Budyšin (SN/bn). Prezentacija noweje knihi „Innen bröckelt die unerhörte schicht“, wudateje wot Jayne-Ann Igel a Jana Kuhlbrodta a wušłeje w nakładnistwje Poetenladen, přiwabi wčera něhdźe 40 zajimcow do Smolerjec kniharnje. Publikacija wopřijima wuběr basnjow a krótkoprozy Měrany Cušcyneje. Awtorka recitowaše sowje twórby sama, wuzběhnywši, zo „započnu z prěnjej a kónču z poslednjej“ w antologiji wozjewjenej twórbu, při čimž „někotružkuli stronu přeskoču“. Wubranym wjeršam poda anekdotisce pozadki. Mjez druhim wopytowarjam rozłoži, zo je baseń „Zigarrendunst“ swojimaj dźědomaj wěnowana a zo ma Čornobóh wjacorych přičin dla „wosebity woznam“ za nju. Ze za Elke Erb spisanym poemom „Sommer 2004“ wopominaše njedawno zemrětu koleginu; basni „Er das volk“ a „Den kriegsfuß im nacken“ běštej z přikładomaj ironiskeje kritiki na aktualnym towaršnostnym a swětowym połoženju. Z twórbu „Zaunnicken“ a pendantom „Płótnyganje“ podšmórny Cušcyna dwurěčnosć, kajkaž je mnohim łužiskim lyrikarjam swojorazna.
1. februara 1804 narodźi so w Słonej Boršći do swójby studnjerja a žiwnosćerja farar, Serbow narodny basnik a załožićel našeje narodneje kultury Handrij Zejler. Nadarjeny hólčec wopyta Budyski gymnazij. Studowaše w Lipsku teologiju a bu ze stipendijom Budyskeho tachantstwa podpěrany. „Z njeboćičkim Zejlerjom zhubichmy jednoho z najzasłužbnišich Serbow, sobuzałožerja a wužiwarja noweho serbowstwa, sławneho pěsnjerja a pilneho spisowarja, kotrež mjeno budźe so w stawiznach serbskeje rěče a literatury wěčnje błyšćić.“ Tak pisaše Michał Hórnik w nekrologu za 15. winowca 1872 we Łazu zemrěteho Zejlerja, kotrehož bě tam wot lěta 1835 z woblubowanym wosadnym fararjom.
Němska hudźbna rada wuhotuje lětsa mjeztym 61. wubědźowanje „Młodźina hudźi“. Prěnje koło na regionalnej runinje wotmě so minjeny kónc tydźenja. We Wojerecach wobdźěli so w tamnišej hudźbnjej šuli a w Lessingowym gymnaziju dohromady něhdźe sto dźěći a młodostnych we wobłuku 33. wubědźowanja za region Sakska/Łužica.
Lětuši poskitk „Wosebiteho koncerta na spočatku lěta“ pod hesłom „Žiwjenske wjeselo?!“ wokřewi wopytowarstwo na pjeć městach we Łužicy a zwonka njeje. W Lipsku, Berlinje, Choćebuzu, Budyšinje kaž tež we Wojerecach bě wopyt koncertow toho rjadu tónraz zaso dobry. „Ludźo maja nětko znowa lóšt na tajke zarjadowanja“, zwěsći jich iniciatorka, w Berlinje bydlaca klasiska pianistka a komponistka Heidemarja Wiesnerec. Ze serbskeje swójby w Barće pochadźacej wuměłči je předewšěm wažne, zo so hudźba Serbow wot měnjacych so interpretow do mjezynarodneho konteksta staja. Tući stanu so tak z multiplikatorami hudźby Serbow. Zdobom zasadźuje so wona za to, zo stajnje nowe twórby nastawaja. Tak předstaji so w běhu mjeztym 29 lět cyłkownje 60 nowych komornohudźbnych kompozicijow, kotrež serbski repertoire stila klasiskeje moderny wobohaćeja.
Tworjenje pod hesłom: „Žiwjenske wjeselo?!“
Na swojej hłownej zhromadźiznje 16. januara w awli Šule Ćišinskeho w Pančicach-Kukowje zhladowaše předsydstwo chóra Lipa na minjene lěto.
Kónc lěta měješe towarstwo 71 čłonow, wot toho 54 aktiwnych spěwarjow. Chór pod nawodom Jadwigi Kaulfürstoweje měješe dźewjeć zjawnych wustupow, zwjetša w Hornjej Łužicy. K tomu słušeja woblubowane koncerty kaž nalětni, přeco w meji, w klóšterskej zahrodźe, nócny (loni w juniju w Baćonju), nazymski (loni w oktobru w Janšojcach) a hodowny koncert přeco w Róžeńčan cyrkwi, na kotrymž nahromadźichu 1 500 eurow za ponowjenje schodow Marijineje studnički. Na iniciatiwu knježnow klóštra Marijina hwězda nazwučowachu žony „Missa Brevis solemnis“ z pjera Feliksa Brojera a ju zhromadnje z nimi prěni raz 20. awgusta w klóšterskej cyrkwi zanjesechu. 5. septembra wobrubi chór literarno-hudźbny wječor w Pančicach-Kukowje, wuhotowany wot Domowiny na česć 150tych posmjertnin Jurja Słodenka, załožerja předchadźaceho ćělesa, Lipy Serbskeje.