Budyšin (CS/SN). Tónle wječor měješe wšitko, štož sej za lětnju nóc přeješ: miłe temperatury, wulkotne chowanje słónca kaž tež słódnu kapku před jónkrótnej kuli­su Budyskeho stareho města. A k tomu hišće předstajenje z modernej reju, recitaciju a hudźbu, poskićane wot Serbskeho ludoweho ansambla. Z programom „Klinčace nócne fantazije“ je SLA wčera nanuzowanu přestawku zakónčił a so publikumej znowa předstajił. Maksimalnje 90 hosći je w barje „Sundowner“ pod Röhrscheidtowej bastu dowolenych. Publikum bě zahorjeny wo poskitku kwarteta smyčkarjow Cordophone z Betti­nu Witke, Matthiasom Reichelom, Arturom Malinowskim a Helfriedom Knopsmeierom. Tež serbske husle a hus­lički su zapřijeli.

„Syman Pětr Cyž budźe nowy jednaćel LND, 2. přechod projekta ,Naša serbska kniha‘ je zahajeny, knižne wiki w Lipsku su wotprajene“. Takle zahajich na tymle městnje swoju kolumnu spočatk měrca. Mjeztym jenož w nakładnistwje nowy wětřik njeduje. Po cyłym swěće je so „worakaweho“ koronawirusa dla mnoho změniło. Nimo Lipšćanskich su tež knižne wiki w Praze wupadnyli, kaž nimale wšitke zjawne zarjadowanja. Tola wichory su přeco zaso byli, pomyslmy jeno na čas před 30 lětami, jako so cyły stat z politiskeje karty zhubi. Z měrliweje rewolucije za reformami žedźaceho so ludu sćěhowaše zrazom politiski přewrót, a ludźo móžachu so lědma dodźiwać, kak spěš­nje stejachu před wulkej nowej swobodu. Kak pak ju wužiwać, kak z nowymi wobstej­­nosćemi wobchadźeć – to bě mnohim ho­berske eksistencielne wužadanje. Porno tomu je korona ... špatne přirunanje.

Po wjace hač třoch lětdźesatkach je so Beno­ Bělk 30. smažnika z připosłucharjemi Serbskeho rozhłosa rozžohnował. Bosćan Nawka je so z woblubowanym moderatorom rozmołwjał.

Knježe Bělko, najwoblubowaniše prašenje na kóncu powołanskeho skutkowanja je: Wuměnkar – a što nětko? Potajkim: Što nětko?

B. Bělk: Sprawnje prajene scyła njerozumju, zo sej ludźo hižo pjeć lět do renty hłowu wo tym łamaja, kak potom dale. Njewuchadźam z toho, zo so za mnje pře­wjele změni. Poprawom njemóžu rjec, zo sym minjene 31 lět na dźěło chodźił. Wólny čas, dowol, zhromadnosć w chórje abo sportowym cyłku a wězo skutko­wanje za mikrofonom – wšo to ze so­bu zwisuje, wšitko so mjez sobu wobwli­wuje a móže nastorki dawać. Ani jenički raz njejsym rano w třoch stanył a sej prajił:­ Dźensa pak so mi njecha! Popoł­dnju po wusyłanju snano, hdyž bě wu­konowa křiwka popušćiła, tajke myslički hdys a hdys mějach. To pak zawěsće kóždy znaje.

2. julija 1945 zemrě we Worklecach spi­sowaćel a Maćicar, pater Romuald ­Domaška. Narodźił bě so wón 28. julija 1869 žiwnosćerskej swójbje w Koslowje. Po wopyće Serbskeho seminara w Praze zastupi wón do rjadu cisterciensow a studowaše teologiju w Litoměřicach. Dźesać lět bě kapłan w klóštrje Marijinej hwězdźe, wot 1909 do 1940 administrator w Róžeńće a propst Pančičanskeho klóštra. Lěta 1928 postara so wo wulki swjedźeń krónowanja hnadowneje postawy w Róžeńće. Tak předstajichu jeho hru wo njej, a Domaška wuda tež wobrazowu knihu „Tysac lět hnadowne městno Róžant“. 1935 organizowaše wón hódne wopominanje 100. posmjertnin spisowaćela Bosćana Tecelina Měta, 1940 jeho nacije wuhnachu. Tak je po Europje pućował a wjele wo tym pisał. Pod pseudonymom Ilsan wozjewješe wón pilnje swoje powědančka wo surowych serbskich stawiznach, kaž 1935 wot nacijow zatamane „Wbohec mosty, Pilatusowy jězor ...“, a wo žiwjenju w Delanach, kaž knihu „Wrjós.“ LND wuda 1961 jeho literarne dźěła pod titlom „Wokoło stareho młyna“. W Koslowje a Šunowje dopominatej wopomnjenskej tafli na njeho. Manfred Laduš