Łaz (AK/SN). We Łazu serbskeho komponista Jana Pawoła Nagela (1934–1997) ze Złyčina w dźakownym, čestnym wopominanju wobchowuja. To je Spěchowanske towarstwo zetkawanišćo Dom Zejlerja a Smolerja předwčerawšim, srjedu, z klawěrnym koncertom podšmórnyło. 40 připosłucharjow je składnostnje 90. narodnin wuměłca přichwatało. Pianistka a komponistka Liana Bertók z Besigheima pola Heilbronna na Nagelowym klawěrje a Annett Baumann ze Sakskeje statneje kapały Drježdźany na huslach stej z wjelestronskim programom zahoriłoj.
Zaklinčachu twórby njezabyteho komponista kaž „Šunowska“, 3. sadźba „Suity Kocorjana“, 3. a 4. sadźba „Sonaty za husle a klawěr“ a „Bórkowska“. Kruch „Nazyma“ we wersiji za husle a klawěr dopominaše na hłuboku ból Serbow wotbagrowanja mnohich łužiskich wsow dla. Runje tak běchu twórby Kocora, Bacha, Vivaldija, Medeka a Rachmaninowa słyšeć. Bertók sama bě z Nagelom wot 1981 w hłubokim přećelstwje a zhromadnym dźěle zwjazana. Wón je ju jako komponistku skrućił a posylnił. Swój kruch „Burleska“ hraješe Bertók z Baumann.
Budyšin (CRM/SN). W rjedźe duchownohudźbnych nyšporow w Tachantskej cyrkwi swj. Pětra poskići minjenu njedźelu naš krajan Tomaš Žur ze swojej mandźelskej Roswithu Sauer wot njeje přez lěta w Berlinskej katedrali swj. Jadwigi přewšo wuspěšnje přewjedźeny literarno-hudźbny format „Słowa kaž hudźba“. Pod hesłom „Dźak za žiwjenje“ steješe jědnaće basnjow najwšelakorišich našočasnych awtorkow a awtorow na programje. Ke kóždej poetiskej twórbje zahra profilowany organist, znajo a hajo w dalokej měrje tohorunja šěroku paletu modernišeje a našočasneje pišćeloweje literatury, na Kohlowych pišćelach w katolskim dźělu Božeho doma wurězki z naročneje pišćeloweje literatury.
Lěćny čas so bliži, a kaž ćehnje ludźi won do swěta, tak so domoródni hosćićeljo nadźijeja, zo mnoho turistow swój puć do Łužicy namaka. Dotal je naš region skerje atraktiwny za krótše jězby, kaž nam turistiske statistiki pokazuja. Što pak zajimuje pućowacych? Jednych předewšěm krajina, druhich města a kultura, dalšich zas wólnočasne atrakcije a poskitki. Někotrych tež „mentalita“ wobydlerstwa, štož pak je husto z traděrowanymi klišejemi zwjazane. A to móže so tež negatiwnje na atraktiwitu regiona wuskutkować. Myslu sej, zo so Łužica runje najlóšo nima hladajo na to, kajki předewšěm politiski wobraz wo njej so runje w medijach šěri.
Jenož mało dopomina dźensa hišće na lěhwo w Narću, w kotrymž běchu nacionalsocialisća francoskich wojakow zajeli a kotrež běše po lěće 1945 přebytk za wuhnatych wójny. Nětko strach hrozy, zo so lacaretna baraka zwottorha. Na platformje change.org zběraja podpisma přećiwo tomu.
Narć (SN/MiR). Namołwu Němsko-francoskeho zjednoćenstwa za pedagogiske a kulturelne zhromadne dźěło (REVE) z 13. februara 2024 so na peticiji wobdźělić, je dotal nimale 1 200 ludźi podpisało, mjez nimi tež Serbja. Přichodny zaměr akcije je 1 500 podpismow docpěć. Předsyda REVE dr. Christian Raum ma ležownosć za njewšědnu europsku městnosć dopomnjeća we Łužicy. W swojej argumentaciji za digitalnu akciju wón připowědźene wottorhanje jasnje wotpokazuje. Porno tomu namołwja wón, ležownosć na městnosć měra a zetkawanja wutwarić.
Chmjelow (SN). Čestnohamtski stawiznar z Chmjelowa/Schmellwitz (Choćebuz) Frank Schreiber, je wčera Serbskemu institutej manuskript spisowaćelki Marjany Domaškojc z něhdźe 60 stronami přepodał. Při tym jedna so wo dźiwadłowu hru „Šwickojc pytaju źowku“. Wón je drohoćinku ze stron dalokeje swójby dóstał, dokelž bě jim znate, zo so wón ze serbskimi stawiznami zaběra. Marjana Domaškojc bě po Prěnjej swětowej wójnje kmótra syna swójby Thiemanojc, kotřiž maja hač do dźensnišeho zwisk k Schreiberecam.
Zawostajenstwo spisowaćelki Marjany Domaškojc (1872–1946) z Cazowa, kotrež chowa so w Serbskim kulturnym archiwje, je „jenož fragment“, zwěsći archiwarka dr. Annett Brězanec. A dale wona zwurazni: „Snadnuški kašćik wobjima horstku listow a literarne fragmenty. Wot dźiwadłoweje hry předležachu dotal jenož dwě rukopisnej stronje. Ćim wjetše je wjeselo, zo přepoda so nětko original dźiwadłoweje hry kaž tež list Domaškojc Minje Witkojc do archiwa.“
Prěni raz wozjewena bu hra „Šwickojc pytaju źowku“ w kulturnym časopisu „Łužica“ w lěće 1932. Jako kniha je w lěće 1936 wušła.
Malešecy (CRM/SN). Nalětni koncert muskeho chóra Delany z tudyšimi chowancami Witaj-pěstowarnje na zawčerawšej njedźeli njemóžeše so bohužel tak wotměć kaž planowany a w Serbskich Nowinach připowědźeny. Ale namaka so na zbožo wupuć a město pěstowarskich dźěći poskići Grafec trójka, su to mać Adela a dźowce Alma a Berta, nimale połhodźinski jara spodobny program z klawěrom a dwojimi huslemi, kiž dosć bohate připosłucharstwo z wjele respektom a dźakliwje přiwza. Je dźě swójba wosebje pod mjenom Trittmacher w cyłej Malešanskej wokolinje jako přewšo aktiwna znata.