13. smažnika 1884 dopołdnja zemrě w Budyšinje zbudźer serbskeje narodneje mysle Jan Arnošt Smoler. Wón bu na Budyskim hrodźišćowym pohrjebnišću pohrjebany. Farar Michał Domaška praji w swojej pohrjebnej narěči: „Hdźež štó chcyše Serbam škodźić, tomu wobaraše Ty, štóž so chcyše za nich hodźić, tomu pak so starał sy.“ W nekrologu hódnoćeše so zemrěty wótčinc takle: „Jeho smjerć je našemu Serbowstwu najćešu a najbolostnišu ranu nadyriła a jemu muža wzała, wot kotrehož so z połnym prawom rjec hodźi, zo bě prěni mjez sławnymi mužemi a zasłužbnymi wótčinami našeho naroda.“ Pochowany bu wón w swójbnym rowje z dwurěčnym hronom „Wěčne swětło swěć jim“. Smolerjec swójbni a potomnicy su z nim w dostojnym wulkim rowje pochowani.
Budyšin (SN/bn). Tradicionelnje z wutřělemi pistolow resp. kanonki su intendant Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła Lutz Hillmann, Budyski wyši měšćanosta Karsten Vogt a krajny rada wokrjesa Budyšin Udo Wićaz (wobaj CDU) wčera 28. Budyske lěćne dźiwadło na Budyskim Hrodźe zahajili. Premjera inscenacije „Spuk unterm Riesenrad – Jetzt ist Bautzen dran“ bě wupředata, nimale tysac přihladowarjow mytowachu wukon na jewišću a za nim skutkowacych z dołho trajacym přikleskom. Po předstajenju dźakowaše so Hillmann swojemu mustwu, wuzběhnywši předewšěm wuhotowarja jewišća Mirosława Nowotneho a rjemjeslnikow, kotřiž jeho „naročne, často překwapjace a hdys a hdys bjezmała kołwrótne ideje zwoprawdźeja“. Jako režiser spektakla pod hołym njebjom wón zjima: „Wuspěšna premjera njeby móžna była, njesměł z absolutnymi profijemi hromadźe dźěłać, na kotrychž móžu so w kóždejžkuli situaciji spušćeć. Za to dźakuju so z cyłeje wutroby.
Minjene póndźele wotmě so we wobłuku akcije „Happy monday – wjesoła póndźela“ dohromady wosom zarjadowanjow mjez druhim z koncertami, rejemi a přednoškami na wjacorych naměstach Budyšina. „Wulki finale“ wuhotuja organizowace něhdźe 50 towarstwow a iniciatiwow w „trochu rozšěrjenym formaće“.
Budyšin (SN/bn). Na Hłownym torhošću sprjewineho města předstaja přichodnu póndźelu dohromady tři skupiny „pisany program, wopřijimacy indie pop, beat, rock a serbski brass“. Po medijowej zdźělence organizatorow zahraja Šwintuchi – „młodźi hudźbnicy z Chrósćic a wokolnych wsow“ – serbske ludowe spěwy w „dospołnje nowym zwukowym šaće“. Band Die Baumschule, wurostła z dorostoweho spěchowanja towarstwa Kamjentny dom, chce publikum mjez druhim ze swojim hitom „In Bautzen wird die Mate knapp“ zahorić. Prěni raz prezentuje skupina Zynkofunk zwonka lětušeje inscenacije Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła „Na tamnym boku měsačka – Hercy“ swoje adapcije w 1960ych lětach nastatych spěwow „prěnjeje serbskeje beatoweje skupiny Hercy“.
Njech so ludźo w přichodźe tak za rěč zajimuja kaž tuchwilu za drastu – to přeje sej Katalin Porackojc. 41lětna je wot najnowšeho takrjec oficielnje nowa šefredaktorka Noweho Casnika, funkciju je hižo wot lońšeho komisarisce wukonjała. Zo by so intensiwnišo lubowanej delnjoserbšćinje wěnowała, běše dźowce Martiny Golašojc najsylniši motiw, do redakcije NC zastupić. Žurnalistisce je runja maćeri hižo wjacore lěta za serbski program RBB dźěłała. Běžnje serbowała je pak hakle jako sobudźěłaćerka w běrowje Domowiny w Choćebuzu, čehoždla je tehdomnišemu zastupowacemu jednaćelej třěšneho zwjazka Haraldej Kóńcakej dźakowna, zo wón ze wšěmi konsekwentnje serbowaše.