Sabina Jurencec je wosom lět z wulkim angažementom na Wyšej šuli „Dr. Marja Grólmusec“ Slepo wuwučowała. Wot noweho šulskeho lěta skutkuje wona nětko na wyšej šuli samsneho mjena w Radworju, bliže k swojej ródnej wsy Pančicam-Kukowej.

Slepo (AK/SN). „Wuwučować bjez wjesela? Wučba bjez smjeća? To njemóžu sej předstajić“, měni Sabina Jurencec z Pančic-Kukowa. „Jeli so w šulskej hodźinje ze šulerjemi njesměju, da něšto njetrjechi.“ Sprawna, direktna a konsekwentna chce wona jako wučerka być – awtentiska a runje tajka kaž hewak tež.

Wučerstwo je Ralbičanej Bosćijej Bejmje wěc wutroby. Wón studuje předmjetaj sport a geografija w Halle. Njedawno přebywaše wospjet jako kubłar w rěčnym lěhwje Serbskeho šulskeho towarstwa we Wodowych Hendrichecach. „To je dobra składnosć, so w praksy wupruwować. W běhu studija dźě mamy złožić prak­tikum na polu zwonka­šulskeho dźěła.“ Lětuša wobsadka lěhwa je so Bosćijej Bejmje wospjet jara spo­dobała. Za połdra lěta­, tak so nadźija, budźe wón referendar. Za wučerstwo na gymnaziju je so wědomje rozsudźił. „Ze staršimi šule­rjemi móžeš hižo směški a tryski činić, woni to rozumja. Njetrjebaš jim telko rozjasnić, dokelž sej sami wšelake wobsahi wotkrywaja.“ Po studiju by rady w abo blisko domizny skutkował.

Smjerdźaca (aha/SN). Třeći raz mjeztym je Smjerdźečanske kubłanske srjedźišćo LIPA w lěćnych prózdninach za dźěći wo­čer­stwjace sportowe dny přewjedło. Hižo znatej terminaj stej stajnje do prěnjeho kaž tež do poslednjeho tydźenja prózdnin zapołoženej. Mjeztym zo běchu so spočatk julija pjatnaćo wobdźělili, je jich tele dny 27 dźěći. Přewšo dobreho wothłosa dla njemóžachu hišće wjace přizjewjenjow přijimać.

Małe kulturne zarjadnišća a jich zarja­do­wanja su sól na meniju njeličomnych poskitkow, kajkichž we Łužicy mamy. Iniciatorow tajkich nišowych poskitkow wšak trapja husto starosće, swoje ideje zwoprawdźić móc. Praktisce sej zwjetša pomhać wědźa. Skerje jim financne srědki pobra­chuja. Zwjetša pak pjenjezydawarjo rozsudźeja, štó kelko z hornca dóstawa. Při tym swójski zajim rozsudnu rólu hraje. Njeby da lěpje było, bychu-li eksterny fachow­cy požadanja za ideje a koncepty posudźowali? Tak móhli eksperća na polu wuměłstwa z Łužicy snano jónu wo projektach rozmyslować, kotrež namjetuja ludźo z Bayerskeje. A ći wot Baltiskeho morja wo tajkich z Rudnych horin. Ćežko to dźensniši dźeń njeje. Swětowa syć dźě zmóžnja spěšnje zwěsćić, štó so na kotrym polu wuznawa. Na kóncu rozsudźeja přiwšěm ći, kotřiž dyrbja pjenjezy rozdźělić. Tola wid wotwonka husto swójski nahlad wótři. Milenka Rječcyna