Dźensa je składnosć, na prawa dźěći a młodostnych skedźbnić. 20. nowember dźě je Mjezynarodny dźeń dźěćacych prawow, kotrež bě generalna zhromadźizna UNO wobzamknyła. Hač pak su prawa dźěći a młodostnych dosć wobkedźbowane? Wo tym njech kóždy sam rozmysluje. Najwjetše dźěćom a młodostnym přistejace prawo je te, zo maja dorosćeni młódšich a młodych ludźi słyšeć. Tuchwilu, w dobje korony, so to lědma zwoprawdźa.
Kajke ma naše žiwjenje wupadać, kak chcemy naslědnosć zaručić. Zo móhli so z tym rozestajeć, kajki měł naš přichod być, měli sej wuwědomić, kotre zakłady w přitomnosći kładźemy. Što zakótwimy w towaršnosći, zo bychmy naslědnosć w najlěpšim zmysle zmóžnili.
Jedyn rekord honi dalši a to dźeń wote dnja. Pozitiwne pak to ničo njeje. Skerje ludźi nowe rekordy a nowe njerjane powěsće wo infekcijach z koronu dźeń a bóle zatrašeja. K tomu informacije wo tym, zo přińdu chorownje tež w našim wokrjesu na hranicu swojich kapacitow. A jako njeby to hišće dosahało, maja hladarnje starych z njerjanymi sćěhami schorjenja na koronawirus wojować. Mjeztym Dom swj. Ludmile w Chrósćicach wótře wo pomoc woła. Tam a wěsće tež druhdźe dale a wjac hladanskeho personala pobrachuje, dokelž ludźo schorjeja abo dyrbja do karanteny.
Štóž wšědnje rano na dźěło jědźe, popołdnju snano někotre maličkosće nakupuje a dźeń doma wuklinčeć da, za toho bě nachilacy so tydźeń lědma hinaši hač kóždy druhi tež. A tola drje je kóždy z nas wuskutki druheho lockdowna, byrnjež snano tróšku jednoriši był hač tón w nalěću, na swójskej koži začuwał. Jedyn wjace, tamny mjenje.
Pola mje je so to hižo póndźelu připołdnju započało, jako njemóžach kaž zwučene připołdnju dnjowy poskitk hosćenca wužiwać, hdźež hewak zwjetša k wobjedu chodźu. Z hosćencarjom, připódla prajene serbskeho pochada, dyrbjach so hižo tydźenja na cyły měsac rozžohnować. Póndźelu wječor chcychmy so jako předsydstwo Domowinskeje skupiny Pančicy-Kukow we wjesnej korčmje zetkać, zo bychmy wo přichodnych zarjadowanjach rěčeli a počesćenje jedneje z našich čłonkow z Čestnym znamješkom Domowiny tróšku woswjećili. Korčma pak dyrbješe zawrěć, a ze šěsć rozdźělnych domjacnosćow so tak a tak njebychmy zetkać směli.
Ličby natyknjenjow w zwisku z koronawirusom wšědnje dale stupaja. Mějachmy-li wčera rekord schorjenych, su strowotniske zarjady wokrjesow dźensa hižo nowy wozjewili. Tež Budyski wokrjes je w běhu krótkeho časa kritisku hódnotu 50 nowych infekcijow na 100 000 wobydlerjow w běhu sydom dnjow a tak najwyši schodźenk pjeć docpěł. Wobydlerjo wokrjesa maja so wot njedźele po nowych postajenjach měć, kotrež zjawne žiwjenje wobmjezuja a samo w priwatnym wobłuku kontakty zakazuja. Wčera je sakske knježerstwo nowe postajenja wozjewiło. Mnozy wobydlerjo boja so dalšeho lockdowna, kaž jón w nalěću mějachmy. Dopominam so na wokomik, jako wobmjezowanja wolóžichu. Zo změjemy nazymu znowa přiwótřene połoženje, bě za mnje daloko preč. Poprawom měli nětko ćim bóle dalšemu wupřestrěću zadźěwać.
Směmy jako Serbja při temje brunica na něšto druhe myslić hač na wotbagrowanje serbskich wsow spominać? Něhdyša briketownja w Hórnikecach je nětko industrijny pomnik, spominacy na dźěl procesa zmilinjenja brunicy, kotrež je nimale połdra lětstotka stawizny Łužicy postajało. A štož běchu tu po zawrjenju briketownje hižo 1993 skónčili, so nětk po cyłej Łužicy nachila: 2038 budźe kónc wudobywanja a zmilinjenja wuhla, tohodla smy hižo dźensa wosrjedź změny strukturow. Tež z tutym wužadanjom nas Hórnikečanski muzej konfrontuje.
Nětko wučerjo ze serbskich do swobodnych šulow ćěkaja – aktualnje z Ralbic kaž tež hižo dwaj z wonych čěskich wučerjow, kotřiž běchu přez statnej programaj do Serbow přišli.
Před 19 lětami sej nichtó njeje předstajić móhł, abo smy kaž prewentiwnje na tym dwělowali, zo bychu serbscy wučerjo na swobodnej šuli dźěłali – wěstoty a mzdy dla. Tehdom, po Chróšćan zběžku, su so nam hłowy kurili z rozmyslowanja, kajke serbske šule chcemy měć.
Swobodne serbske šulstwo, wot pěstowarnje hač do abitury – to bě tehdy wulki són. A ze słowjanskim profilom, wjercholacym w abiturje, kotraž je w Čěskej kaž w Němskej připóznata. Rjady na gymnaziju bychu čěscy šulerjo pjelnili. Tónle cil zdawaše so mi realny, wšako je nam čěske knježerstwo hnydom po Chróšćan zběžku jako naprawu solidarity wučerja čěšćiny financowało – mjeztym čini to hižo 18. lěto. Prěnja wučerka w tutym statnym čěskim programje běše Jana Štillerová, jeje naslědnik bě Pavel Šlechta a nětko je to Jan Breindl.
30 lět jednoty Němskeje wotbłyšćuje zdobom tři lětdźesatki prócowanja wo sobupostajowanje a zawěsćenje zajimow serbskeho ludu. Štož wobhladowachmy jónu jako rozrisanje w poslednim wokomiku, je mjeztym připóznaty zakład wšeho dalšeho wuwića nastupajo zakonske zakótwjenje serbskich prawow. A protokolowa notica k artiklej 35 zjednoćenskeho zrěčenja mjez bywšimaj němskimaj statomaj dale płaći.
Měznik mjeńšinopolitiskeho wuwića w zjednoćenej Němskej bě braniborski Serbski zakoń 1994, swój čas jedyn z najmodernišich w Europje. W Sakskej njejsu tak chětře zwólniwi byli wzdać so dawno zestarjeneho Serbskeho zakonja, wobzamknjeneho wot Sakskeho krajneho sejma 1948. Ale 1999, lěto po jeho 50. róčnicy, je so tež to poradźiło. Frakcija PDS bě naćisk zakonja zapodała, wužadanaj běštaj nětko tehdyši minister Hans-Joachim Meyer a jeho ministerstwo.
Ale hižo dwě lěće pozdźišo zwrěšći Chróšćan zběžk, statnje postajenemu zawrjenju tamnišeje srjedźneje šule zadźěwać. Serbski zakoń a artikl 6 sakskeje wustawy njeběštej so docyła jako škit wopokazałoj.
„Štož dołho traje, budźe derje“ rěka stare prajidmo, kotrež móžeš na kedźbyhódne wobzamknjenje krajneho zjězda Južnoschleswigskeho wolerskeho zwjazka (SSW) z minjeneje soboty poćahować. Klětu k wólbam zwjazkoweho sejma SSW ze swójskej lisćinu kandidatow w Južnoschleswigskej, w Kielu a na kupje Helgoland nastupi. Zo narodne mjeńšiny a dalši sympatizanća w druhich zwjazkowych krajach – kaž w Sakskej abo Braniborskej – tutych kandidatow wolić njemóža, njetrjebamy wobžarować. Nawopak, to je skerje lěpšina za cyłkowne předewzaće: Wolerski potencial SSW tči w Schleswigsko-Holsteinskej, tu wobsteji realna šansa, trěbnu ličbu wolerskich hłosow docpěć a sej mandat zdobyć.
Mjez počasami je nazyma wšěm na kulturje zajimowanym to, štož je zahoritym přećelam basketballa tak mjenowana crunchtime. Čas potajkim, w kotrymž (we wězo wobmjezowanym ramiku) wo něšto, hdyž nic wo wšo dźe. Lětsa tele trochu himpotace přirunowanje samo bóle přitrjechi hač hewak. Wšako wojuja najlěpši protagonisća mjenowaneho sporta tuchwilu wo „swětowe mišterstwa“, kaž to w Americe mjenuja. Zo z tym hišće hotowi njejsu, zaleži na wěstej pandemiji, wo kotrejž budźe něhdy rěkać, zo je jasnu cezuru wuskutkowała, wobwliwowacu wšitke fasety zjawneho žiwjenja. A kotraž je nam njesměrnu paradu nosow wobradźiła, dźakowano posłownje zrozumjenemu zahubnemu škitnemu nahubnikej. Někotři wužiwaja wony njewoblubowany čwak płatu samo jako nadrowc za brodu (Kinn) – čehodla, to najskerje sami njewědźa, chibazo mamy to jako formu perfidneho protesta rozumić. Sym wćipny, hdy wuhladamy prěnich mopedistow z nahłownikom na kokaču (Steiß).