Minjeny tydźeń zetkachu so w Němčanskej Grofic „La galeriji“ seniorojo wsy. Při šalce bunjaceho a wólnej rozmołwje informowaše jich wjesny předstejićer Wolfgang Neubert wo nowosćach. Tak woni na přikład zhonichu, zo su hakle njedawno zamołwite sakske instancy přepodali městu Wojerecam přizwolenje 2,4 milionow eurow spěchowanja za wutwar dróhi přez Němcy. Naprawa je hižo dawno připowědźena a poprawom chcychu lětsa twarić započeć. Nětko pak dyrbja projekt po cyłej Europje wupisać. Wuměnkarjo so wězo nadźijeja, zo wutwar dróhi klětu budźe­. Dalša zwjeselaca powěsć bě, zo hrajkanišćo pěstowarnje „Pumpot“ wu­twarja a zo su hižo nastroje za 12 000 eurow skazali.

Herbert Schnabel z biosferoweho rezerwata Hornjołužiska hola a haty přednošowaše Němčanskim senioram wo ptakach, jich škiće­ a přebytku w našej wokolinje. Přede­wšěm zajimowachu so rentnarjo za tuchwilny wobstatk baćonow. Za fachowe wuwjedźenja a wotmołwy na prašenja dźakowaše so Monika Neubertowa referentej z małym darom. Achim Nowak

Kamjenc (SN/bl). Kónc tohole tydźenja wita Kamjenske towarstwo Iniciatiwa dźěći z Černobyla znowa běłoruskich hosći, kotřiž budu měsac we Łužicy přebywać. Hižo wot lěta 1990, jako towarstwo załožichu, witaja iniciatiwnicy a dalši pomocnicy z wokolnych wsow předewšěm dźěći na wočerstwjenje.

Financnych přičin dla pak přijědźe jich lětsa jenož dwaceći na diabetes schorjenych dźěći do Lessingoweho města. Přebywać budu wone w towarstwowym domje na Fichtowej. Na cokor schorjeni trjebaja kruty dnjowy porjad, wosebitu jědź a medicinske zastaranje. Lětuši wopyt steji pod hesłom „šula – žiwy być z cokorom“. Tak chcedźa Černobylskich hosći nawučić, kak maja z chorosću wobchadźeć, kak měł jich wšědny dźeń wupadać, kotre zežiwidła su lěk, kotre jěd a tójšto wjac.

W Nowej Wsy pola Wojerec mócnje twarja. Dźěłaćerjo Nadeborec hłuboko­twarskeje firmy z Krušwicy ponowjeja tam druhi wotrězk statneje dróhi S 130 wot gratownje wohnjoweje wobory hač k mostej nad Sprjewicu. Nimo toho kładu tež hnydom dospołnje nowy wotwodźenski system za dešćowu wodu do zemje. Nimo toho přiměrja dróhu po wsy aktualnym wobchadnym wobstejnosćam a dźensnišim jězdźidłam. W septembru ma wšitko hotowe być. Foto: Jost Schmidtchen

Zahorjeny Joachim Müller runjewon njeje, jako spytam jeho za lětnju seriju našeho wječornika zdobyć. „Njesteju tak rady w zjawnosći. Činju swoje dźěło hižo dlěje hač 40 lět. A štóž chce ke mni přińć, tón přińdźe“, měni mějićel jěchanskeho dwora Müller w Bošecach, něhdźe pjeć kilometrow wot Budyšina zdalenych.

Z konjemi je Joachim Müller wot časa wukubłanja 1975 na prodrustwje w Bórku dźěłał a bě tam wjele lět wotrjadnik za plahowanje koni. Nazymu 1990 so zesamostatni, a krok po kroku je nowy ko­njenc twarił, započejo 1992 z wulkej jěchanskej halu a konjencom z 28 boksami. Dwě lěće pozdźišo přitwari dalši konjenc z dwanaće boksami. K připrawje słušeja hišće wobswětlene skakanišćo, dresurnišćo a tysac metrow dołha galopowa čara. Nazymu 2006 je wón z třěchu krytu wodźensku připrawu do słužby stajił. Dźesać hektarow wulke kople čakaja na konje a za plahowanje žrěbjatow dalše pastwy pod bliskim Čornobohom.