Kónc februara běch w Choćebuzu na sympoziju składnostnje 400. posmjertnin serbskeho uniwersalneho wučenca Albinusa Mollera. W přiručce sympozija rěkaše: „Prěnja ćišćana serbska kniha běchu ewangelske spěwarske z małym katechizmom Luthera, kotryž bě Mollerus z němčiny přełožił. Knihu ze 120 psalmami a kěrlušemi da na swójske kóšty w lěće 1574 w Budyšinje pola Michała Wolraba ćišćeć.“ – Jako so njedawno w knihikup­stwje prašach, kotra kniha je we wokomiku najpožadaniša, mi prajichu, zo je to najnowša kniha Ferdinanda von Schiracha. Prjedownicy von Schiracha su serbscy ewangelscy fararjo Šěrachojo. Jedyn z nich załoži w lěće 1716 sobu Lipšćanske prědarske towarstwo, we wěstym zmysle předchadnik dźensnišeje Sorabije, a jeho syn je wuznamny farar a pčołar Hadam Bohuchwał Šěrach (1724–1773) – připad drje, a tola ma woboje něšto z knihami a ze Serbstwom činić!

Susodźa

Mićo Cvijetić

Zdawna znajach jeho wot widźenja,

Zetkachmoj so w zachodźe k schodźišću.

Mjelčo dźěchmoj jedyn nimo druheho.

Wobkedźbowach jeho, znajmjeńša do wčerawšeho,

kak poda so na wšědne přechodźowanje,

Zeprěwajo na tři nohi swoje ćěło,

Zhubi so za róžkom našeho mróčelaka.

Při zachodźe je přilěpjeny smjertny nawěšk,

Fotografija z něčejeho bywšeho žiwjenja,

Wjesołe woči a šěroki posměwk na mjezwoču,

Kaž bych widźał přichodneho podobnaka.

Přepozdźe, zo damoj sej mjez sobu ruku,

Ženje njejsmój so postrowiłoj kaž čłowjekaj,

Ženje njejsmój sej rjekłoj ani jeničkeho słowčka.

A měłoj smój wo tym a tamnym nadosć powědać,

Móhłoj bachtać wo wšěm a kóždym,

Najwjac wo něhdyšich a tučasnych wozbožerjach,

Kotřiž nas slepych na lód wjedu.

(přełožk Dorothea Šołćina)

Něhdyše wuhlowe jamy kaž tež kultura a stawizny Serbow zbudźeja dale a wjetši zajim pućowacych

Wot toho časa, zo je jasne, zo wot lěta 2038 tež w Hornjej Łužicy wokoło Slepoho žanu brunicu wjace wudobywać njebudu, dźeń a wjace busowych pućowacych předewzaćow z cyłeje Němskeje jězby do wuhlowych jamow knihuje, kaž Horst Lehmann powěda. Něhdyši hórnik, w mašinotwarje za techniski serwis zamołwity, je dźensa wuměnkar. Wosom lět pak hižo jako swobodnje skutkowacy pućowanski přewodnik turistiske skupiny a dalšich po wopytowarskim centrumje „Wjelčanski hórnistwowy turizm“ po ekskursijach, safarijach a dalšich zarjadowanjach wodźi. Tam dźě zajimcy wšitko wo wudobywanju wuhla zhonja a wo tym, kotre sydlišća dyrbjachu tohodla wotbagrować. Při tym so mnozy za stawiznami a kulturu Serbow prašeja. Wšako mnohich z busami tež do delanskich kónčin, Kulowa, Budyšina a Slepoho woža, zo bychu jim wo našim ludźe rozprawjeli.

Z pomocu ultrazwukoweje technologije beton měšeć a energiju lutować

Mjeno firmy „Sonocrete“ wobsahuje dwě wopřijeći. „Sono steji za sonochemiju, při čimž dźe wo wliw ultrazwuka na chemiske reakcije. Concrete je jendźelske słowo za beton“, rozłožuje jednaćel Ricardo Remus. Młody Choćebuski twarski inženjer je z koleginu dr. Christianu Röß­ler nowu metodu za to wuwił, zo by beton spěšnišo stwjerdnył. Dr. Rößler je wědomostna sobudźěłaćerka Weimarskeje Bauhaus-uniwersity a nawjeduje tam dźěłowu skupinu za mikroskopiju elektronow a cementowu chemiju. „Rewolucioněrujemoj zhotowjenje betona“, měni Remus.