Z pomocu wjace hač 30 pokiwow móžachmy dotal 54 mjenow šulerjam a wučerjam na foće z lěta 1937 přirjadować (hlej SN 19. a 23. decembra). Po pokiwach čitarstwa pak njejsu hišće wšitke žórła wučerpane. Tuž podlěšimy akciju hač do 20. januara.

W běhu naprašowanja smy zwěsćili, zo jedna so wo šulerjow 1. do 4. lětnika. Štóž ma přiwuznych abo znatych, kiž su so mjez 1923 a 1927 narodźili, móže jich snano na wobrazu namakać. Dóstachmy dalše foto šulerjow wyšich lětnikow, nastate samsny dźeń. Foće z mjenami matej so w jubilejnej knize wo Chrósćicach wozjewić.

17. hodownika 1814 narodźi so jako syn chěžkarja w delnjołužiskej wsy Šejnejdźe Mjertyn Lejnik, pozdźiši serbski wučer a basnik. Nadarjeny pachoł dźěše po šuli jako hospitant na wučerski seminar do Noweje Cale. Wón wučerješe potom w Barbuku a wot lěta 1836 do 1881 w Žergonju. Tam běše tež za syrotownju chudych dźěći zamołwity. Mjez druhim je tamnišich chowancow wuwučował, so wě tež delnjoserbsce.

Lejnik přisłušeše Ochranowskej bratrowskej wosadźe w swojej domiznje. Wón přełožowaše nabožinske teksty a kěrluše za swojich sobuwěriwych. Mjertyn Lejnik přełoži, spisa a wuda w lěće 1850 knižce „Ta chwalba togo Kněza, kenž běšo a pśiźo“ a „Ten wjeliki głos togo janźela“. Nimo toho je wjele přinoškow za Bramborski Serbski Casnik napisał abo z němčiny přełožił. W swojich basnjach je so tež z politiskimi temami rozestajał. Z tutych je najwažniša baseń „Požednosć za měrom“. W njej so jasnje přećiwo wójnam Pruskeje a Němskeje wupraji. Lejnik bě wot jeje załoženja w lěće 1880 z aktiwnym čłonom delnjoserbskeje Maśicy Serbskeje. Wón zemrě 17. jutrownika 1881. Manfred Laduš

Prěni hodowny dźeń lěta 1794 narodźi so pozdźiši duchowny Handrij Voigt w Rakojdach (Rackel) jako syn blidarja a małoratarja. Wón wopyta Budyski gymnazij a po maturiće studowaše ewangelsku teologiju w Lipsku. W měsće wulkowikow bě Voigt ze sobustawom tamnišeho Serbskeho prědarskeho towarstwa. 1818 nastupi swoju duchownu słužbu jako pomocny prědar w Hro­dźišćanskej wosadźe. W lěće 1824 bu wón w Hrodźišću jako wosadny farar ­ordiněrowany. Hač do swojeje smjerće 4. nazymnika 1860 je Handrij Voigt swěrnje w Hrodźišćanskej wosadźe fararił. Za čas fararja Voigta běchu kóždu njedźelu najprjedy serbske kemše ze 600 kemšerjemi do němskich z 880 wobdźělnikami. Serbsku spowědź měješe Voigt kóždu njedźelu. Jeho naslědnik Karl ­Hilbrig pak je němsku Božu słužbu do serbskich kemšow swjećił. Farar Voigt je pilnje nabožinske teksty zeserbšćił. Wón spisa „Józef jedyn wowčer. Jedna wěrna powěsć“, kotraž bu 1821 w Zhorjelcu ­ćišćana. Zhromadnje z dalšimi duchownymi spisa, zestaji a wuda w Budyšinje přidawk za serbske spěwarske. Manfred Laduš

Chrósćicy (SN/MG). Stotki ludźi w publikumje a dźesatki na jewišću – předwčerawšim skrótši zarjadowanje „Serbske bands a fans“ lubowarjam serbskeje hudźby dołhe dny mjez lětomaj. Wot 20 hodź. hač do zaheho ranja zaklinčachu z boksow Chróšćanskeje wjacezaměroweje hale „Jednota“ znate serbske pěsnje. Wobliča na jewišću běchu znate, tak zapiskachu na přikład skupinje Holaski a Con-takt. Stajnje zaso wuhladachu zahorići w publikumje tež tych abo tamnych njepřipowědźenych hosći na jewišću. Tak zaspěwachu jako překwapjenka na přikład Lózy hólcy, István Kobjela, Měrćin Weclich­ abo tež Špitankec Handrij a Andreja. Po hodźiny dołhim programje wjedźeše swěru Jakub Wowčer. Prěni raz bě tež ludźom zwonka „Jednoty“ móžno koncertej sćěhować. Team studija Lucije wokoło Michała Cyža bě so mjenujcy wo live­stream postarał. Tutón je sej hač do redakciskeho kónca tutoho wudaća Serbskich Nowin hižo něhdźe 2 800 ludźi wobhladało. Widejo je dale na platformje Youtube přistupny.