Dr. Matej Broniš

póndźela, 04. junija 2018 spisane wot:
3. junija 1868 narodźi so pozdźiši rěče­spytnik a superintendent dr. Matej Pomhajbog Broniš w delnjołužiskim Lutolu swójbje zasłužbneho fararja Pawoła Fryca Broniša. Hižo jako gymnaziast Choćebuskeho gymnazija wuwučowaše swojich sobušulerjow w maćeršćinje. W Göttingenje, Berlinje a Lipsku studowaše teologiju a slawistiku. Za Berlinski čas bě tam aktiwny čłon towarstwa studentow Sorabicum. Zhromadnje z Bogumiłom Šwjelu a Wylemom Nowym nawjedowaše delnjołu­žiskich Młodoserbow, organizowaše jich koncerty a zarjadowanja. 1889 załoži serbske chóry w Škodowje, Zaspach a Chmjelowje. Lěto po tym wudawaše a redigowaše prěni delnjoserbski młodźinski časopis Serbska Wutšoba, kotryž pak jenož krótki čas wuchadźeše. 1892 promowowaše ­Broniš wo kašubskich narěčach na doktora filologije. Přełoži někotre spisy a dopisowaše do Bramborskeho Casnika. Wot lěta 1900 do 1903 bě pomocny duchowny w Choćebuskej Serbskej cyrkwi. Wot 1903 do 1908 bě farar w Gorjenowje a wot 1917 do 1937 wyši farar a superintendent w Čelichowje (nětko Pólska). Wot nacijow bu 1933 někotre měsacy zajaty. Zemrě 12. januara 1937. Manfred Laduš

Mina Witkojc

wutora, 29. meje 2018 spisane wot:
Najwuznamniša delnjoserbska basnjerka, lawreatka Myta Ćišinskeho Mina Witkojc, bě so 28. meje 1893 jako dźěćo słužow­neje w Bórkowach narodźiła. Po šuli słužeše w Berlinje, dźěłaše w fabrice a w ratarstwje. Lěta 1922 zetka w Bórkowach skupinu čěskich přećelow Serbow z dr. Janom Cyžom. Spóznawši jeje na­darjenosć přistaji dr. Cyž Witkojc w Smolerjec nakładnistwje, a dr. Arnošt Muka kubłaše ju w delnjoserbšćinje. 1922 přistupi wona Maćicy Serbskej. Wot lěta 1923 do 1933 bě redaktorka Serbskeho Casnika. 1925 wuńdźe jeje prěnja zběrka pěsnjow „Delnoserbske basnje“ a 1934 dalša „Wěnašk­ błošańskich kwětkow“. Nacije ju 1933 z redakcije a 1941 z domizny do Erfurta wuhnachu. 1945 spisa wona episku baseń „Erfurtske spomnjeśa“. Přełožowaše teksty Ćišinskeho a słowjanskich spiso­wa­ćelow do delnjoserbšćiny a bě čłonka Spisowaćelskeho zwjazka NDR. 1955 wuńdźe jeje kniha „K swětłu a słyńcu“, 1964 wuda LND knihu „Po drogach casnikarki“, a jeje knižka w „Serbskej poeziji“ bu štyri króć nakładowana. 1964 spožčichu jej Statne myto Ćišinskeho a 1972 Literarne myto Domowiny. Witkojc zemrě 11. nowembra 1975. Manfred Laduš

Józef Nawka

póndźela, 28. meje 2018 spisane wot:
23. meje 1998 zemrě w starobje 88 lět Józef Nawka. Narodźił bě so 30. měrca 1910 serbskemu prócowarjej Michałej Nawce a jeho mandźelskej Hanje. Zahe přistupi Józef Radworskim Sokolatam. Z bratrom Antonom słušeše k skupinje hólcow, kotřiž přebywachu jako prěni w prózdninskim lěhwje čěskeho Sokoła w Bělé pod Bezdězom w lěće 1920. Józef sta so wuběrny sportowc: W Sokole bě najlěpši w štyriboju, šesćiboju a dźesaćiboju. Pod tehdy­šimi wuměnjenjemi je samo šěsć metrow daloko skakał. Přisłušeše sokołskim delegacijam na zlěty 1926 do Prahi, 1928 do Skopja, 1929 do Poznanja a 1930 do Běłohrodu. Jako powołanje wuzwoli sej ma­šinotwar. Józef Nawka studowaše w Kamjenicy. Na kóncu hrózbneje Druheje swětoweje wójny sćahnychu jeho hišće do wójska, z kotrejež pak so na zbožo strowy nawróći. W 1950tych lětach podawaše wón w Budyšinje matematiku a fyziku na Schillerowej šuli, ludowej uniwersiće a na Serbskej wyšej šuli (SWŠ), hdźež so mnohe lěta wo natwar serbskeho ku­błanišća staraše. Na chutnje hladaceho, ale dobroćiweho wučerja so někotryžkuli něhdyši šuler Budyskeje SWŠ zawěsće derje dopo­mina. Mikławš Krawc

Bogumił Šwjela

pjatk, 18. meje 2018 spisane wot:
Rěčespytnik a farar Bogumił Šwjela je 20. meje 1948 na domojjězbje ze železnicu z Durinskeje do Łužicy blisko Naumburga zemrěł. Wón chcyše redaktorstwo Noweho Casnika přewzać a so za wozrodźenje Domowiny w Delnjej Łužicy zasadźeć. Narodźił bě so 1. septembra 1873 wučerskej swójbje w Skjarbošcu. Hižo jako student teologije a slawistiki w Berlinje nawjedowaše kurs delnjoserbšćiny. Bě duchowny w Choćebuskej Serbskej cyrkwi, farar we Wochozach a wot lěta 1913 do 1941 w Dešnje, hdźež steji za njeho pomnik. Nacije jeho 1941 z Łužicy wuhnachu. Na załoženju Domowiny 13. oktobra 1912 měješe Šwjela hłownu narěč, namjetowaše jeje mjeno a bě jeje prěni městopředsyda. Bě sekretar a hač do zakaza 1937 předsyda Maśicy Serbskeje a čestny čłon Maćicy. Spisał je „Dolnoserbski prawopis“, dwudźělnu gramatiku a zwučowansku wučbnicu delnjoserbšćiny a přihotował słownik wo njej. Jeho wuznamne dźěło wo ležownostnych mjenach Choćebuskeho wokrjesa wuńdźe ­hakle 1959. Pisaše nastawki wo Serbach a knihi kaž „Ewangelska wěra mjez Słowjanami“ a němske wo serbskich prašenjach. W LND wuńdźe 1973 zběrka „Běźenje a wěźenje“. Manfred Laduš

Jutře před 200 lětami, 5. meje 1818, narodźi­ so w Trieru Karl Marx, politiski žurnalist, duchowny inspirator a njesprócniwy organizator dźěłaćerskeho hi­ba­nja, kotrež so pozdźišo z jeho mjenom wo­znamjeni. Po Marxowej woli to njebě. Wozjewi dźě sam: „Wěm jeničce tole, zo žadyn Marxist njejsym.“

Po woli staršeju a přiwuznistwa so njemě­ješe, wuzwoliwši sej powołanje. Nic jurist, ale filozof być, za to so na swoje žiwjenje rozsudźi. Filozof pak noweho typa, kaž tole w znatej 11. tezy wo Feuerbachu postulowaše: „Filozofojo su swět jeno wšelako interpretowali, dźe pak wo to, jón změnić.“

Jeho prěnje wusahowace dźěło je hro­ma­dźe z přećelom na čas žiwjenja Friedrichom Engelsom 1847/1848 napisał. Wony „Manifest Komunistiskeje strony“ mějachu Serbja w lěće 1956 tež w swojej maćeršćinje w ruce. 1969 wuńdźe třeće, wot Pawoła Nowotneho do serbšćiny přełožene wudaće. Druhe bytostne dźěło Karla Marxa, zakónčeny prěni dźěl „Kapitala“, do wšěch spisownych rěčow přenjesene, serbsce njepředleži. Štó by sej zwěrił, tutu wobšěrnu knihu zeserbšćić?

Hadam Z. Šěrach

štwórtk, 12. apryla 2018 spisane wot:
Basnik a farar magister Hadam Zacharias Šěrach bě so před 325 lětami w Chrjebi farskej swójbje Pětra Šěracha narodźił, wótca sławneje dynastije duchownych a wučencow. Hadam Zacharias wopyta Mišnjansku Wjerchowsku šulu a studowaše teologiju a filozofiju w Lipsku, hdźež 1716 tamniše Serbske prědarske towarstwo sobu załoži. Tři lěta bě wón domjacy wučer dźěći zemjana, doniž njebu 1720 jako farar w Nosaćicach zapokazany, hdźež dźewjeć lět wosta. Wot lěta 1729 hač do smjerće 28. julija 1758 bě du­chowny we wjetšej Malešanskej wosadźe, a tam so jara za pěstowanje serbšćiny zasadźowaše. Šěrach bě nadarjeny basnik, kiž předewšěm w hebrejšćinje a grjekšćinje pěsnješe, ale tež serbske a němske nabožne a swětne basnje tworješe. Nabožinske knihi je tohorunja zeserbšćił. W Malešecach rozestaješe so z łužiskimi pietistami a jich přepjatosćemi, kaž z jara kruće wustupowacym Janom Bohuměrom Küh­nom, duchownym w susodnym Klukšu. Hadam Zacharias Šěrach bě nan přiro­dowědnika, sławneho pčołarja, fararja Hadama Bohuchwała Šěracha kaž tež ćišćerja a nakładnika Pětra Eliasa Šěracha. Manfred Laduš

Kapłan Jurij Deleńk

srjeda, 11. apryla 2018 spisane wot:
Dźensa před sto lětami padny sobuzałožićel Domowiny, Maćicar a redaktor, kapłan Jurij Deleńk, jako wojak pola francoskeho Armentièresa. 22. apryla 1882 bě so wón žiwnosćerskej swójbje we Wutołčicach narodźił. Po studiju teologije w Praze sta so lěta 1905 kapłan w Žitawje, hdźež staraše so tež wo čěskich wosadnych w jich maćeršćinje. Po tym studowaše na wučerja matematiki a fyziki. Přełožowaše tež ze słowjanskich rěčow. Wot lěta 1910 do 1914 kapłanješe zaso w Pirnje, Budyšinje, Plauenje a Kamjenicy. W tym času bě zdobom redaktor Katolskeho ­Posoła a přetwori Donnerhakec ćišćernju na nowe předewzaće. 1911 běše jenički Serb na kongresu słowjanskich žurnalistow w Běłohrodźe. A 13. oktobra 1912 bě jenički katolski duchowny mjez załožićelemi Domowiny. Němscy nacionalisća Deleńka zasadźenja za słowjanstwo dla hidźachu a přesadźichu jeho spěšnje do druhich městow. 1914 sta so wón z wučerjom w Ber­linje a dyrbješe do wójny. Jeho njepřećeljo postarachu so wo to, zo njebu ani wójnski duchowny ani na podwyška powyšeny. Dźensa w 19.30 hodź. spominaja w Baćonju z Božej mšu na kapłana Jurja Deleńka. Manfred Laduš

Jurij Ryćer

póndźela, 09. apryla 2018 spisane wot:

7. apryla 1928 narodźi so w Jaseńcy Jurij Ryćer. Po wuchodźenju ludoweje šule w Chrósćicach a Bóšicach wuknješe wón po lěće 1945 dale w Českej Lípje a Varnsdorfje. 1947 wopyta wučerski kurs w Ra­dworju, po tym bu wučer respektiwnje šulski nawoda w Bolborcach, Dobrošicach a Klukšu. Wot lěta 1952 bě Budyski Serbski ­zarjad jeho dźěłowe městno. Powołachu Ryćerja na načolnika wotrjada za wučbu a kubłanje. Rozestajenjow ­wo puću serbskeho šulstwa dla (w jednym posudku ­jemu „nadhódnoćenje narod­neho momenta“ wumjetowachu) wón zarjad wopušći, wot septembra 1957 bě direktor ­Šule Ćišinskeho w Pančicach-K­u­kowje. Nic ze strowotnych přičin – kaž w spisu šulskeho radźićela steješe –, ale na­božneho zmyslenja dla su Jurja Ryćerja 1960 jako direktora wotwołali. Tak ste­ješe to samo w lisće statneje wěstoty: „R. wotpokazuje młodźinsku swjećbu, ­dokelž so to z jeho křesćanskim zmyslenjom njeznjese. Tohodla bu jako direktor šule wotwołany.“ Nic mjenje hač 40 lět ­nawjedowaše horliwy Serb wjesnu Do­mowinsku skupinu. ­Jurij Ryćer zemrě 79lětny 14. awgusta 2007.

Mikławš Krawc

Karlowa uniwersita wobsteji 670 lět

pjatk, 06. apryla 2018 spisane wot:

Praska Karlowa uniwersita, najwjetše a najstarše kubłanišćo Čěskeje republiki, swjeći jutře, 7. apryla, 670. róčnicu wobstaća. Lěta 1348 bě kral Korla IV. w Praze wysoku šulu załožił. Składnostnje wu­rjadneho podawka wotměje so w Narodnym dźiwadle swjedźenske zarjadowanje, na kotrymž wobdźěla so nawodne wosobiny politiskeho a kulturneho žiwjenja kraja. Tohorunja přewjedu so mnohe diskusije a seminary z wědomostnikami a studentami. Pod hesłom „Uniwersita republice, republika uniwersiće“ zarjaduje so načolna wysoka šula zdobom do cyłostatnych woswjećenjow 100. róčnicy załoženja Čěskosłowakskeje. „Jedna so wo cyłu paletu z wjace hač 30 wšelakorymi akcijemi, kotrež přewjedu uniwersita a jeje jednotliwe fakulty jako naš specifiski přinošk k róčnicy“, rjekny rektor Karloweje uniwersity Tomáš Zima. W twarjenju Karolina je zarjadowana stajna ekspozicija wo historiji uniwersity. Runočasnje pokazuja tam trajnu wustajeńcu wo stawi­znach Čěskosłowakskeje, w kotrejž „dopomina něhdźe 100 předmjetow na stawi­zny našeho stata“, rektor Zima zwurazni.

Anton Nawka

štwórtk, 05. apryla 2018 spisane wot:
Spisowaćel, wučer, přełožowar, lektor, Maćicar a wuběrny znajer našeje maćeršćiny, lawreat Myta Ćišinskeho Anton Naw­ka, zemrě wčera před dwaceći lětami w Budyšinje. Syła Serbow přewodźeše jeho na Mikławšk k rowej. Narodźił bě so wón 20. septembra 1913 Radworskej Nawkec wučerskej swójbje. Studowaše w Berlinje, hdźež zezna swoju pozdźišu mandźelsku, Pólku Helenu, a pozdźišo w Pólskej. Nacizm wotpokazowacy Serb dyrbješe pře­ćiwo swojej woli do wójny, wo čimž pisa w knihomaj „Pod wopačnej łopaću“ a „Pod wopačnej flintu“. Po wójnje bě wučer serbšćiny a łaćonšćiny na Serbskej wyšej šuli a na Serbskim pedagogiskim instituće, hdźež pak njewinowaty swoje přistajenje zhubi, dokelž so socialistiskej ideologiji spjećowaše. Jako lektor LND a dwaceći lět jako rěčewědny sobudźěłaćer redakcije Noweje doby je serbšćinu porjeńšejo zasłužbnje skutkował. Pisaše składnostne basnje a tworješe nowe rěčne wobroty. Mnohe twórby pólskeje a swětoweje lite­ratury a dramy je wuběrnje zeserbšćił.

nowostki LND