Edmund Schneeweis

srjeda, 04. awgusta 2021 spisane wot:
Pozdźiši zasłužbny slawist a ludowědnik prof. Edmund Schneeweis narodźi so 31. pražnika 1886 jako syn němskeho ratarja na Morawje w Čěskosłowakskej republice. Wón studowaše slawistiku a germanistiku w Praze a Běłohrodźe. Po tym běše wučer, lektor a docent za němčinu a słowjansku ludowědu, na kotruž so hłownje specializowaše, w Běłohrodźe a profesor na Praskej Němskej uniwersiće. Jara so tež za serbstwo zajimowaše a wopyta tuž na dlěši čas w lětomaj 1929 a 1930 Hornju a Delnju Łužicu. Slědźeše tule ludowědnje wo žiwjenju Serbow, přebywaše w Budyšinje a na wsach, mjez druhim w katolskich Serbach, wokoło Wojerec, w Slepjanskej wosadźe, w Błótach a Choćebuskim kraju. Wuslědk jeho slědźenjow bě 1931 ćišćany spis wo našich swjedźenjach a ludowych nałožkach. Standardna kniha wuńdźe 1953 w Berlinje znowa pod titlom „Feste und Volksbräuche der Sorben“. Dale spisa prof. Schneeweis wažnu knihu wo ludowej wěrje a nałožkach Serbochorwatow a standardne dźěło wo serbochorwatskej ludowědźe. Po lěće 1946 bě wón profesor na uniwersitomaj w Rostocku a Berlinje, hdźež je 9. po­žnjenca 1964 zemrěł. Manfred Laduš

Jan Awgust Warko

póndźela, 02. awgusta 2021 spisane wot:
Pozdźiši farar Jan Awgust Warko narodźi so 26. julija 1821 jako jedyn ze štyrjoch synow wučerja Jana Warka w tehdyšej holanskej wsy Běła Woda. Nan je tam 47 lět wučerił a bě tež na štyrjoch sudnistwach Hornjeje a Delnjeje Łužicy z přisahanym tołmačerjom hornjo- a delnjoserbšćiny. Kaž nan wobknježachu tež Jan Awgust a jeho bratřa wobě serbskej rěči pisomnje a wosebje derje Mužakowski dialekt. Woni běchu swój čas jako duchowni a wučerjo zasłužbni spěchowarjo a zakitowarjo serbskeje maćeršćiny w pruskej Łužicy. Warko studowaše zhromadnje z Janom Arnoštom Smolerjom we Wrócławju teologiju a bě tam aktiwny čłon Akademiskeho towarstwa za łužiske stawizny a rěče. Zhromadnje ze Smolerjom zeserbšći wón „Wothłós pěsni ruskich“ prof. Františeka Ladislava Čelakovskeho, kotrehož słowjanske čitanja na Wrócławskej uniwersiće wobaj wopytowaštaj. Warko dopisowaše do Serbskich Nowin, bě čłon Maćicy Serbskeje a zeserbšći jako najwažniši wukon balady a lyriku Friedricha Schillera, z čimž dopokaza kmanosć serbšćiny jako literarnu rěč. Warko bě domjacy wučer a sydom lět farar w Jabłońcu.

Serbska młodźina

wutora, 13. julija 2021 spisane wot:
13. julija 1946 wutworichu w Budyšinje při centrali Domowiny samostatny wotrjad Serbska młodźina (SM). Předsyda bu Jurij Brězan, jeho zastupnik Jan Šołta. Brězana běchu hižo 6. apryla za zamołwiteho za młodźinu postajili. Jako jeničku młodźinsku organizaciju sowjetskeho wobsadniskeho pasma běchu 7. měrca 1946 „Freie deutsche Jugend“ (FDJ) załožili. Kak k „Swobodnej němskej (wu­zběhnył – M. K.) młodźinje“ (SNM) stać, to běchu dołhe diskusije. Z aktow Serbskeho kulturneho archiwa wuchadźa, zo sej z němskeje strony tole žadachu: „Dale je nawjednistwo serbskeje młodźiny zawjazane přistupić FDJ.“ Jurij Brězan bě porno tomu pisał: „Kaž předstaja FDJ za němsku młodźinu narodnu organizaciju, tak chcemy my swoje narodne dźěło za sebje wobchować.“ Tak bě předwidźane, kónc awgusta 1948 w Delnim Wujězdźe załožić organizaciju „Serbska ludowa młodźina (SLM)“. Z němskeje a sowjetskeje strony to zakazachu. Centralny sekretariat Domowiny 29. septembra 1948 wobzamkny, zo ma so „dźěło mjez młodymi Serbami dospołnje FDJ přepodać“. Dokelž njebě wulki dźěl młodostnych z tym přezjedny, mnohe aktiwity wusnychu. Mikławš Krawc

„Akcija Koslow“

srjeda, 07. julija 2021 spisane wot:
Njedźelu, 7. julija 1946, krótko po připoł-dnju zetkachu so skupiny młodostnych z Radworja, Konjec-Šunowa a Pančic-Kukowa w Koslowje. Tam bu kónc apryla/spočatk meje 1945 w poslednich dnjach wójny wulki dźěl statokow zničeny abo sylnje wobškodźeny. Z dźěłowym zasadźenjom chcychu młodźi Serbja pomhać rozpadanki wotstronić. Na Kupkec ležownosći na róžku puća do směra na Ralbicy ­zaspěwachu dobrowólnicy z Delan najprjedy někotre serbske spěwy. Na to porěčeštaj krajny rada dr. Jan Cyž a nawoda młodźinskeho wotrjada Domowiny Jurij Brězan. Wobaj dźakowaštaj so za zwólniwosć k dźěłu. A hižo dachu so skupiny do dźěła: wotklepowachu cyhele, hromadźachu drjewo a wukonjachu wšelake dalše činitosće. Po Koslowje přewjedźechu tajke brigadowanja tež w Nowoslicach, Ralbicach, Róžeńće, Pěskecach, Zejicach a dalšich wsach. Mnohe dźěłowe-natwarne brigady nastachu. „Akciji Koslow“ přidružichu so dalše: „Wo naš wšědny chlěb“ abo wosebje „Twarimy Serbski dom“. Wo brigadowanju serbskeje młodźiny zestaja Jan Handrik dokumentaciju, za šule bu diaserija „Serbske natwarne brigady“ wudata. Mikławš Krawc

Mathilda Fiedlerjowa

štwórtk, 01. julija 2021 spisane wot:
30. junija 1871 zemrě w Budyšinje wuběrna sopranistka Mathilda Fiedlerjowa. Wona bě młoda mandźelska wyšeho wučerja a hudźbnika Korle Awgusta Fiedlerja. Narodźiła bě so Mathilda jako dźowka fa­rarja Korle Emila Stangi 1840 w Čornym Chołmcu, hdźež bě nan wot lěta 1837 do 1879 z duchownym. Na dźesać jeho prědo­wanjow bu ćišćanych. Wón je tež serbsce a němsce basnił. Zběrka jeho lyriki „Zwjeselenje w duchownych kěrlušach a přełoženjach“ bu 1869 we Wojerecach ćišćana. Dźowka Mathilda bě wobdarjena sopranistka na serbskich spěwnych swjedźenjach w Budyšinje, wosebje za sola z oratorijow Korle Awgusta Kocora. Mathilda Stangec zalubowa so do dirigenta chóra Fiedlerja a wón do njeje. Fiedler pisaše za nju lubosćinske basnje we Łužičanu, a wona pěsnješe za njeho w Serbskich Nowinach. K jeju kwasej w oktobru 1869 wuńdźe wosebite kwasne čisło Łužičana. Poł lěta po porodźe prěnjeho dźěsća młoda mać nahle zemrě. Wudowc a nan wěnowaštaj zemrětej basnje. Ota Wićaz spisa wo Fiedlerjec mandźelskimaj powědančko „Wutrobine nalěćo Mathildy Stangec a Korle A. Fiedlerja“, ćišćane 1922 w Budyšinje a znowa w LND. Manfred Laduš

Bórkowski swjedźeń

srjeda, 30. junija 2021 spisane wot:
30. junija a 1. julija 1951 přewjedźechu w Bórkowach serbski kulturny swjedźeń. Bě to prěnje centralne zarjadowanje ­Do­mowiny w Delnjej Łužicy po wójnje. Pisali su tehdy wo 30 000 wobdźělnikach. (Za hosći z Hornjeje Łužicy drje bě jěz­ba z Choćebuza z wuskokolijowej ­železnicu nowosć.) Na manifestaciji na sportnišću najwjetšeje wsy republiki bě předsyda ministerskeje rady NDR Otto Grotewohl wosebity hósć. 800 młodostnych předstaji masowu scenu wo ratarskich dźěłach w běhu lěta. Choreografiju bě Sonja Šajbic zestajała, hudźbu Jurij Winar. Hólcy rejowachu w běłych košlach a ćmowych cholowach, holcy w štyrjoch wariantach narodneje drasty. Předstajenje sceny bě hłowna pruwa za wustup na festiwalu swětoweje młodźiny w Berlinje spočatk awgusta. Dalše wjerški w Bórkowach běchu program centralneho hornjoserbskeho chóra pod dirigentom Jurjom Winarjom, swjedźenski ćah ze sto čołmami po Sprjewi, wotkryće prěnjeje němsko-delnjoserbskeje wobchadneje tafle při wotbočce na wjesny dźěl Prize a stajenje narowneho pomnika za Marjanu Domaškojc w Cazowje. Mikławš Krawc

Leńka Mjeltcyna

póndźela, 28. junija 2021 spisane wot:
28. junija 1911 narodźi so w Droždźiju Leńka Urbanec, pozdźišo jako Leńka Mjeltcyna drje najznaćiša serbska Sokołka. Eksistuje fotografija, na kotrejž sej wona­ z Měrćinom Mjeltku z Rakojd w sokołskej drasće sokołski slub zawdawa. Wón kupi w Barće domske a wotewrě tam porjedźernju za kolesa a motorske. Připódla rozwožowaše Serbske Nowiny. Wo dźěle w sportowym towarstwje powěda Leńka Mjeltcyna w filmje „Sokoł – P.S. ke kapitlej našich stawiznow“ z lěta 1990. Mjez druhim wo tym, zo sej žony sami sokoł­sku drastu šijachu. Leńka sta so 1930 hłowna načolnica (to rěka nazwučo­warka) žonow. Dopominam so, kak čile je wo­na­ na zetkanju něhdyšich Sokołow 1990 w Budyskim Serbskim domje bje­sado­wała. Wosebje wuzběhowaše wobdźělenje na Wšosokołskim zlěće 1932 w Praze. Zwučowanje Sokoła, předstajace bój Serbow wo swobodu, běštaj Mjeltkec mandźelskaj zhromadnje z Maksom Kielmorgenom zestajałoj. Hudźbu bě Bjarnat Krawc skomponował. Leńka Mjeltcyna zemrě 7. januara 1999 w žohnowanej starobje 87 lět. Wopominace słowa a k tomu foće su Sokołske Listy w čisle 1/1999 wozjewili. Mikławš Krawc

Radworski zlět

póndźela, 17. meje 2021 spisane wot:
Serbski Sokoł přewjedźe w dźesatym lěće po załoženju prěnjeje jednoty swój III. zwjazkowy zlět: Po prěnim zetkanju Sokołow 1924 w Pančicach-Kukowje a druhim 1927 we Wulkim Ćisku bě Radwor 17. meje 1931 hosćićel. We wulkej wsy Budyskeho wokrjesa mějachmy porno předchadźacymaj zlětomaj najwjac wobdźělnikow a najwobšěrniši program: 250 aktiwnych zwučowarjow, cyłkownje 500 wobdźělnikow z wobstejacych 20 jednotow, nimo wubědźowanjow w lochkoatletice a zwučowanjow mužow-Sokołow, žonow-Sokołkow a dźěći-Sokolatow předstajenje mejemjetanja z wjacorymi rejemi z połsta porami, potom hišće zakónčacy wječor na hrodźišću w Bronju. Najwjac zwučowarjow mějachu jednoty z Bukec (33), Ralbic (26) a Radworja (23). Po tradiciji bě wulki swjedźenski ćah po wsy. Tysacy ludźi pochodowacym Sokołam přiwyskachu. Swjedźeń skónči so w Bronju z narěčomaj, recitacijemi, spěwami a hudźbnymi poskićenjemi. Na hižo 14. meje nawječor přewjedźenych wubědźowanjach w lochkoatletice bě Radworčan Józef Nawka najwuspěšniši, pola žonow bě Budyšanka Leńka Horbanec (pozdźišo Mjeltcyna) najlěpša. Mikławš Krawc

Pawoł Jenka

pjatk, 07. meje 2021 spisane wot:
6. meje 1971 zemrě w Budyšinje wjelelětny načolnik Domu za serbske ludowe wuměłstwo (DSLW) Pawoł Jenka. Narodźił bě so wón 16. februara 1907 jako syn chěžkarja a kobjelerja w Mikowje. Wukubławši so na Budyskim Krajnostawskim wučerskim seminarje wučerješe Jenka w Nowej Wsy nad Sprjewju, Hućinje a Malešecach, bu pak 1936 wot nacijow z Łužicy wupokazany. Bě nawoda Serbskeho towarstwa a jeho chóra Zernička w Lichanju, šulskeho chóra w Hućinje a solo­spěwar w Lumirje. Po wójnje bě wučer na Serbskej rěčnej šuli w Chrósće, w Barće, dźesać lět docent na Serbskim wučerskim wustawje a dirigent jeho chóra. Wot 1963 nawjedowaše DSLW a staraše so wo prezentaciju ludoweho wuměłstwa na dźěłaćerskich festiwalach kaž tež na třoch Festiwalach serbskeje kultury. Měješe wulke zasłužby na polu wuwića serbskeje hudźby. Z jeho pjera su spisy „Běda Bartskich roboćanow“, wo šulstwje w Mužakowskej holi, „Wuwiće serbskeho ludoweho wuměłstwa“, serbske wučbnicy, „Hdźež so módrja, zelenja“, „Z młodej mocu“ a jědnaće dalšich serbskich spěwnikow, předewšěm za šulsku wučbu. Manfred Laduš

Prěnja powójnska schadźowanka

wutora, 27. apryla 2021 spisane wot:

23. apryla před 75 lětami wotmě so w Radworju prěnje zetkanje serbskich studentow a inteligency po Druhej swětowej wójnje – jutrowna schadźowanka. Błažij Nawka bě ju organizował. Na njej wopominachu padłych studowacych a předewšěm 3. februara 1943 w koncentraciskim lěhwje Dachau zahinjeneho kapłana Drježdźanskeje Dwórskeje cyrkwje Alojsa Andrickeho. Wón bě jako student teologije w Paderbornje hač do zakaza wšeho serbskeho přez nacijow posledni předsyda Towarstwa serbskich studentow.

Jutrowna schadźowanka zahaji so z Božej mšu, po kotrejž wotkrychu při po­hrjebnej Křižnej cyrkwi wopomjatnu taflu za 2. pražnika 1914 rodźeneho Ra­dworčana Alojsa Andrickeho. Po žiwjenskich datach steji na tafli wot Michała Nawki, wuja zamordowaneho, zbasnjeny tekst: „Měšnik Boha wjeršneho, wojowaŕ za čłowjestwo, martraŕ ludu serbskeho, Budźićeŕ bě młodźiny.“ Pod tym čitamy „Serbske studentstwo jutry 1946.“

Swjedźensku narěč při wotkryću tafle měješe Błažij Nawka, kiž hódnoćeše žiwjenje młodeho měšnika kaž tež jeho bój přećiwo nacionalsocializmej a doda dopomnjenki na swojeho kuzenka.

nowostki LND