Do 800lětnych stawiznow Bukec pohladane

Wobhladaš-li sej Bukecy, tak zjewi so wjes ze swojej prěnjej cyrkwju před 800 lětami tež prěni raz w swětle stawiznow. To sta so 25. februara 1222. Biskop Bruno II. Mišnjanski přepisa z wopismom cyrkej a sydlišćo Bukewicz Budyskemu tachantstwu. Tute na wyšinje ležace sydlišćo (300 metrow nad mórskej hładźinu) namakamy na poł puća z Budyšina do směra na Lubij. W běhu časa su Bukecy mnoho wosebitosćow dóstali. Nimo toho pobrachuja starše archeologiske namakanki. Po wšěm zdaću eksistowaštej něhdy dwě sydlišći, w rozdźělnym času nastatej, kotrejž stej pozdźišo hromadźe zrostłoj. Starši dźěl drje bě wona wjeska, kotraž je so na trochu škitanej sewjernej kromje wyšiny wuwiła a kotraž bě słowjanskeho pochada. Za to rěči mjeno Bukowica, pokazka na „městno w bukowym lěsu“. Pozdźišo, jako bu słowjanski sydlenski rum wot zažneho 10. lětstotka do tak mjenowaneho zažnofeudalneho němskeho knjejstwa zarjadowany, je so dalše sydlišćo wuwiło.

Na festiwalach po wšěm swěće zetkach chětro zajimawych ludźi. Tak je so mi stajnje na festiwalu „Łužica“ w Chrósćicach a Hochozy šło a tež festiwal dudakow w Slepom minjeny kónc tydźenja w Slepom w tym žane wuwzaće njebě.

Na swjedźenskich kemšach mi woni hižo napadnychu w swojich narodnych drastach z tójšto čerwjenymi elementami. Drasta bě mi někak znata a myslach hnydom na rybarjow. Zo ležach z tym prawje, mje w rozmołwje z čłonami Rejwanskeho a folklorneho ansambla Ihna na 9. mjezynarodnym festiwalu dudakow w Slepom minjeny kónc tydźenja ćim bóle zwjeseli.

Publikum wot prěnjeho serbskeho spoken word-zarjadowanja a noweho zynkonošaka Noweje Doby zahorjeny

Młoda serbska literatura a hudźba steještej w srjedźišću sobotneho zarjadowanja pod hesłom Lit|a|pop, kotrež nasta na iniciatiwu intendanta SLA Tomasa Kreibicha-Nawki a jednaćela LND Symana Pětra Cyža. Wjace hač sto zajimcow na zahrodźe SLA pod Röhrscheidtowej baštu w Budyšinje smědźeše hnydom dwě premjerje dožiwić. Prěnja wěnowaše so žanrej „Spoken word“, w kotrymž poeća a poetki publikumej teksty z wěstej performance předstajeja. W serbskej rěči tónle žanr předstajowanskeho wuměłstwa hišće njeeksistowaše. Hač do nětka! Młodu serbsku literaturu woswjećić, pisacym jewišćo skićić a zdobom wuhlad na wuspěch garantować, to běchu zakładne intencije iniciatorow. A wupłody toho hódnoćeše sobotu publikum ze sylnym aplawsom.

Pohladnicy powědaja wo dawnych časach, swědča wo podawkach a ludźoch. Alfons Handrik wotkrywa nam swět, na kotryž smy minjene lěta nimale ­pozabyli.

Dokładnje sto lět stara pohladnica dopomina z třomi dalšimi motiwami tež na zajimawe stawizny impozantneho hrodu w Delnim Wujězdźe. W sydlišću, kotrež bu 1348 prěni raz pisomnje naspomnjene, je w 16. lětstotku Caspar hrabja von Nostitz hród natwarił. Po 120 lětach je hrabja von Gersdorff dał hród, kotryž bě jemu přemały, zwottorhać a w běhu štyrjoch lět bu wot 1738 po planach ital­skeho architekta nowy hród, kaž jón dźensa hišće znajemy, natwarjeny. Do noweho hroda bu hižo 1745 tež přechodnje w Klukšu załoženy prědarski a wu­čerski seminar zaměstnjeny. Spočatnje w baroknym stilu natwarjeny hród, hdźež bě tež kapałka z wołtarjom a pišćelemi, bu w 19. lětstotku w stilu nowoklasicizma přetwarjeny. Třiposchodowy praworóžkowy twar je 48,5 metrow dołhi, 18,5 metrow šěroki a 13,5 metrow wysoki. ­Cyły wulki twar kryje walbowa třěcha. Cyłkowna płonina wšěch hač do štyri metry wysokich rumnosćow wučinja 2 700 kwadratnych metrow.