Mongolska – ducy po najrědšo wobydlenym kraju swěta

W Mongolskej maš před susodami swój měr! Kraj drje je wjac hač štyri króć wjetši hač Němska, ale tam pak bydlitaj na kwadratnym kilometru je­ničce dwaj čłowjekaj. Pola nas tołka so na nim 234 ludźi! Dokelž pak bydli ­połojca něhdźe 3,3 milionow Mongol­čanow w stolicy Ulan Bator, je wonka w zbytnym kraju hišće wjele wjac městna.

Runje tam mje nětko ćehnje. Won do prózdneje daliny, w kotrejž njejsu regionalne města wjele wjetše hač Kulow abo Wóspork. Won do daliny, w kotrejž docpěješ přichodnu jurtu hakle po 20 abo tež 50 kilometrach a hdźež dźěći druhdy sta kilometrow daloko wot doma preč do šule chodźa.

Jurta prěnjeho wječora steji 250 km zapadnje Ulan Batora. K wječeri syda tajke něšto kaž kozacy gulaš ze šalku wukisaneho mloka kobły (gegorene Stutenmilch). Potom so do samsneje šalki hišće palenc z mloka (!) naliwa. Wšitkim dźewjećom tuteje swójby derje słodźi. Po­tajkim tež moja mandźelska a ja tak ­činimoj, kaž by słodźało. Hdyž njeby mloko kobły jenož tak žałostnje wótrje wonjało ...

Štož je so w minjenych lětach na polu serbskeje hudźby hibało, je bjezdwěla wulki pokład za mały serbski lud. Wjacore skupiny so załožichu, na dumpańcach, kwasach, festiwalach a na mnohich dalšich swjedźenjach so hólcy a holcy do kruha zestupaja a sej z ničeho zapiskaja a zaspěwaja. W Chrósćicach je so najwjac z aktualnych serbskich hudźbnikow na předposlednim dnju zašłeho lěta zetkało a tam před 700 ludźimi wulki spektakel pokazało. Serbske młodźinske

towarstwo je zhromadnje z hłownym

Kaž po tradiciji z wašnjom, přewjedźechu studenća a studentki towarstwa Sorabija Lipsk tež lětsa zaso swoju hodowničku. Wjeselić smědźachu so ­­na wopyt­ basnika Benedikta Dyrlicha (foto horjeka), kotryž čitaše jim ze swojeje noweje prozoweje zběrki „Na motawych mjezach“. Pozdźišo su tež Sorabičenjo a Sorabičanki swoju kreatiwnu žiłku wopokazali a tak w běhu wječora skeče přednjesli, zajimawe kwisy wuwili a wězo tójšto spěwali. Za porjadnu ­hodownu atmosferu běchu sej čłonojo a čłonki Sorabije zaso swójski hodowny štomik organizowali a jón z kulemi w serbskich ­barbach wupyšili. ­Ze zhromadnej­ bjesadu a hraćom deskowych hrow lóštny wječork w Centrifuze, klubowni serbskich studowacych, wuklinča. Jan Bogusz

S    woje 200te narodniny by

Korla Awgust Kocor 3. decembra 2022 swjećił. Tuž so hižo přez cyłe lěto w Hor­njej Łužicy Lěto Zejlerja a Kocora swjećeše. Tež w Kulowje, hdźež tamniša šula Kocorowe mjeno nosy, na komponista na wosebite wašnje spominachu.

Hižo do jubilejneho dnja poło­žichu šulerki a šulerjo před pomnikom Kocora na šulskim dworje rjany wěnc.

8. decembra podachu so wšitcy serbšćinu wuknjacy šule do Stróže pola Hućiny do tamnišeho šulskeho muzeja, hdźež bě Kocor dźesać lět z wuče­rjom. Marlis Konjech­towa hólcam a holcam tójšto wo stawiznach tuteje městnosće powědaše. ­Šulerki a šulerjo pisachu potom na mału šćěpjelowu taflu a zbližichu sej ­metody tehdyšeho šulskeho žiwjenja. Dale dźěše stajnje we wotměnje na wšelakich stacijach. Syman Hejduška bě za hudźbu zamołwity, pola ­Christiany Kubańkec-Dinarjoweje móžachu dźěći a młodostni paslić.