Lětace insekty jeho hižo jara dołho zajimuja. Přewšo wulki zajim w nim zbudźiło pak je najpilniše zwěrjatko, mjenujcy pčołka. Tak tež njezadźiwa, zo je Chróšćan Jan Wawrik hižo wot lěta 1974 swěrny­ sobustaw tamnišeho towarstwa Serbska pčólnica a aktiwny serbski pčołar. Za angažement na polu pčołarjenja wu­znamjeni jeho třěšny zwjazk Łužiskich Serbow lětsa z Čestnym znamješkom Domowiny.

„W lěće 1994 přewza Jan Wawrik nadawk pokładnika w Chróšćanskej Serbskej pčólnicy a nadawk mjeztym hižo 24 lět spušćomnje a swědomiće spjelnja“, zwurazni předsydka Mytowanskeho wuběrka Domowiny Leńka Thomasowa na počesćenju w Budyskim Serbskim do­mje­. Nimo zapisowanja wudawkow a dochodow nałožuje wón tójšto časa za zběranje čłonskeho přinoška, za čož chodźi dom wot domu a pěstuje tak zdobom wuski zwisk mjez pčołarjemi tež w času mjez zarjadowanjemi. „Jan Wawrik je dobra­ duša a předewšěm zwjazowacy element serbskich pčołarjow“, rěka tuž w lawdaciji.

Žiwjenje móže rjane być, jara rjane. Ale móže tež hrozne być, a často je to jedne tomu tamnemu jara bliske. Dožiwić dyrbješe to Bjarnat Rjentš z Choćebuza. 5. oktobra bě Domowina jeho z Mytom Domowiny počesćiła. Hižo krótko po tym pak, 14. nowembra, je wón po krótkej ćežkej chorosći wumrěł. Z Hornjeje Łužicy pochadźacy angažowaše so wot młodych lět za delnjoserbsku rěč a kulturu, za wuspěšne wuwiće a skrućenje Domowiny w Delnjej Łužicy. Činješe to kaž mnozy dalši, kotřiž běchu w 50tych lětach minjeneho lětstotka z Budyskeje a Kamjenskeje kónčiny do Delnjej Łužicy přišli. Bjarnat Rjentš – za to błyšćacy přikład – narodźi so 3. julija 1937 do skałarskeje swójby w Miłoćicach. Do šule zastupił je hišće za čas Druheje swětoweje wójny. Jako młodźenc sta so z wučerjom. Wosomnaćelětny praji swojej domiznje 1955 božemje. Pósłachu jeho kaž tež dalšich młodych hornjoserbskich pedagogow do Delnjeje Łužicy, zo bychu tam serbsku wučbu sobu natwarili a spěchowali. Jeho prěnja stacija běchu Długi (Fleißdorf) pola­ Wětošowa. Njebě lochko, zdobyć sej dowěru wjesnjanow a dźěći.

Wojerecy (pi/SN). Předsydstwo Woje­rowskeje župy „Handrij Zejler“ je wčera na swojim konstituowacym posedźenju pod nawodom noweho župana Marcela Braumana klětuše předewzaća wobjednało, kotrež chce župa sama přewjesć resp. podpěrać. Planowane su mjez druhim župny wulět do Čěskeje, drastowa dźěłarnička, serbski domizniski dźeń a projektny dźeń šulerjow w Hornim Hajnku. Jako stajneho poradźowarja w kulturnych naležnosćach powoła župne předsydstwo Jurja Łušćanskeho, před­sydu Maćicy Serbskeje. W srjedźišću prócowanja župy steji, tak praješe župan, „šěrjenje žiweje serbšćiny w centralnych serbskich kónčinach Łužicy“.

Župnemu předsydstwu přisłuša tež čłonka Serbskeho sejma, kotraž je wo aktual­nej dźěławosći gremija informowała. W župnym předsydstwje knježi pře­zjednosć, zo ma Domowina jako třěšny zwjazk wšěch Serbow tež w „sejmje“ angažowanych ludźi na bazy do praktiskeho dźěła zapřijeć.

Budyšin (SN/at). Jako rozjimachu čłonojo předsydstwa Malešanskeje Domowinskeje njedawno namjet, we wsy wotměć Serbski wječork ze zastupjerjemi Domowiny, serbskeje rady a Załožby za serbski lud, běchu woni bórze přeswědčeni wo tym, zo zajim za to je. Tajke zarjadowanje w Malešecach móhło to zwoprawdźić, štož wuchadźa z rezimeja jednaćela Domowiny Marka Kowarja, kotryž re­dakciji předleži, wo tajkich wječorkach w Pančicach-Kukowje, Ra­dworju, Ćisku, Slepom a Dešnje w oktobrje: „Z rozmołwami měli w regionach a w přitomnosći zastupjerjow gremijow pokročować.“