom wot 24. junija do 1. julija wotměwaceho so 11. mjezynarodneho klankodźiwadłoweho festiwala „blickwechsel“ w Magdeburgu. Tam předstaji publikumej inscenaciju Christiana Fuchsa „Kołpjowy jězor“. Hraja Michelle Bray, Andreas Larraß a Moritz Trauzettel.
Festiwal „blickwechsel“ wotměwa so kóždej dwě lěće. Dohromady wobdźěla so na nim lětsa 35 dźiwadłowych skupin a solistow z dwanaće krajow. Jich předstajenja wotbłyšćuja cyłe fasety načasneje sceny klankoweho, figuroweho a objektoweho dźiwadła, pohnuwaceho dźeń a bóle do rozmyslowanja. Dohromady 170 wuměłcow pokazuje 87 hrow, z toho wosom němskich premjerow a dwě prapremjerje. Klankodźiwadźelnicy su z Belgiskeje, Francoskeje, Nižozemskeje, Španiskeje, Italskeje, Madźarskeje, Israela, Danskeje, Bołharskeje, Ruskeje, Wulkeje Britanskeje, Ameriki a z mnohich městow Němskeje, tak tež z Budyšina.
Sympozij zjednoća kultury
Wojerecy (AK/SN). We wobłuku jědnateho Mjezynarodneho rězbarskeho a kamjenjećesarskeho sympozija we Wojerowskim zwěrjencu nastawaja tele dny najwšelakoriše wuměłske twórby, zaběrace so z integraciju. „Dźěła ze sakskeho pěskowca a duboweho drjewa maja wysoki niwow. Kóždy wuměłc so na swoje wašnje temje bliži“, podšmórnje projektowa koordinatorka Martina Rohrmoser-Mueller, rězbarka a kamjenjećesarska mišterka z Wulkich Ždźarow.
Lětnje dźiwadłowuwabja wospjet wulki zajim
Olsenowa cwólba z Chevroletom po Budyskich hasach jězdźi
Lětnje dźiwadło w sprjewinym měsće Budyšinje ma swoje mjeno we kaž tež zwonka murjow stareho města. Zabawny spektakl wabi kóžde lěto z wosebitosću, pod hołym njebjom dožiwić před romantiskej kulisu Budyskeho hrodu njewšědny poskitk. Lětsa wšak wobdźěłachu najprjedy raz twarske firmy Hrodowe naměsto – nic pak, zo bychu tam něšto zwuporjedźeli. Intendant NSLDź Lutz Hillmann planowaše inscenacije „Olsenowa cwólba a wulki pozadnik“ dla nowu asfaltowu dróhu za jewišćo. Wšako dyrbi po njej wosom awtow, mjez nimi originalny Chevrolet, jězdźić. Spektakl je z tajkej atrakciju wuhotowanja hižo raz zaručeny.
Wažna je pohibliwosć
István Kobjela sćělesnja w lětušim lěćnym zdźiwadźelenju „Olsenoweje cwólby“ cyplkojteho Bennyja a je kaž jeho sobuhrajerjej Olaf Hais (Egon Olsen) a Rainer Gruß (Kjeld) nimale tři hodźiny pospochi kedźbnosći přihladowarjow „wu- stajeny“. Budyski dźiwadźelnik, kiž sćělesnja w swojej wosobje hnydom tři narodnosće – serbsku, němsku a madźarsku –, dyrbi jako předstajer Bennyja „wulke stopy“ nastupić. Jónu po Lutzu Hillmannu, kiž je nimale 15 lět Bennyja na jewišću wulkeho domu napodobnjował. „Lutzej Hillmannej dołžu wulki dźak“, István Kobjela praji. „Přetož ze swojich bohatych nazhonjenjow je mi někotryžkuli pokiw dał, samo nastupajo předhraće.“ Za wulku gestu Hillmanna wón ma, zo je tutu rólu spušćił.
Parlički hudźbneho lěća
Dwanaty króć přeproša Łužiske hudźbne lěćo wot 15. do 31. julija na dohromady 16 zarjadowanjow. Wone wotměja so w Budyšinje, Chróstawje, Kamjencu, Njeswačidle, Smochćicach a Žitawje.
