Koparki a koparjo Worklečanskeho horta běchu sej njedawno dźěći Chróšćan­skeho horta na koparski derby přeprosyli. Je to po zwučenym wašnju tradicija, kotruž hižo wjele lět pěstuja. Wobě zarjadnišći zestaji­­štej dwě mustwje z měšanymi hrajerjemi. Wšědny trening za kondiciju při tym

pomhaše, zo móžachu so z najlěpšimi hrajerjemi a hrajerkami na kopanišćo

podać. Holcy jako cheerleadery našich kopa­rjow a naše koparki na hrajnišću wi­tachu, tak zo bě dypkownje zakop. Hraješe so po šemje kóždy přećiwo kóždemu. Po napjatej dobrej hodźinje steješe njerozsudnje. Nětko běchu wrotarjo jara prašani, zo bychu derje dosć wrota škitali. Na kóncu wudoby sej mustwo Workle­cy 2 prěnje městno. Wězo běchu tež za hłódne brjuchi kołbaska z całtu a napoje přihotowane. Tak so poradźene popołdnjo miny. Bjez někajkich zranjenjow so cyła kopica dźěći derje domoj nawróći. Hač do přichodneho lěta na hrajnišću

w Chrósćicach! Wutrobny dźak wšitkim pomocnikam a darićelam za koparsku akciju. Tekst a fota: W mjenje Worklečan horta „K wódnemu mužej“ Bernadett Lanzyna

Ja pućuju rad do swěta ... Wšudźe něšto nazhoniš, mudriši so nawróćiš.

Tute linki znateho spěwa wopisuja wulkotnje naš pu­ćo­wanski dźeń,

kotryž nas lětsa w nalěću do Horow, ródneje wsy našich sobušulerjow,

wje­dźeše. Ze šule nastupichmy puć přez rja­ne, Wojerowske stare mě­sto. Knjez Pink, kiž nas přewodźeše, móžeše nam mnoho

zajimaweho wo twarjenjach a znatych

wosobinach města powědać. Tak dźěch­my ni­mo domu, w kotrymž bě Konrad Zuse wo­trostł a bě­chmy hordźi, zo pochadźeše sobuzałožer kompjuteroweje techniki z našeho ródneho města. Tež Wojerow­sku měš­ćansku radnicu smědźachmy sej wob­hladać. Na naměsće zajimowachmy so wosebje za napisy na póstowym stołpje. Přez małe pućiki stare­ho města podachmy so do małeho parka, hdźež hižo při­krywy za picknick na nas

čakachu. Při lě­čnych temperaturach a krasnym módrym njebju móžachmy sej samo słódny lód zesłodźeć dać. Tak wočerstwjeni njepadny nam dalši dołhi puć podłu

Čorneho Halštrowa docyła ćežko.

Na dnju dźěsća su njedaloko Lipska dalše mejemjetanje wotměli. Na wyšej šuli w Falkenhainje po­spyta so rjadownja 5d w jej njeznatej tradiciji. Hižo dołho su so na dźeń přihotowali. W poslednich měsacach zhonichu šulerjo na přikład, zo swjeća Serbja ptači kwas. W předmjeće němčina čitachu powěsć Krabata a wuspytachu so we wurjekowanju hornjoserbskich pomjenowanjach za městnosće, w kotrychž je Krabat skutkował. Tohoru­nja

słyšachu serbski rap a nawuknychu prěnju serbsku rejku. Na dnju meje­mjetanja zdrasćichu sebi holcy suknju abo šat a hólcy běłu košlu, pulower abo t-shirt. Swjedźen zahajichu z walčikom. Potom smědźachu hólcy a tež

někotre holcy skónčnje wo mejku bežeć. Faworit Hans sej ju wudoby a wu­zwoli sej za mejsku kralownu Sophie, kotraž so jara wjeseleše, zo je nětko prěnja mejska kralowna na wyšej šuli w Falkenhainje. Skónčnje rejowachu šulerjo

Zetkanje ze zahorjenej pedagogowku a swěrnej spěwarku chóra Budyšin

Wobdata wot šulerjow a šulerkow, přichodnych kubłarjow a kubłarkow, přiběži wona ze šulerskeho koncerta w Němsko-Serbskim ludowym dźiwadle do Powołanskošulskeho centruma Budyšin. 63lětna wučerka za hudźbu Leńka Thomasowa rěči po puću ze swojimi młodostnymi wo runje dožiwjenych hudźbnych twórbach wšelakich žanrow. Woni běžo jej zajimowani připosłuchaja a k tomu w rozmołwje swoje zaćišće wo dožiwjenym koncerće dodawaja. Wučerka na Serbskej fachowej šuli za socialnistwo, integrowana do šulskeho centruma, swoju zahoritosć za hudźbu wuknjacym dale posrědkuje, jich za rjanosće melodijow sensibilizuje. Tohodla wšak přeco rady tajke šulerske koncerty z wuknjacymi wopytuje a je z nimi wuhódnoća.