Štóž je w Chrósćicach festiwalny kónc tydźenja wot farskeho dwora do směra tohorunja wobdźělenych burskich statokow we wsy šoł, je so snadź dźiwał. Wosebje hdyž běše prěni raz z hosćom tutoho wusahowaceho wjerška serbskeho žiwjenja. Dokelž wuhlada taflu „Krawžic dwór“ z do- a wotchadom ludźi – na­jebać to, zo dwór na oficielnym planje festiwalneho zešiwka njesteješe. Tola hižo pjatk su wjesnjenjo tule při točenym piwje sedźeli, a dwór su organizatorojo na zapisu kulinariskich poskitkow wobkedźbowali. Tež kulturneho poskitka je, drje nic wotměnjacy program hudźbnych skupin na wulkim jewišću, ale wustupy muži Přezpólnych, kotřiž pěstuja hižo dołho stare serbske ludowe spěwy.

Wikowarjo su swoje draby zapakowali, pod Fulkec hórku zaćahny njejapcy měr. K blidu přisydny so porik, za městnom pytacy. Njetraješe ani minutu, a hižo rozkćě rozmołwa, kaž zo bychu swójbni bjesadowali. Dóńdźe hišće mać z dźěsćom. Njeje scyła ćežko so dorozumić, byrnjež Roberto Lombino čěsce, jeho přećelka Hanna Piechocka pólsce, Maria Clausenowa a jeje dźowka Sara serbsce rěčeli.

Deleńkec statok srjedź wsy w Chrósćicach njeje jenož ródny dom dźěda předsydy Domowiny Dawida Statnika, ale tež rjany přikład za „kontinuitu tradicije“, kaž na přijeću składnostnje zahajenja festiwalneho wječora sobotu rěkaše. Sakske Nowiny su tróšku šćipaće pisali, zo běše to zawrjene zarjadowanje zwonka zjawnosće. Přiwšěm běše lisćina hosći z tu- a wukraja dołha dosć a městno za masy ludźi runja druhim burskim statokam tule njeje. Poprawom je rjenje hladany dwór tajke něšto kaž prózdninski kwartěr.

Jadwiga Deleńkec bydli hižo třiceći lět w Berlinje, a dom słuži prawidłownym kónctydźenskim pobytam we Łužicy. Zhromadnje ze swojim bratrom Měrćinom, wón je mjeztym wosom lět farar w Chrósćicach, je wona statok kupiła, jako třeći je so jeje muž přidružił. Tak su substancu dwora zdźerželi – a herbstwo třoch legendarnych nježenjenych ćetow wuchowali, kotrež běchu jónu wobličo tutoho statoka.

Srjedź meje poda so chór 1. serbskeje kulturneje brigady z busom do słowjenskeje stolicy Ljubljany. Start pak dyrbjachmy wo dwě hodźinje přesunyć – bus měješe problem z hydrawliku­. Nalada pak bě přiwšěm dobra a předwjeselo něhdźe 70 młodostnych a zamołwitych na dwanaćehodźinsku jězbu bě tak a tak wulke. Jězba so spěšnje miny, tójšto w busu spěwachmy a něhdźe w 22 hodź. ­dojědźechmy do rjaneho hostela „Celica“. Spěšnje běchu stwy rozdźělene, a padnychmy sprócni do łoža.

Wutoru rano čakaše po snědani hnydom ­prěnja proba na zahrodźe trochu zdaleneje ewangelskeje cyrkwje na nas . Zwučowachmy tam za koncert, ale tež za přichodny wulki projekt brigady – nahrawanje oratorija „Žně“. Po wobjedźe a krótkej přestawce podachmy so z powjaznicu na ­srjedźowěkowski hród ­Ljubljany. Wottam ­mějachmy wulkotny ­wuhlad na město, a pu­ćowachmy zaso dele. Po wje­čeri w rjanej korč­mičce při rěce zetkachmy so nimale wšitcy hišće raz na mosće a tworjachmy serbske koło. Spěwachmy a rejo­wachmy k znatym serbskim štučkam, a tak móžachmy hnydom za swój koncert w katedrali wabić.