Firmu edding wopytali

pjatk, 09. awgusta 2019 spisane wot:

Skupina hortowych dźěći z Pančic je 24. julija z bu­sowej liniju 102 do Budyšina jěła. Jako zastachu před firmu edding, w kotrejž pisaki zhotowjeja, wuwalachu woči. Tam staj nas knjez Malcher a jeho sobudźěłaćerka Nadine hižo wočakowałoj. Wonaj wodźeštaj nas po wulkej hali ze wšelakimi mašinami a nastrojemi. Tak mjez druhim zhonichmy, zo produ­kuja na Budyskim stejnišću 48 wšelakich pisakow w mnohich formach a wulkosćach. 86 sobudźěłaće­rjow tam maja.

Wobhladachmy sej wšelake stacije produkcije a zho­nichmy, kelko dźěła je trěbne, prjedy hač je tajki pisak hotowy. Wosebje pak nas zajimowaše, kak pisak swoju kónčnu barbu dóstawa. Pisaki přimać – wosebje wše­la­ke materialije – běše dźěćom wulke wjeselo. Na kóncu wodźenja smě­dźe­še sej kóžde z nich pisak jako do­pom­­njenku sobu domoj wzać.

Wulki dźak firmje edding, zo smědźachmy sej ­produk­­ciju­ pisakow wobhladać. Nětko wěmy, kelko wutrajnosće sobudźěłaćerjo trjebaja, prjedy hač móžemy my tajki pisak wužiwać.

Tekst a foto: Tereza Wajdlichec

Element woheń

pjatk, 09. awgusta 2019 spisane wot:
Dźěći Chróšćanskeje pěstowarnje ze „smólnicami“Tule rysuje knjeni Gruberowa dźěćom a wobydlerjam starownje woheń na ruku.Foće: Daniela Ćemjerowa

W pěstowarni „Chróšćan kołć“ ­smy so z temu elementy za­běrali. Zeznali smy hižo ele­menty zemja, woda a woheń. Woheń? Što je najwjetši woheń našeho uni­wersu­ma. Słónco! Kak wažne a trěbne wone za nas ludźi je? Za čo je woheń trěbny a hdźe jón wužiwamy? Woheń móže tež strašny być. To su dźěći wo­sebje na folklornym festi­walu, jako je so polo blisko Hórkow paliło, zhonili. Wo tym smy samo we wšědnym rańšim kole rěčeli. Za­bě­rali smy so dale z pra­šenjom, kak mamy z wohenjom wob­chadźeć, što činić, hdyž wudyri? A kotre telefo­no­we čisło mamy zazwonić? Kotre infor­macije mamy při telefonje podać? Po tym smy wšelke wudźěłki na ele­ment woheń rysowali a paslili. Wotćišć rukow bě woheń.

Fota: Felix GrimmigZe zapřadkow wulězu čerwjene murjowe pčołki při temperaturach wokoło 12 stopnjow.Na dompuću mějachmy ruce połnej, jako zběrachmy njerjad podłu hłowneje dróhi.Jako mali pčołarjo móžachmy so bjez stracha kołćam bližić a pčołki cyle dokładnje wobkedźbować. Mysliće sej nětko, zo wam bajku ba­jemy? Móže­će nam to woprawdźe wěrić. Smy to a hišće wjele wjac w šul­skim projekće zho­nili a nawuknyli. We wučbje serb­šćiny a němčiny pře­wjedźechmy projekt na temu pčołki. Wjacore šul­ske hodźiny njejsmy jenož wo prawopisu rěčeli, ale smy sej zajimawostki k překasancam wotkryli. Naša wučerka nam na přikład powědaše, zo dyrbja pčołki za jedyn kilogram mjedu wjacore tysacy kćenjow pytać a z nich próšk znosyć. Něhdźe 120 000 kilometrow čary wone za to wotlětaja. To je telko, kaž bychmy něhdźe trójce swěto­wu kulu wobkružili. Pčołki přez cyłu zymu spja. Hdyž nalěto zaso wo­tuća, wone hnydom za nek­tarom njepytaja, ale leća na nuznik. Dokelž so w zymje wuprózdnić njemóža, činja to na prěnim wulěće. My šulerjo smy so doma z temu zabě­rali a našim sobu­šulerjam před­no­šo­wali.

SUPER: Wodowe Hendrichecy

pjatk, 02. awgusta 2019 spisane wot:
Foće: Milenka RječcynaFoto: SN/Hanka ŠěnecZa tykanje sačkow je wutrajnosć trěbna. Sabina Ju­ren­cec měješe wotpowědnu nitku a parlički sobu, štož za tele wuměłstwo trjebaš. Spěšnišo dźe parlički za ručne banćiki tykać. To su holcy a hólcy wužiwali a tak za sebje debjenku zhotowili.
Rěčne lěhwo a SŠT – to je zhromad­nosć. Prěni króć pódla bě lětsa Claudius Buša z Radworja. „Mój bratr Clemens je hižo wjackróć sobu jěł. Wón je doma přeco wo tym powědał. Tuž sym nětko­ sam pódla, a mi so lubi.“ Claudius póń­dźe nowe šulske lěto do 6. lět­nika Radworskeje Serbskeje wyšeje šule „Dr. Marja Grólmusec“. Rady chodźi wón na cyłodnjowske poskitki a naj­radšo na blidotenis. Tuž je tež we Wo­dowych Hendrichecach rady z palku za běłym bulikom honił. „Chodźu tež rady kupać. Wo­sebje derje je, zo namakaš w rěčnym lěhwje přećelow.“ Lubiłoj stej so Claudiusej wosebje kazinowy wječor a dopołdnjo z Matejom Dźisławkom. „Wón je nam wobrazy fol­klorneho festiwala pokazał a je nam roz­jasnił, kak móžeš to, štož so ći na motiwje njespodoba, wušmórnyć.“
Na durjach w domje 2 we Wodowych Hen­drichecach wisaja njewšědne plakaty.

Serbski dušepastyr, wučer a literat Romuald Domaška so před 150 lětami w Koslowje narodźił

„Tysac lět hnadowne městno Róžant“, „Chodojty“ a „Wbohec mosty“. Tele literarne twórby su z pjera spisowaćela, wučerja a dušepastyrja patra Mikławša Romualda Domaški. Žiwjenje a skutkowanje tohole wótčinca je towarstwo Naša Knjeni na Lipje minjenu njedźelu z wobšěrnym přednoškom mnohim zajimowanym znowa zbližiło.

Sernjany swjeća lětsa prěnje pisomne naspomnjenje před 600 lětami. Rodźeny­ Sernjančan a dobry znajer stawiznow­ delanskich wsow Pawoł Rota­ je někotre stawizniske zajimawostki wo wsy zestajał, kotrež čitarjam Serbskich Nowin we wjacorych dźělach spřistupnjamy:

Sydlerjo w kulowcu

Wobydlerjo Sernjan běchu zahrodnicy a chěžkarjo. Hospodarske pisomne po­d­łožki wobswědčeja we wsy dźewjećoch zahrodnikow. W kulowcu (dźensa Při nawsy) bě jich po zapiskach jenož hišće šěsć. Wěsće tež tamni třo spočatnje w jadrje sydlachu.

Bě to 1. awgusta 1969. Na wonym pjatku knježeše w Smjerdźacej čiłe žiwjenje. Wjes bě pyšena a na šćežorach smahowachu chorhoje. Byrnjež hišće čas žnjow był, sy tehdy­ wšěch wjesnjanow – tež z Łazka, Róžanta a ze Sernjan – ze swojimi dźěćimi swjedźensce zdrasćenych widźał. Wšitcy dźě chcychu być swědcy wažneho podawka. W zhromadnym dźěle su zmištrowali wulke wužadanje a sej natwarili pěstowarnju.

Mjez čestnymi hosćimi běštaj tež tehdyši předsyda Domowiny Kurt Krjeńc kaž tež prěni naměstnik předsydy Rady wokrjesa Kamjenca Gerhard Huhla. Wón wupraji swój dźak a připóznaće wšěm wobdźělenym třoch serbskich gmejnow. Kurt Krjeńc, kiž je patronat nad twarom přewzał, wuzběhny, „zo su sej wjesnjenjo z twarom swoje žiwjenje wobohaćili“. Kubłarkow napominaše, pěstowarnju njewobhladować jenož jako přebywanišćo za dźěći, ale ju měć za kubłanišćo serbskich dźěći.

Wjesnjanostka Smjerdźaceje a Łazka Marja Krawcowa w mjenje wšěch třoch gmejnow porěča a přepoda prěnjej nawodnicy Borborje Bartowej symbolisce wulki poprjancowy kluč.

Nahladnu pěstowarnju w jednym lěće natwarili

Zahroda w klóštrje Marijineje hwězdy w Pančicach-Kukowje, kotraž je w nošer­stwje Křesćansko-socialneho kubłanskeho skutka CSB, njeje jenož w regionje adresa, ale tež zwonka njeho. Tež lětsa – w 25. lěće wobstaća zeloweje a wučbneje zahrody – je wosebitosć, kotraž je mjeztym z tradiciju znowa tysacy hosći přiwabiła. Rěč je wo „Nocy tysac swěčkow“, kotruž wotměchu minjenu sobotu 16. króć!

„Nóc tysac swěčkow“ zwjazuje kulturu, zela a wědu ze swěčkami. Minjene lěta móžachu tam na jewišću cyle rozdźělne skupiny witać, mjez druhim akordeonowy orchester z Großröhrsdorfa 2016, serbsku skupinu Sorbian Art Trio 2017 a lětsa Serbski folklorny ansambl z Wu­dworja a Zhorjelčana Gabriela Momméra, kotrehož hłós mnozy ze Serbskeho rozhłosa znaja. Kombinowanje ze swětłom swěčkow a tych bywaše zašłe lěta dale a wjac – ličba stupaše wot 5 000 hač na něhdźe 8 000 – zda so prawy recept ludźi přiwabić. Ze serbskeje strony zwěsćamy, zo je serbskosć w programje přibyła, štož zwjesela. To měli zamołwići dale wjesć a snano hišće stopnjować.

Božemje w Njebjelčicach

pjatk, 19. julija 2019 spisane wot:

Dźesać předšulskich dźěći je so z Njebjelčanskej pěstowarnju rozžohnowało. Do toho pak dožiwichu hišće zajimawej dnjej.

HURA
Žłobikarske dźěći Chróšćan kołća mějachu srjedu, 10. julija, wosebity dźeń. Hnydom po snědani podachu so z ku­błarkami na Kralec burski statok w Chrósćicach. Tam je nam knjez Kral swoje zwěrjata pokazał. W hródźi stejachu kruwy a tež małe ćelatko. Łastojčki widlowachu wokoło hněž­kow a po cyłej hródźi. Potom wjedźeše wón nas do konjenca. Konje dachu so při nózdrach majkać. Wonka na dworje je nam knjez Kral potom pokazał, kak wón konja rjedźi a zo ma kóń pódkowy. W kurjencu wobhladachmy sej honača a kokoše kaž tež hnězda, do kotrychž kokoše jejka njesu. Zaspěwachmy sej spěwčkaj „Ja mam konje“ a „Kikerahi, biło je tři“. Podźakowachmy so knjezej Kralej a podachmy so na hrajkanišćo stareje pěstowarnje. Tam čakaše na nas wulka překwapjenka. Dźěći su wot nětka pěsto­war­ske dźěći. A tuž dóstachu mału cokorowu titu a znamješko pěsto­warskeje skupiny, do kotrejež je přiwozmu. Na znamješku je widźeć „jabłučina“, „krušwina“ abo „wišnina“. Mać, knjeni Hajnkowa, bě za wšitke dźěći piknik přihotowała. Muffinsy, sad, brěčka a słódkosće – wšitko je nam zesłodźało.

nowostki LND